Πανεργατική – Πανελλαδική Απεργία την Τετάρτη 6 Απρίλη 2022

 

Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΑΠΡΙΛΗ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Το σωματείο μας σας  καλεί να πάρετε μέρος στην 24ωρη Πανεργατική – Πανελλαδική Απεργία της 6ης του Απρίλη, για να υπερασπιστούμε το εισόδημά μας ενάντια στην ακρίβεια και τη φοροληστεία.

Η απεργία γίνεται κάτω από τη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία, ενός  πολέμου που σκοτώνει άμαχο πληθυσμό, δημιουργεί νέα κύματα προσφύγων και συντελεί στην αύξηση της φτώχειας. Γι’ αυτό και κυρίαρχο αίτημα στην απεργία πρέπει να είναι το αίτημα να σταματήσει άμεσα ο πόλεμος και η άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από αυτόν.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, 12 χρόνια τώρα έχουμε μόνο περικοπές που έφτασαν στο 40%.
Κι ενώ η χώρα, υποτίθεται ότι βγήκε από τα μνημόνια, εδώ και τέσσερα χρόνια, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν σκέφτεται να αυξήσει τους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων, αλλά αντίθετα τους στοχοποιεί, στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού.
Το μισθολόγιο που καθιέρωσε  η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (Ν.4354/15), αντί να άρει τις περικοπές των προηγούμενων μνημονίων των Κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, καθήλωσε τους μισθούς μας, αφού προβλέπει πως καμιά αύξηση δεν θα δοθεί μέχρι 31/12/2022. Ταυτόχρονα πάγωσε τη διετία 2016/2017, για τη μισθολογική μας εξέλιξη.

Παράλληλα, η Κυβέρνηση εργαλειοποιεί τον πόλεμο στην Ουκρανία, αφενός για να μεταθέσει τις δικές της ευθύνες στην ακρίβεια και στην μείωση των μισθών των εργαζομένων, και αφετέρου για να συνεχίσει την αντεργατική πολιτική της.
Ένας πόλεμος που είναι αποτέλεσμα του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-ΕΕ και ΡΩΣΙΑΣ για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομιλών κάθε χώρας, για τον έλεγχο των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς των προϊόντων τους.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να στοιχηθούν πίσω από καμιά δύναμη, κανένα ληστή, που δολοφονεί και ξεζουμίζει τους εργαζόμενους, στραγγαλίζοντας τα δικαιώματα τους.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

δεν θα δεχτούμε να πληρώνουμε εμείς τις δυσθεώρητες αυξήσεις στο ρεύμα, στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο, στο ψωμί και σε όλα τα είδη λαϊκής ανάγκης για να μη θιχτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Η απεργία αυτή, που γίνεται μαζί με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, έχει ως στόχο να διεκδικήσουμε να μην πληρώσουμε, ούτε να ματώσουμε για τα συμφέροντα των λίγων, για τα κέρδη τους.  Δεν θα πληρώσουμε με φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία με διακοπές ρεύματος τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τη συμμετοχή της χώρας μας.
Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Σήμερα με πληθωρισμό πάνω από 7% -ρεκόρ 25ετίας- είναι η ώρα να διεκδικήσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας.
Είναι η ώρα να πούμε όλοι μαζί ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Την κρίση δεν θα πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι. Είναι η ώρα να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Να δυναμώσει η αλληλεγγύη σε όποιον αγωνίζεται, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο όπως στη ΛΑΡΚΟ, στα Πετρέλαια Καβάλας, στην COSCO κ.α.

Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες!

Η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωση των εργαζομένων. Δεν περιμένουμε εργολάβους λύσεων, κυβερνητικούς μεσσίες που δήθεν θα προστατεύσουν τη ζωή και τα δικαιώματά μας. Δεν αποδεχόμαστε καμία θυσία για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου. Η δύναμή μας βρίσκεται στην οργάνωση και στον αγώνα, στο δρόμο της διεκδίκησης και της ανατροπής.

Διεκδικούμε:

• Απεμπλοκή από τον πόλεμο με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο, με πολεμικό υλικό, με στρατιωτικά μέσα, με εκστρατευτικό σώμα.
• Να μην χρησιμοποιηθούν ευρωατλαντικές υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία.
• Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.
• Αυξήσεις στους μισθούς μας, άμεσα, τουλάχιστον ίσες με την αύξηση του ΑΕΠ και του πληθωρισμού.
• Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης.
• Ξεπάγωμα της διετίας 2016 – 17.
• Αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ.
• Επαναφορά 13ου– 14ου μισθού.
• Αύξηση και επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Καμία περικοπή του.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και γενναία μείωση των δημοτικών τελών για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
• Μείωσης της τιμής του ρεύματος και του φυσικού αερίου κατά 50% και κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια.
• Διαγραφή χρεών, όχι στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
• Στήριξη του ΕΣΥ με γενναία χρηματοδότηση. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
• Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη (Ν4808/21) για τα εργασιακά, καθώς και κατάργηση όλων των νόμων που ιδιωτικοποιούν την κοινωνική ασφάλιση.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν τα χιλιάδες οργανικά κενά που υπάρχουν στο Δημόσιο, ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης κ.ά.
• Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις Δημόσιων οργανισμών και φορέων.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΑΠΡΙΛΗ

Το Δ.Σ.

29 Μαρτίου 2022

Απομονωμένη κοινοβουλευτικά η Ν.Δ., ψήφισε μόνη της το αντεργατικό έκτρωμα

Απομονωμένη κοινοβουλευτικά η Ν.Δ., ψήφισε μόνη της το αντεργατικό έκτρωμα

Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου

 

 

Κόντρα στην πλειοψηφία της κοινωνίας και των εργαζομένων η Νέα Δημοκρατία, ως βασικός πολιτικός εκφραστής των εργοδοτικών συμφερόντων, είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί με τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.

Χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για  να μην γίνει ΑΠΕΡΓΙΑ την Τετάρτη 16 Ιουνίου

 

Με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της  η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσπάθησε  και εμπόδισε  την πραγματοποίηση  νέας 24ωρης ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ  ΑΠΕΡΓΙΑΣ την Τετάρτη 16 Ιουνίου.

Η κυβέρνηση των δήθεν αρίστων, ενώ γνώριζε πότε αρχίζουν οι πανελλαδικές εξετάσεις επέλεξε να καταθέσει το αντεργατικό νομοσχέδιο, να συζητείται και να ψηφίζεται την Τετάρτη 16 Ιουνίου στην ολομέλεια της βουλής. Τυχαία, επέλεξε  αυτή  τη χρονική στιγμή; Όχι Βέβαια.

Ήθελε με κάθε τρόπο να επιβάλλει και την πολιτική της και να εκβιάσει και εκθέσει στα μάτια της κοινωνίας τα συνδικάτα. Να τα παρουσιάσει ως δήθεν κοινωνικά ανάλγητα  απέναντι στη μαθητική νεολαία και την κοινωνία, εάν τολμήσουν και απεργήσουν. Αν δεν απεργήσουν ακόμα καλύτερα για αυτήν.

Αρχικά η κυβέρνηση και ο κομματικός της μηχανισμός επεδίωξε να ασκήσει όλη της την επιρροή, με τους διαφόρους διαύλους επικοινωνίας που έχει με τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και να εμποδίσει με κάθε τρόπο να συνεχιστούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο έκτρωμα του Υπουργείου Εργασίας. Στην κατεύθυνση αυτή πρόθυμοι  οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ έβαζαν εμπόδια σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις με διάφορα ψευτοεπιχειρήματα και τάχτηκαν παντού σχεδόν σε όλα τα συνδικάτα κατά μιας νέας απεργιακής κινητοποίησης.

Ο έτερος σύμμαχος της αστικής πολιτικής στο συνδικαλιστικό κίνημα, η πρώην ΠΑΣΚΕ, που σήμερα εμφανίζεται με διάφορα συνδικαλιστικά ονόματα στους εργασιακούς χώρους, κυρίως του δημόσιου τομέα, έπραξε αρχικά το ίδιο. Αρνήθηκαν αρχικά, συμμαχώντας με την ΔΑΚΕ τη συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με αιχμή την Τετάρτη 16 Ιουνίου, ημέρα που ψηφίζεται το αντεργατικό έκτρωμα. Την τελευταία στιγμή, για λόγους που αυτοί ξέρουν, άλλαξαν γραμμή στην ΑΔΕΔΥ και ψηφίσαν 24ωρη απεργία.

Οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκαν το αγωνιστικό τους παρελθόν, αφού το κόμμα τους είναι στην αντιπολίτευση.

Το ΠΑΜΕ περιορίστηκε στα πλαίσια επιλόγων του κόμματος. Πιο αγωνιστικά, αλλά εντός του πλαισίου, και οδηγήθηκε από την εκφυλισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ  να αναβάλει την απεργία από τις 3 στις 10 Ιουνίου.

Οι διάφορες συνδικαλιστικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής, ανεξάρτητης ταξικής αναφοράς και δράσης, έδωσαν και σε αυτή τη μάχη το δικό τους στίγμα, αλλά ως εκεί. Αδυνατούν να συγκροτήσουν μια πιο μαζική, ζωντανή, μαχητική δύναμη αντίστασης και ανατροπής, που να υπερβαίνει τα όρια του σημερινού σ. κινήματος.

Παρά τα όσα αναφέρθηκαν  
Η συμμέτοχη στην απεργία στις 10 Ιουνίου αλλά και στις συγκεντρώσεις ήταν  καλύτερη των τελευταίων χρόνων. Μπορεί να μην νέκρωσαν τα πάντα, αλλά ήταν σαφώς καλύτερη από άλλες φορές. Αυτό ήταν που θορύβησε την κυβέρνηση και επιδίωξε με κάθε τρόπο να κάνει ότι μπορούσε έτσι ώστε να μην γίνει ΑΠΕΡΓΙΑ την ημέρα ψήφισης του εκτρώματος.

Κατά την προσφιλή τους τακτική στελέχη της κυβέρνησης όπως η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως κατέθεσε αγωγή κατά της απεργίας της ΑΔΕΔΥ ζητώντας να βγει παράνομη και καταχρηστική η απεργία στο όνομα της προστασίας των πανελλαδικών εξετάσεων. Ταυτόχρονα τα καλοπληρωμένα Μ.Μ. Ενημέρωσης άρχισαν να καλλιεργούν τον κοινωνικό αυτοματισμό, σε βάρος των συνδικάτων και όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο.

Γνώριζε η κυβέρνηση και η υπουργός Παιδείας ότι η ΟΛΜΕ είχε ζητήσει από την ΑΔΕΔΥ οι εκπαιδευτικοί να εξαιρεθούν από την απεργία, έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στις εξετάσεις. Κάτι το οποίο και έγινε. Ανάλογη στάση κράτησαν και τα συνδικάτα των αστικών συγκοινωνιών, τροποποιώντας τις κινητοποιήσεις τους για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στην μεταφορά των μαθητών στα εξεταστικά κέντρα.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, εξάντλησε την αγωνιστική της δράση στην απεργία στις 10 Ιουνίου και έχει μπει στο καβούκι της, -περιορίστηκε σε μια στάση εργασίας-συμβάλλοντας ουσιαστικά στο πέρασμα του αντεργατικού νομοσχεδίου, αφού, όπως λέει, βλέπει και θετικές διατάξεις.

Την Τετάρτη, τελικά, απέργησε η ΑΔΕΔΥ που καλύπτει τους εργαζόμενους σε όλο το δημόσιο, τα εργατικά κέντρα Αθήνας, Πειραιά και άλλων νομών, ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα και δεκάδες σωματεία. Με μικρή όμως συμμετοχή, που δεν έμοιαζε με την πανεργατική απεργία στις 10 Ιουνίου.

Για άλλη μια φορά έγιναν ξεχωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις! Το πρωί στις 10.30 στο Σύνταγμα, στις 11 στην Κλαυθμώνος και τα Προπύλαια. Συγκεντρώσεις έγιναν και το απόγευμα 5ηώρα, που ψηφιζόταν στην ολομέλεια της βουλής το αντεργατικό νομοσχέδιο.

Απέναντι στην κυβέρνηση βρέθηκαν και ορισμένα δικά της στελέχη, όπως οι έξι πρώην υπουργοί  και βουλευτές της Ν.Δ. με κοινή δήλωση τους στέφονται κατά του νομοσχεδίου. Πρόκειται για τους: Χρήστο Ζώη, Άρη Σπηλιωτόπουλο, Σάββα Τσιτουρίδη, τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο των κυβερνήσεων Καραμανλή Ευάγγελο Αντώναρο και τους  πρώην βουλευτές Νίκο Σταυρογιάννη και Κρινιώ Κανελλοπούλου.

Κοινοβουλευτικά απομονωμένη η κυβέρνηση της Ν.Δ, επέμενε μέχρι τέλος στη ψήφιση στη Βουλή του αντεργατικού της εκτρώματος και συγκέντρωσε μόνο τους ψήφους των δικών της βουλευτών.

Συγκεκριμένα, υπερψήφισαν επί της αρχής μόνο οι 158 βουλευτές της ΝΔ, ενώ καταψήφισαν οι 142 βουλευτές της αντιπολίτευσης. Στην ψηφοφορία κατ' άρθρο, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε 56 άρθρα του νομοσχεδίου, ψήφισε «παρών» σε 17, ενώ το ΚΙΝΑΛ υπερψήφισε 74 άρθρα. Υπέρ σε 6 άρθρα είπε και το ΜΕΡΑ25, ενώ η Ελληνική Λύση υπερψήφισε 21 άρθρα, που θεωρούν ότι κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, όπως εκείνα για τις πατρικές άδειες και τη βία και τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας. Το νομοσχέδιο περιλάμβανε 128 άρθρα.

Μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε στο σύνολό του, τόσο επί της αρχής όσο και επί όλων των άρθρων το αντεργατικό τερατούργημα, εκφράζοντας την ομόθυμη λαϊκή καταδίκη στο σύνολο του κατάπτυστου νομοσχεδίου και την απαίτηση να αποσυρθεί.

Μπορεί το αντεργατικό έκτρωμα, να έγινε νόμος του αστικού κράτους, αφού ψηφίστηκε έστω και μόνο από τους βουλευτές της Ν.Δ, όμως δεν θα μπορέσει να σταθεί στη ζωή, γιατί επιστρέφει το καθεστώς εργασίας στην εποχή του μεσαίωνα, αν εφαρμοστεί, και βάζει επιπρόσθετα εμπόδια στην συνδικαλιστική δράση και την απεργία. Καταργεί το 8ωρο, διευρύνει και κάνει ποιο φτηνές τις υπερωρίες, σε μια εποχή που η ανεργία αυξάνεται. Απορυθμίζει ακόμα περισσότερο την αγορά εργασίας και εντείνει την εκμετάλλευση.

Την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική τους την βαφτίζουν ως δήθεν πρόοδο. Μέσα από ένα νομοσχέδιο βαθιά συντηρητικό και οπισθοδρομικό, ως κερασάκι στην τούρτα ενσωματώνουν ευρωπαϊκές οδηγίες και ελάχιστες θετικές ρυθμίσεις, που θα μπορούσαν να ερχόντουσαν με άλλο νομοσχέδιο.

Πρόοδος στη σημερινή εποχή, της ρομποτικής, της ψηφιακής τεχνολογίας και της βιομηχανικής επανάστασης είναι η ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, των ορίων ηλικίας για τη σύνταξη. Η δημιουργία νέων θέσεων σταθερής εργασίας, η ουσιαστική αύξηση σε μισθό και σύνταξη. Έτσι ώστε να έχουν όλοι εργασία και ταυτόχρονα να ζούμε  με αξιοπρέπεια από το μισθό και τη σύνταξη. Μια τέτοια πολιτική θα δημιουργούσε και τις προϋποθέσεις επιστροφής στην χώρα μας, εκατοντάδων  χιλιάδων νέων και νέων επιστημόνων, που αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό.

Η εμμονή της κυβέρνησης  δείχνει ότι είναι προσκολλημένη στο παρελθόν

Έχει αλλεργία  στα εργασιακά συνδικαλιστικά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση. Θέλει να επιβάλλει την υποταγή του κόσμου της εργασίας για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδότων. Δείχνει τη βαθιά συντηρητική σχολή σκέψης που διαπερνά την Ν.Δ., αλλά και πόσο ευάλωτη είναι στην πίεση των οικονομικών συμφερόντων. Μας γυρνούν πίσω στο 1976, όταν με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πρωθυπουργός είναι ο Κων. Καραμανλής και υπουργός Εργασίας ο Κων. Λάσκαρης στις 29 Μαρτίου 1976 φέρνουν για συζήτηση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο -νόμος 330- με τίτλο «Περί επαγγελματικών σωματείων και ενώσεων και διασφαλίσεως της συνδικαλιστικής ελευθερίας», με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει τέρμα στην… συνδικαλιστική ασυδοσία. Τότε ο αλήστου μνήμης υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης, υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, δηλώνει το ανεπανάληπτο: ότι δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και δηλώνει στους δημοσιογράφους: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!

 

[Παρένθεση: Το 1982 το ΠΑΣΟΚ με υπουργό Εργασίας τον Απόστολο Κακλαμάνη καταργεί τον Ν. 330/1976 και ψηφίζεται ο νόμος 1264/1982 για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων.]

Από αυτή την λογική συνεχίζει να διακατέχεται και η σημερινή Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης που νομίζει ότι θα καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε ο Λάσκαρης, να καταργήσει την πάλη των τάξεων. Οι προσπάθειες τους θα πέσουν και πάλι  στο κενό.

Η κυβέρνηση πέρασε τον νόμο - τερατούργημα για τα εργασιακά με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει, όμως αυτό απέχει πάρα πολύ από το να χαρακτηριστεί πολιτική της επιτυχία. Εκατομμύρια εργαζόμενοι, που θα υποστούν από εδώ και εμπρός τις δυσμενείς μεταβολές που προωθούνται με τον νέο νόμο, αντιλαμβάνονται πεντακάθαρα για ποιον δουλεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ποιους ενδιαφέρεται να εξυπηρετήσει, πόσο προσκολλημένη είναι στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργοδοσίας.

Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι στον 21ο αιώνα!

Η επιδίωξη να βάλουν στον «γύψο» την εργατική - λαϊκή πάλη δεν θα  περάσει.

Δεν είναι πρώτη φορά που το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών παρεμβαίνει νομοθετικά και επιτίθεται στους εργαζόμενους, στα δικαιώματά τους. Θέλουν τους εργαζόμενους αδύναμους, φοβισμένους, διασπασμένους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.

Η πολιτική τους, γεννά και νομοθετεί την εκμετάλλευση και την αδικία και αυτό είναι που οδηγεί στην ανυπακοή, την αντίσταση και τον αγώνα.

Από σήμερα η εργατική τάξη είναι αντιμέτωπη με μια άλλη πιο δύσκολη κατάσταση. Η εργοδοσία διευκολύνεται για να βαθαίνει την εκμετάλλευση και να αυξάνει τα κέρδη της.

Όσα όμως εμπόδια και αν βάζουν η ταξική πάλη δεν θα σταματήσει, αντίθετα θα ενταθεί και στην πράξη ο νόμος αυτός δεν θα εφαρμοστεί. Η δράση μέσα από τα σωματεία θα βάλει εμπόδια στην εφαρμογή του εκτρώματος στους χώρους δουλειάς.

Κινηματικά το αντεργατικό έκτρωμα, θα αμφισβητείται διαρκώς, θα επιδιωχθεί να μείνει ανενεργό, μέχρι να καταργηθεί.

Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα οφείλουν και θα βρουν το δρόμο τους, ξεπερνώντας προβλήματα και αδυναμίες. Να γυρίσουν σελίδα σε ταξική κατεύθυνση.

Χρειάζεται νέο εργατικό κίνημα. Επανεκκίνηση των συνδικάτων, ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και της οργάνωσης των αγώνων των εργαζομένων. Με ταξική ενότητα και αλληλεγγύη. Ανεξαρτησία στη διαμόρφωση και τη λήψη των αποφάσεων. Να πάψουν τα συνδικάτα να είναι, είτε συναινετικά- συμβιβαστικά απέναντι σε κυβερνήσεις και εργοδοσία, είτε ιμάντας μεταφοράς των κομματικών γραμμών και σκοπιμοτήτων. Τα συνδικάτα που λειτουργούν με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μόνο τα εργατικά, συλλογικά, ταξικά συμφέροντα δεν υπηρετούν. Με δυο λόγια,  χρειαζόμαστε ένα νέο εργατικό κίνημα, στη νέα εποχή. Νέους αγώνες, με σχέδιο, αιτήματα, πολύμορφους, δυναμικούς,  που δεν θα περιορίζονται στην ανάδειξη και καταγραφή της διαμαρτυρίας. Αλλά να φθάνουν μέχρι την σύγκρουση, την ανατροπή και την νίκη. Μόνο έτσι τα συνδικάτα  θα εμπνέουν τους εργαζόμενους, θα έχουν αποτελέσματα οι αγώνες, θα δημιουργούν ρωγμές στις αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων και θα τους φοβούνται και οι εργοδότες, έτσι ώστε να καμφθεί η αυθαιρεσία των αφεντικών και η καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων. 

Οι νέοι εργαζόμενοι, που σήμερα στην πλειοψηφία τους δεν συμμετέχουν στα συνδικάτα, για πολλούς και διάφορους λόγους, πλήττονται περισσότερο από τις αντεργατικές πολιτικές, από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, από τις ατομικές συμβάσεις κ.λπ.  Πρέπει να πάρουν την κατάσταση των συνδικάτων στα χέρια τους. Όχι απλά να εγγραφούν, αλλά να ενδιαφερθούν ουσιαστικά για τη ζωή, λειτουργία, οργάνωση και δράση των σωματείων. Να γίνουν τα σωματεία όργανα ανειρήνευτης ταξικής πάλης, σχολεία ταξικής διαπαιδαγώγησης και εργατικής χειραφέτησης.

Ο νέος κόσμος της εργασίας σήμερα, είναι ποιο μορφωμένος, διαθέτει  όλα εκείνα τα εφόδια ώστε να συμβάλει η τάξη μας να γίνει τάξη για την κοινωνική της απελευθέρωση.

Σε αυτό τον δρόμο, σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να αναζητηθεί η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

19 Ιουνίου 2021

 

"ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ!"

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΝΑ ΜΗΝ  ΠΕΡΑΣΕΙ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ & ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ 

 

Άρθρο του Θεόδωρου Παναγιωτόπουλου

Στις 12 Μάη ο υπουργός εργασίας Χατζηδάκης παρουσίασε το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Έπειτα από τις σαρωτικές αλλαγές των μνημονίων με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, την μείωση του κατώτατου μισθού, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων, πρόκειται για το πιο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τα εργασιακά που έχει έρθει. Έρχεται και αξιοποιείται ένα χρόνο τώρα η κρίση της πανδημίας, ως ευκαιρία από κυβέρνηση και εργοδοσία για να επιβάλουν ανατροπές στα όποια εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα  έχουν απομείνει, για να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων και να κτυπήσουν ακόμη περισσότερο την ήδη εξασθενημένη εργατική συνδικαλιστική δράση.. Το κράτος βρίσκει την ευκαιρία του covid να περάσει  νομοσχέδια που ανατρέπουν όσες εργατικές κατακτήσεις έχουν απομείνει.

Η απορύθμιση της εργασίας και ο περιορισμός - κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του 90, από όλες τις κυβερνήσεις.

Το αντεργατικό σίριαλ συνεχίζεται, και έρχεται να το ολοκληρώσει ο νυν επαγγελματίας υπουργός «κύριος» Χατζηδάκης με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, που αναμένεται να ψηφιστεί σε λίγες μέρες. Η βασική πλευρά του αφορά την κατάργηση του 8ωρου και την περαιτέρω απορύθμιση της εργασίας.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, θυσιαστικά δίνεται δυνατότητα στο κάθε αφεντικό να μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα μέχρι 10 ώρες δουλειά την ημέρα, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, μέσα από μια δήθεν  “ελεύθερη” ατομική συμφωνία εργαζόμενου-εργοδότη, υπό τον όρο ότι μέσα στο ίδιο εξάμηνο ή έτος θα προβλέπεται αντίστοιχη μείωση ωρών, ή ρεπό, ή ημέρες άδειας. Θεσμοθετείται, έτσι, και με τη βούλα του νόμου ένα ωράριο-λάστιχο ανάλογα με τα κέφια του κάθε εργοδότη. Αυξάνουν στις 150 τις ώρες των νόμιμων υπερωριών, ενώ επεκτείνεται η χορήγηση μειωμένης προσαύξησης, με συνέπεια καθαρή μείωση των αποδοχών για τον εργαζόμενο. 

Επίσης καταργούν την κυριακάτικη αργία για μια σειρά από κλάδους ακόμα και εκτός του εμπορίου. Παράλληλα μετά την απελευθέρωση των απολύσεων το 2019 με την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, θεσπίζουν νέα διάταξη που άρει το δικαίωμα του εργαζομένου να καταγγείλει ως παράνομη την απόλυσή του και να διεκδικήσει επαναπρόσληψη. Ακόμα και αν στα δικαστήρια θεωρηθεί παράνομη η απόλυση εργαζόμενου, ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να τον επαναπροσλάβει, αλλά να του καταβάλει προσαυξημένη αποζημίωση,  αν το επιτρέπουν τα οικονομικά της επιχείρησης. 

Με το νομοσχέδιο έρχονται και πάλι να παρέμβουν για το συμφέρον των εργοδοτών μέσα στη λειτουργία των συνδικάτων. Με στόχο να τα  φιμώσουν, βάζοντας νέα εμπόδια στην ήδη εξασθενημένη οργανωμένη  συνδικαλιστική δράση.

Συγκεκριμένα εισάγεται εκ νέου το υποχρεωτικό ηλεκτρονικό μητρώο των μελών κάθε συνδικάτου, μητρώο που δε θα ελέγχεται αποκλειστικά από τους εργαζομένους αλλά θα μπορεί να γίνει εργαλείο εκφοβισμού στα χέρια των αφεντικών. Επιβάλλουν την ηλεκτρονική κι εξ αποστάσεως συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις που θα αποφασίζουν απεργία. Επιβάλλουν ακόμα και σε αποφασισμένη καθολική απεργία για να μη σταματά ένα κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας και της λειτουργίας τους, προς όφελος δήθεν της κοινωνίας, αυξάνοντας το ποσοστό του προσωπικού ασφαλείας,  καταργώντας ουσιαστικά με το νόμο την ουσιαστική δύναμη της απεργίας.

Όλο αυτό το διάστημα η Κυβέρνηση μαζί με τα πλήρως ελεγχόμενα από αυτήν ΜΜΕ έχει ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι ψεμάτων και στρεβλώσεων γιατί θέλει να κρύψει τον αντιδραστικό πυρήνα του νομοσχεδίου. Κρύβουν ότι καταργούν το ωράριο, μιλούν για δύναμη στον εργαζόμενο να ορίζει το πρόγραμμα του και να σηκώνει ανάστημα στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Μιλούν για άνοιγμα της αγοράς προς όφελος δήθεν των εργαζομένων. Πως όμως θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας όταν ο εργοδότης θα μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο για 10 και 12 ώρες και μάλιστα με μισθούς πείνας; Αυτά δήλωσε προ ημερών ο Μητσοτάκης στη Σύνοδο Κορυφής, αυτά διατρανώνουν τα παπαγαλάκια τους στα καλοταϊσμένα ΜΜΕ. Μιλάνε για ξεκαθάρισμα και διαφάνεια στο συνδικαλιστικό πεδίο, αυτοί που εξευτέλισαν την έννοια του συνδικαλισμού, που έθρεψαν τους συνδικαλοπατέρες - προνομιούχους, που έχτισαν καριέρες πάνω στα ρουσφέτια. Που διαμορφώνουν εκλογικούς νόμους και εκλέγονται μειοψηφίες στο λαό, σε θέσεις κυβερνήσεων, δημάρχων και περιφερειαρχών.

ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ! 

Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί συνειδητό σχέδιο μίας κυβέρνησης που υπηρετεί ακέραια τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Δεν ενδιαφέρονται διόλου για τους εργαζομένους και τα δικαιώματα τους. Άλλωστε όλο το νομοσχέδιο αποτελεί συμπύκνωση των προτάσεων του Συλλόγου  Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) τα τελευταία χρόνια. Είναι γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δανειστών. Και δεν είναι τυχαίο ότι κι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασθενική και περιορισμένη, διότι  όταν ήταν κυβέρνηση δεν κατάργησε τους αντεργατικούς νόμους που προέβλεπαν την διευθέτηση του χρόνου εργασίας...

Απέναντι στο νόμο που τα δίνει όλα στην εργοδοσία, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να σωπάσουμε, να συναινέσουμε. Να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και  να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, για να ζήσουμε και να δουλέψουμε με αξιοπρέπεια. Ο πλούτος που παράγουμε από την εργασίας μας είναι τεράστιος, οι δυνατότητες της εποχής μας επίσης.

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δε μπορεί και δε θέλει να οργανώσει αυτό τον αγώνα. Η ηγεσία της έχει από καιρό δώσει τα χέρια με τους βιομηχάνους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εφοπλιστές. Οι τελευταίες εξελίξεις με τη μετάθεση της απεργίας που είχαν προκηρύξει ήδη ΑΔΕΔΥ, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και συνδικάτα για τις 3 Ιούνη στις 10 Ιούνη, εν μία νυκτί, κι από τα πάνω, είναι σύμπτωμα της βαθιάς κρίσης που βιώνει για χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα, σύμπτωμα των αρνητικών συσχετισμών που επικρατούν στους χώρους δουλειάς, της απογοήτευσης και της απονομιμοποίησης του συνδικαλισμού στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

Οι κομματικοί σχεδιασμοί, η στείρα παραταξιοποίηση που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα  στα συνδικάτα, όχι μόνο δεν βοηθούν, αντίθετα απωθούν τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους-νέες και δεν συμμετέχουν. 

Οι αρνητικοί συσχετισμοί που υπάρχουν στο σ.κ.  δεν λύνονται με σόου σε συνέδρια και κραυγές ανατροπής, αλλά με ταξική ενότητα στη βάση. Το ΠΑΜΕ έχει μεγάλες ευθύνες που δεν έχει συμβάλει στο να συγκροτηθεί ένας ενωτικός ανεξάρτητος ταξικός πόλος συνδικάτων, και υποτάσσει τις όποιες προσπάθειες στην κομματική σκοπιμότητα.

Η μη συμμετοχή και  η αποχή  από τα συνδικάτα δεν μας βοηθά ως εργαζόμενους. 

Δυνατοί είμαστε όταν είμαστε ενωμένοι απέναντι στους εργοδότες, απέναντι στις αντεργατικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης. Όταν οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς, όταν ενεργά συμμετέχουμε στα σωματεία μας και συμβάλουμε ώστε να είναι πραγματικά όργανα αποτελεσματικής παρέμβασης,  ταξικής ενότητας και διαπαιδαγώγησης.  Όταν εμείς οι ίδιοι ενδιαφερόμαστε για τα συλλογικά και ατομικά μας δικαιώματα. 

Να φωνάξουμε όλοι μαζί. Στις 10 Ιουνίου να γίνει ξεσηκωμός να συμμετέχουμε μαζικά στην ΑΠΕΡΓΙΑ! 

Κανένας εργαζόμενος να μη μείνει έξω από τον αγώνα. Με ενεργή συμμετοχή όλων μας, να οικοδομηθεί μία νέα ταξική ενότητα που έχει ανάγκη η εποχή μας και να υπερβούμε τους ανούσιους κομματικούς διαχωρισμούς. Να προχωρήσουμε εμπρός. Για να πάνε αυτή τη φορά τα πράγματα αλλιώς. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε την οργανωμένη επίθεση που δεχόμαστε. Γιατί μόνο έτσι θα πάρουμε πίσω όσα μας πήραν με τα μνημόνια και θα επιβάλλουμε τις  σύγχρονες ανάγκες της εποχής μας.

Κάτω τα χέρια από το 8ωρο! Και την πενθήμερη εργασία!

Σήμερα είναι δίκαιο, είναι αναγκαίο, είναι και  εφικτό να μειωθούν οι ώρες εργασίας: 30ωρο-5μερο-6ωρο για όλους και όλες χωρίς μείωση των αποδοχών. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τώρα! Γιατί μόνο μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων έχουμε πραγματική δύναμη οι εργαζόμενοι.

Αύξηση στο μισθό και το μεροκάματο για να ζούμε με αξιοπρέπεια! 900 ευρώ κατώτερος μισθός για όλους.

Απαγόρευση τον απολύσεων-Επίδομα ανεργίας για όλους τώρα- Κανένας χωρίς εισόδημα.

Μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης.

Μισθωτοί σκλάβοι στον 21 αιώνα δεν θα γίνουμε!

Παναγιωτόπουλος Θεόδωρος, εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα

Σημείωση: Η φωτογραφία του κειμένου προέρχεται από εδώ: 
http://ergasianet.gr/2021/05/14/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%BA-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-8%CF%89%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9/

 

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Δ.Β.: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ, ΤΙΣ Σ.Σ.Ε. ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ -ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ

 

Το βάφτισαν νομοσχέδιο για την προστασία της εργασίας, είναι όμως κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της εργοδοσίας. 

Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί εδώ και καιρό να κάνει το άσπρο-μαύρο παρουσιάζοντας τις αλυσίδες που πάει να περάσει στους εργαζόμενους για οφέλη. 

Πρόκειται για νομοσχέδιο έκτρωμα που καταφέρνει πολλά χτυπήματα της κυβέρνησης στο 8ωρο, στα Εργασιακά και συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων. 

Αποτελεί συνέχεια της αντεργατικής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησαν και εφάρμοσαν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. 

Ας δούμε όμως τι πραγματικά φέρνει το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά: 

-Κατάργηση του οκταώρου και επιβολή, 10-13 ώρες δουλειάς  και έως 78 την εβδομάδα, (μέσω ατομικών συμβάσεων). Οι επιπλέον ώρες θα αποθηκεύονται σε «τράπεζα χρόνου» και θα «επιστρέφονται» στους εργαζόμενους εντός έξι μηνών με τη μορφή μειωμένου ωραρίου ή ρεπό ή ημερών άδειας, και ανάλογα πάντα με τις ανάγκες της επιχείρησης ή της υπηρεσίας. Το νομοσχέδιο δεν κάνει διάκριση εφαρμογής του μέτρου για συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν θα υπάρχει η «αναπλήρωση» σε περίπτωση απόλυσης. 

-Νομιμοποίηση των ευέλικτων μορφών εργασίας με την πολυδιαφημιζόμενη κάρτα εργασίας. 

-Αύξηση των υπερωριών που θα μπορεί να επιβάλει σε ετήσια βάση η εργοδοσία σε 150 ώρες (από 96 στη μεταποίηση και 120 στις υπηρεσίες). Μειώνεται η αμοιβή των υπερωριών (καθώς με την αύξηση του πλαφόν περιορίζονται οι λεγόμενες κατ’ εξαίρεση υπερωρίες που αμείβονται με ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 60%, ενώ πλέον η προσαύξηση θα αμείβεται με μόλις 40%). 

-Μονιμοποίηση και επέκταση της τηλεργασίας που αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, τη δουλειά στο σπίτι, κάνοντας δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου. 

-Το καθεστώς αργίας της Κυριακής δέχεται ένα ακόμα σκληρό χτύπημα, μετά το πρώτο «κύμα» στο χώρο του εμπορίου. Προστίθενται πολλοί κρίσιμοι κλάδοι για το κεφάλαιο, στους οποίους καταργείται η Κυριακάτικη αργία. 

-Καταργείται το ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) και μετατρέπεται σε «Ανεξάρτητη Αρχή». 

-Ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, η απεργία, η απεργιακή περιφρούρηση. Αυξάνεται τουλάχιστον στο 33,3% το προσωπικό ασφαλείας σε μια σειρά κλάδους (ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, επιχειρήσεις δημοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφελείας), γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει κατά τη διάρκεια μιας απεργίας να εργάζεται ένα μεγάλο μέρος των εργαζόμενων. 

-Για την προκήρυξη απεργίας αλλά και ολιγόωρων στάσεων εργασίας, απαιτείται προειδοποίηση του εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης τουλάχιστον 48  ώρες πριν από την πραγματοποίησή της. Για τη λήψη απόφασης απεργίας θα πρέπει στη γενική συνέλευση το σωματείο να παρέχει δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως (ηλεκτρονικώς). 

-Για τη συμμετοχή σε Γ.Σ., την ψηφοφορία για λήψη απεργιακής απόφασης και τις εκλογές των σωματείων απαιτείται να διασφαλιστεί και η εξ αποστάσεως συμμετοχή των μελών, δηλαδή, επιχειρείται το χτύπημα των σωματείων και η διάλυση του ζωντανού χαρακτήρα τους, των συλλογικών διαδικασιών βάσης και των Γενικών Συνελεύσεων, της ελεύθερης διάδοσης ιδεών, επιχειρείται να σπάσει η συλλογική δύναμη της τάξης και να ενισχυθεί η εξατομίκευση και η χειραγώγηση των εργαζομένων. 

-Για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος απαιτείται η απογραφή (φακέλωμα) των εργαζομένων στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο. 

Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν μόνο τον ιδιωτικό τομέα. Θα επεκταθούν και στο δημόσιο – έχουν πανεργατική στόχευση. Άλλωστε, όλα τα μέτρα που αφορούν στη λειτουργία των σωματείων αναφέρονται και στα σωματεία του δημόσιου τομέα. 

Αυτά είναι τα πιο σημαντικά μέτρα της κυβέρνησης της Ν.Δ. σε ένα νομοσχέδιο που επιδιώκει να κατεδαφίσει όσα κατακτήθηκαν τα τελευταία 100 χρόνια. Καμία πλευρά της ζωής του εργαζόμενου δεν μένει ανεπηρέαστη. Δεν γλιτώνει από τη διάλυση όλων των κατακτήσεων που με αγώνες και αίμα επιτεύχθηκαν.

Δεν πρόκειται για ένα απλό νομοσχέδιο αυτό που φέρνει τώρα η κυβέρνηση και έρχεται να προστεθεί στις προηγούμενες αντεργατικές διατάξεις (ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ). Είναι μια τομή. Σχεδιάζει ένα ιστορικό πισωγύρισμα, την κατάρτιση του 8ωρου και τον ουσιαστικό περιορισμό της δράσης των συνδικάτων  Αποτελεί την επιτομή ενός ολόκληρου προγράμματος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της αστικής πολιτικής, μια ιστορική πρόκληση σταθεροποίησης, κερδοφορίας και ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών. 

Στεκόμαστε μετωπικά απέναντι στο νόμο και την κυβερνητική πολιτική. Μας κήρυξαν τον πόλεμο, θα απαντήσουμε δυναμικά. Τα μέτρα αυτά είναι στην φαρέτρα του κεφαλαίου και της Ε.Ε, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής τους και όχι απλά νέο συντηρητική ιδεοληψία. Για αυτό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΚΙΝΑΛ ψήφισαν νόμους βάζοντας τις βάσεις για τη «διευθέτηση» δηλ. επέκταση του χρόνου εργασίας. 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: 

• Κάτω τα χέρια από το 8ωρο!
• Να αποσυρθεί άμεσα το αντεργατικό έκτρωμα. 
• Να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη στο σύνολό του.
• Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση αποδοχών. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
• Νομοθέτηση της Κυριακάτικης αργίας.
•  Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. 
• Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία.
• Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων και της αντεργατικής νομοθεσίας

ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ – ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ

 ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ -ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΟΥΜΕ

 Το Δ.Σ.

Μάιος 2021

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΒΥΡΩΝΑ : "Όλοι στην απεργία στις 6 Μάη"

Η 1η του Μάη είναι μέρα σύμβολο στον αγώνα των εργαζομένων όλου του κόσμου, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

 
Η 1η του Μάη είναι μέρα απεργιακού αγώνα!

135 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη πρωτομαγιά του Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την καθιέρωση με νόμο του 8ωρου στην Ελλάδα, μια κατάκτηση που για να κατοχυρωθεί χρειάστηκαν ποτάμια αίματος και σκληροί αγώνες της τάξης μας, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να την καταργήσει. Να φέρει νόμο για την επιβολή της 10ωρης εργασίας και την κατάργηση αμοιβής των υπερωριών, ρυθμίσεις για τη διεύρυνση της ευελιξίας.

α) Καταργεί το 8ωρο και μας ξαναγυρνάει στις 10 ώρες δουλειά την ημέρα..
β) Αυξάνονται οι ώρες της υπερωρίας σε 150 για όλους τους κλάδους, ενώ παράλληλα με το παραπάνω καταργείται πλήρως η πληρωμή τους.
γ) Καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» θα γίνεται με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι ο κάθε εργάτης, ο κάθε εργαζόμενος θα είναι μόνος απέναντι στον εργοδότη.
δ) Χτυπιέται βάναυσα και με πολλούς τρόπους η δυνατότητα οργάνωσης και αντίστασης των εργαζομένων. Μπαίνουν επιπρόσθετα εμπόδια για την προκήρυξη και οργάνωσης μιας απεργίας από τα συνδικάτα που στην ουσία αποτελούν σημαντικό χτύπημα στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα,στον ίδιο το σκοπό της ύπαρξης και της δράσης των συνδικάτων. Στην ουσία σχεδόν καταργείται το δικαίωμα στην απεργία.

Το νομοσχέδιο εισάγει υποχρεωτικά τις «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» για τα σοβαρά ζητήματα του σωματείου και για την κήρυξη απεργίας φακελώνοντας τους εργαζόμενους. Δημιουργεί έναν νόμιμο απεργοσπαστικό μηχανισμό καθώς υποχρεώνει τα συνδικάτα να καθορίζουν «προσωπικό ασφαλείας» που πρακτικά κάνουν την απεργία άχρηστη.

Η κυβέρνηση πολλαπλασιάζει τα εργαλεία που έχουν οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές στα χέρια τους για να διευρύνουν την επιχειρηματική λειτουργία των δήμων. Οι αναπτυξιακοί οργανισμοί φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, οι ιδιωτικοποιήσεις επεκτείνονται, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας και μειωμένα δικαιώματα.

Παλεύουμε για να ανοίξουμε ένα νέο δρόμο στην ελληνική κοινωνία. Που στο κέντρο θα είναι τα συμφέροντα των εργαζόμενων όχι το κέρδος των καπιταλιστών. Χωρίς παλιά και νέα μνημόνια και χρέος. Παλεύουμε για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

Παλεύουμε  για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Δεν πρέπει να αποδεχθούμε το μέλλον που σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς! Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε την πάλη για την υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων μας, για τον απεργιακό και αγωνιστικό εορτασμό της πρωτομαγιάς.

Διεκδικούμε: 

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια από το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο. Σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις υπηρεσίες των δήμων. Καμία απόλυση εργαζόμενου στη κοινωφελή εργασία. Καμία ιδιωτικοποίηση υπηρεσίας. Να μην συγκροτηθούν αναπτυξιακοί οργανισμοί.
Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου.
Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις ίσο με τον βασικό μισθό. Πλήρης κάλυψη των απωλειών της πανδημίας για όλους τους εργαζόμενους.
Επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, άμεσες προσλήψεις και ενίσχυση του ΕΣΥ, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία για όλους.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 6 Μαΐου.

Το Δ.Σ.