Κάτοικε του Βύρωνα, αρχικά σε αφαίμαξαν, κατόπιν σε ενέπαιξαν και τώρα κάνουν πως δεν γνωρίζουν, ενώ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ !

Συμπολίτες,

για να γίνει κατανοητό το σκανδαλώδες θέμα στο οποίο θα αναφερθούμε και που θα μας απασχολήσει στο εγγύς μέλλον λόγω και της συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο (ας το ελπίσουμε) του αιτήματος (30+) κατοίκων της οδού Νικηφορίδη για τα προβλήματα της γειτονιάς τους, θεωρούμε απαραίτητο να διαβαστεί προσεκτικά το παρακάτω άρθρο του Βασίλη Μαγκλάρα (αναπληρωτή επιστημονικού διευθυντή ΙΣΤΑΜΕ και προϊσταμένου Επιχειρηματικής Ανάπτυξης ΚΕΔ το 2011) με τίτλο "Αιμορραγία εκατομμυρίων από τις σχολάζουσες κληρονομίες" που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2011 στην Καθημερινή. 

Αιμορραγία εκατομμυρίων από τις σχολάζουσες κληρονομίες 

"Θα ξεκινήσω ευθύς αμέσως να παρουσιάσω ένα πρόβλημα σε σχέση με τη δημόσια ακίνητη περιουσία, από τη διαιώνιση του οποίου το ελληνικό Δημόσιο χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια, την ίδια στιγμή που περιορίζει οριζόντια ακόμα και τις μικρότερες και ενίοτε αναγκαίες δαπάνες για τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών. Ένα πρόβλημα που όσο υφίσταται, λόγω της αναβλητικότητας και της αδιαφορίας της ελληνικής πολιτείας, δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους να πλουτίζουν εις βάρος της. 

Λίγοι από εμάς έχουν ακούσει για τις σχολάζουσες κληρονομίες και ακόμα λιγότεροι ξέρουν κάτι γι' αυτό το σημαντικό θέμα. Προς ενημέρωση, λοιπόν, αναφέρω: Σχολάζουσα κληρονομία ονομάζεται η κληρονομία κινητής και ακίνητης περιουσίας που α) ο κληρονόμος της είναι άγνωστος ή β) δεν είναι βέβαιο ότι αποδέχτηκε την κληρονομία του προσώπου που απεβίωσε. Επομένως, σχολάζουσα κληρονομία είναι αυτή που βρίσκεται σε αναμονή (σε σχόλη) μέχρις ότου βρεθεί ο κληρονόμος. Στο μεσοδιάστημα, τη διαχείρισή της ως αντιπρόσωπος του κληρονόμου ασκεί ο κηδεμόνας.

 
Ο κηδεμόνας διορίζεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο του τόπου της τελευταίας κατοικίας ή διαμονής του αποβιώσαντος. Οι αρμοδιότητες του οριστικού κηδεμόνα είναι να αντιπροσωπεύει τον κληρονόμο και να διαχειρίζεται την κληρονομία. Η θητεία του λήγει όταν γίνει γνωστός ο κληρονόμος και τα έξοδα τα οποία πραγματοποιούνται βαρύνουν την κληρονομία και δικαιούται αντιμισθίας.

Όταν δεν βρίσκεται κληρονόμος σε εύλογο χρονικό διάστημα ή όσοι βρίσκονται αποποιούνται την κληρονομία, το Δικαστήριο βεβαιώνει ότι κληρονόμος είναι το Δημόσιο. Έτσι, παύει η κληρονομία να είναι σχολάζουσα.

Όλα αυτά είναι ωραία, θα σκεφτεί κάποιος, έχουμε πολύ καλούς νόμους, αλλά για να δούμε όμως πως εφαρμόζονται. 

Από εμπειρία χρόνων των εκκαθαρισμένων σχολαζουσών κληρονομιών που διαχειρίζεται η ΚΕΔ, η πλειονότητα των ακινήτων ήταν υποθέσεις που η εκκαθάρισή τους από τον κηδεμόνα είχε κρατήσει από 10 έως 30 χρόνια και σε κάποιες απ' αυτές υπήρχαν παραλείψεις εκ μέρους των κηδεμόνων που χρειάστηκε να αντιμετωπιστούν εκ των υστέρων από τους δικηγόρους της ΚΕΔ. 

Ενδεικτικά σας αναφέρω δύο παραδείγματα:
Ακίνητο στη Γλυφάδα, ημερομηνία θανάτου των κληρονομουμένων από το ελληνικό Δημόσιο 20-12-1976, προς διαχείριση από την ΚΕΔ έτος 2007, 31 χρόνια από τον θάνατο μέχρι την εκποίησή του διά δημοπρασίας, με τιμή κατακυρώσεως 2.025.000 ευρώ.

Σχολάζουσα κληρονομία Δ. Π. αποτελούμενη από δεκαπέντε αυτοτελή ακίνητα και μία πολυκατοικία, περιλαμβάνουσα είκοσι τρεις ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες. Ημερομηνία θανάτου του κληρονομούμενου από το ελληνικό Δημόσιο 6-5-1994, προς διαχείριση από την ΚΕΔ τριών μόνο ακινήτων το έτος 2007, 13 χρόνια από τον θάνατο, τα δε υπόλοιπα γνωστοποιήθηκαν στην ΚΕΔ με αναφορά του κηδεμόνα στις 17-6-2010, δηλαδή δεκαεπτά χρόνια μετά τον θάνατο του κληρονομούμενου.

Η ζημία του ελληνικού Δημοσίου είναι επιβεβαιωμένη και αφορά τόσο τις τραγικές καθυστερήσεις εκκαθάρισης των σχολαζουσών κληρονομιών, όσο και το γεγονός ότι πιθανολογείται σφόδρα πως οι περισσότερες σχολάζουσες που θα έπρεπε να καταλήξουν στα χαρτοφυλάκια του ελληνικού Δημοσίου οικειοποιούνται από τρίτους με παράνομους και προκλητικούς τρόπους.

Όλες οι πληροφορίες που παρέθεσα παραπάνω προέρχονται από ένα ακόμη σχέδιο της ΚΕΔ για την εξασφάλιση εκατοντάδων εκατομμυρίων για το ελληνικό Δημόσιο, από τη χρηστή διαχείριση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Η ελληνική οικονομία δεν έχει την πολυτέλεια σήμερα, ούτε την είχε άλλωστε ποτέ ιστορικά, να ανθήσει μέσα από τη μονοθεματική παραγωγική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα η Ελβετία με τις χρηματοπιστωτικές της υπηρεσίες. Συνεπώς, η απαξίωση των πολλών καλών μικρών σχεδίων και η επικέντρωση σ' ένα μεγάλο σχέδιο που θα μας λυτρώσει μεμιάς από την οικονομική κακοδιαχείριση δεκαετιών, μάλλον εντείνει το οικονομικό μας αδιέξοδο".

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή, δείτε εδώ.

Ο Βύρωνας έχει το δικό του παράδειγμα "σχολάζουσας κληρονομίας", στην οδό Ν. Νικηφορίδη (Ν. Νικηφορίδη - Αρώνη - Τιμοθέου, περιοχή έκτασης περίπου 2.000 τ.μ). Μιας υπόθεσης που σχεδόν καμία δημοτική παράταξη δεν έθιξε ή δεν θίγει από μόνη της.

Μπορείτε να διαβάσετε το ιστορικό της υπόθεσης και να αντλήσετε πληροφορίες από το περσινό (Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2018) άρθρο μας "ΚΩΔΙΚΟΣ 7322.0023, εν αδήλω!", δείτε εδώ.

Όλοι στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Βύρωνα γνωρίζουν πως έχει η "βρώμικη" κατάσταση με τις σχολάζουσες κληρονομίες. Το 2015, ένα "μεγάλο πουλάκι" της Υπηρεσίας είπε (με την έκφραση "off the record") ότι, ο διορισμένος κηδεμόνας της σχολάζουσας κληρονομίας επειδή δεν αμείβεται, εισπράττει τα ενοίκια -συνήθως έτσι κάνουν- και γι' αυτό και καθυστερεί η διαδικασία... Δήλωση που αυθημερόν μεταφέρθηκε σε σημαίνοντα (τότε και τώρα) δημοτικό σύμβουλο.

Προσέξτε και τι ανέφερε τον Μάρτιο του 2017 σε γραπτή του δήλωση - Ενημέρωση,  ο Αντιδήμαρχος Τ/Υ κ. Μ. Καραγιάννης: "Η «σχολάζουσα κληρονομιά», η οποία βρίσκεται στο τρίγωνο Ν. Νικηφορίδη, Αρώνη και Τιμοθέου, έκταση 2.000 μ.. Η διαχείριση της τελεί υπό κηδεμονία. Σε συνάντηση που είχαμε με την δικηγόρο –(κηδεμόνα)– μάς ενημέρωσε, ότι γίνονται ενέργειες ώστε η περιουσία να περιέλθει στο Υπουργείο Οικονομικών στη Διεύθυνση Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να το διεκδικήσουμε από το Υπουργείο, ώστε να περιέλθει στο Δήμο. Η μεταβίβαση έπρεπε να έχει γίνει ήδη τέλος του 2016 αλλά η διαδικασία έχει καθυστερήσει. Η Δημοτική Αρχή παρακολουθεί το θέμα και πιέζει για τη λύση του".

Από το 2007 που ξεκίνησε το θέμα αυτό (δείτε το παρακάτω έγγραφο) βρισκόμαστε επί μια 5ετία τουλάχιστον στις καθυστερήσεις. Η Δημοτική Αρχή ούτε παρακολουθεί το θέμα, ούτε πιέζει για τη λύση του! Ποιος ξέρει γιατί...

Και συμπολίτες, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι, η συγκεκριμένη περιοχή συμπεριλαμβανόταν στα τρία οικόπεδα προς απαλλοτρίωση για τα οποία τη τριετία 2007-2009 πληρώσαμε αυξημένα κατά 76% τα Δημοτικά Τέλη. Ο Δήμος εισέπραξε 9.000.000 ευρώ, που τελικά τα διέθεσε οπουδήποτε αλλού όχι όμως για απαλλοτριώσεις. 

Ελπίζουμε ότι στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο οι γνωρίζοντες θα λογοδοτήσουν και ότι ο νόμος της σιωπής θα σταματήσει!

1η Δεκεμβρίου 2019