Κείμενο του φίλου Μανώλη Πετρόπουλου από τον προσωπικό του λογαριασμό στο fb (22 Μαρτίου 2020)
«De profundis»
«Δεν ξέρω αν περισσεύει διάθεση χιούμορ ή αποδοχής χιούμορ. Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητο ή ιεροσυλία για αυτούς που δεν μπορούν πια να γελάσουν. Φύση απαισιόδοξος άνθρωπος, δεν μπορούσα ούτε στη χειρότερη σκέψη μου, να κάνω εικόνα αυτό που συμβαίνει σήμερα στον άνθρωπο. Αισθάνομαι ενοχές που εξακολουθώ να πληκτρολογώ και να δημοσιεύω τις σκέψεις μου, απέναντι σε όλους αυτούς που βιώνουν τις πιο βαριές συνέπειες αυτής της κατάστασης από χθες και τώρα.
Αυτούς που δεν έχουν κουράγιο και την πολυτέλεια όχι μόνο να κάνουν περιήγηση στο διαδίκτυο, αλλά ούτε να σηκώσουν το τηλέφωνο να ζητήσουν βοήθεια. Αυτούς πού με υποκείμενα νοσήματα δεν τολμούν να πλησιάσουν νοσοκομείο για να μην εκτεθούν επιπλέον στον θανάσιμο κίνδυνο του ιού. Αυτούς που νοσηλεύονται για διάφορες ασθένειας στα νοσοκομεία και τους συγγενείς τους, και ζουν επιπλέον τον εφιάλτη της μετάδοσης του ιού, από άλλους ασθενείς.
Όλους όσους εργάζονται στα νοσοκομεία σε πρωτοφανείς συνθήκες και με υψηλό κίνδυνο προσβολής. Αυτούς που το το "μένω στο σπίτι" είναι πολύ πιο ζόρικο σε ένα πιο μίζερο περιβάλλον από το δικό μου. Και πάνω απ όλα αυτούς που έχασαν και χάνουν δικούς τους ανθρώπους, μέσα στην τρομερή μοναξιά μιας πανδημίας.
Εδώ σταματάω προς το παρόν τις αναρτήσεις μου ευχόμενος σε όλους να τελειώσει γρήγορα αυτός ο εφιάλτης. Συνεχίζω να ακούω τους ειδικούς και να μένω στο σπίτι. Η ζωή για όσους από εμάς επιβιώσουν μετά από αυτό σίγουρα δεν θα είναι η ίδια. Εύχομαι τουλάχιστον η περισυλλογή όλων μας αυτές τις δύσκολες ώρες να βοηθήσει να ξαναστηθεί σε καλύτερες βάσεις.
Το σκίτσο είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να αποδεχτώ ότι το χιούμορ ζει ακόμα ως προτελευταίο οχυρό πριν την ελπίδα.
Δείτε λιγότερα»
Δείτε λιγότερα»
De profundis, μτφ: εκ βαθέων (= έκφραση βαθιάς λύπης).
Η φράση έγινε γνωστή και από το ομότιτλο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ.
22 Μαρτίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου