ΝΕΑ ΔΙΑΓΡΑΜΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ (ΑΓ. ΛΑΖΑΡΟΣ)

Αγαπητοί συμπολίτες,

Σας ενημερώνουμε ότι χρειάσθηκαν προσπάθειες πλέον των 5 ετών για να προχωρήσει επιτέλους η παρούσα Δημοτική Αρχή, στις 16 Μαρτίου 2016, σε νέα διαγράμμιση, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία,  των ορίων που υποχρεούνται για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στην πλατεία Ελ. Βενιζέλος (Αγ. Λάζαρος).

Ουσιαστικά όμως, μιλάμε για ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ, αφού έπρεπε να υπάρξει, τον Ιανουάριο του 2016, αναφορά προς τον Συνήγορο του Πολίτη, νέα αναφορά, τον Μάρτιο του 2016,  προς την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση (Τμήμα Εφαρμογής Νομοθεσίας- έχει διαταχθεί η διενέργεια Προκαταρκτικής Διοικητικής Εξέτασης) και την Εισαγγελία, για να πράξει, αυτό που όφειλε να πράξει, η αιρετή Δημοτική Αρχή, η οποία ΓΝΩΡΙΖΕ την κατάσταση που επικρατούσε, αλλά και επιπροσθέτως είχε  ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ για αυτήν, όταν το θέμα της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων των πεζών, συζητήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2015 στο Δημοτικό Συμβούλιο.

 Συγκεκριμένα, όφειλε και έπρεπε, βάσει της 51/2006 Εγκυκλίου, του Υπουργείου Εσωτερικών και Δημ. Διοίκησης & Αποκέντρωσης, μέσα σε είκοσι (20) μέρες από την ημέρα συζήτησης του θέματος, να είχε λάβει την σχετική απόφαση, για την ανάκληση των αδειών των αναφερθέντων καταστημάτων υγ. ενδιαφέροντος, εφόσον ευκόλως είχε διαπιστωθεί ότι  υφίσταντο εκείνες οι προϋποθέσεις, που την επέβαλαν.

Γιατί ενώ,

Α] στην διάταξη 970 του ΑΚ κανόνα περί του ανεμπόδιστου της κοινής χρήσης αναφέρεται ότι: «τα κοινόχρηστα πράγματα δεν μπορούν να παραχωρηθούν προς ιδιαίτερη χρήση, παρά μόνο εφόσον από την παραχώρηση δεν παρεμποδίζεται, κατά οποιοδήποτε τρόπο η κοινή χρήση του πράγματος, ή άλλως, η παραχώρηση από τη διοίκηση, επί τη βάσει των κατ’ ιδίαν διατάξεων, σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιαίτερων δικαιωμάτων επί κοινοχρήστων, καθώς και η χορήγηση των αδειών που απαιτούνται από τον νόμο για την άσκηση των δικαιωμάτων αυτών, είναι νόμιμη, μόνον εφόσον, μετά την παραχώρηση των ιδιαίτερων αυτών δικαιωμάτων, εξακολουθεί να εξυπηρετείται, ή τουλάχιστον να μην αναιρείται, η κατά τον προορισμό του πράγματος κοινή αυτού χρήση», και

Β] στο  δε άρθρο 2 της Αποφ. Υπ. ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. 52488/2002 (ΦΕΚ 18Β’/02)  [Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των ΑΜΕΑ]  αναφέρεται οτι: «Σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών (πεζόδρομοι), επιβάλλεται ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ ΟΔΕΥΣΗΣ ΠΕΖΩΝ με απαραίτητο ελάχιστο πλάτος 1,50 μέτρα ελεύθερο από κάθε είδους εμπόδιο, που χρησιμοποιείται για τη συνεχή, ασφαλή και ανεμπόδιστη κυκλοφορία κάθε κατηγορίας χρηστών. Οποιαδήποτε εξυπηρέτηση (σήμανση, φύτευση, αστικός εξοπλισμός κλπ) τοποθετείται υποχρεωτικά εκτός της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΖΩΝΗΣ ΟΔΕΥΣΗΣ,

παρόλα αυτά, η Δημοτική Αρχή ( η πρώην και η νυν) είχε παραχωρήσει το μεγαλύτερο τμήμα του πεζοδρομίου της οδού Παν. Τσαλδάρη, της πλατείας Ελ. Βενιζέλος, στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, με κατάφωρη ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ ΤΟΥ 1,5 ΜΕΤΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΖΩΝ, με αποτέλεσμα να υποχρεώνει τους πεζούς (και ειδικά, μητέρες με καροτσάκια παιδιών, ή ΑΜΕΑ)  να περπατούν επί του οδοστρώματος και να διακυβεύεται έτσι, είτε η σωματική των ακεραιότητα, είτε η ζωή των.

Φωτογραφία 1. Καθαρά Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016.

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα φωτιστικά, τα κάγκελα και τα κολωνάκια, που εμφανίζονται στις ανωτέρω ένθετες φωτογραφίες, προϋπήρχαν της αδειοδότησης των καταστημάτων για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, αλλά, η Τεχνική Υπηρεσία του δήμου Βύρωνα, τον Μάρτιο του 2015, είχε προχωρήσει (κατόπιν δικής μας εισηγήσεως-8 Φεβρουαρίου 2015) στην διαγράμμιση-οριοθέτηση του πεζοδρομίου, ΕΜΠΑΙΖΟΝΤΑΣ τους πολίτες, αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των πεζών, μετρώντας 1,5 μέτρο από την άκρη του πεζοδρομίου, όχι όμως 1,5 μέτρο ελεύθερης και ανεμπόδιστης όδευσης.

Ο εναργής εμπαιγμός συνίστατο στο ότι ο δήμος, παρά την διενεργηθείσα αυτοψία στις 25 & 26  Ιουνίου 2014 από υπάλληλο της Τεχνικής Υπηρεσίας, είχε ενεργήσει, όχι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. 

Κι όμως, η προκλητική αυτή στάση και αδιαφορία του Δήμου & της Τεχνικής Υπηρεσίας, δηλαδή, η αντιμετώπιση των πλατειών και των πεζοδρομίων σαν αντικείμενο εκμετάλλευσης, προς όφελος ιδιωτικής κερδοφορίας, και σε βάρος των δικαιωμάτων των πεζών, συνιστά Πειθαρχικό αδίκημα και παράβαση καθήκοντος, που ως γνωστόν, τιμωρείται κατά τις σχετικές διατάξεις περί πειθαρχικής ευθύνης, καθώς και κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα, στο οποίο αναφέρεται: "Υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος, ή για να βλάψει το κράτος, ή κάποιον άλλο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη."

Εάν ο Δήμος Βύρωνα είναι Υπερχρεωμένος (με χρέος που υπερβαίνει τα 22.000.000 ευρώ), ας αναζητήσει η παρούσα Δημοτική Αρχή τα αίτια και τους υπευθύνους αυτής της οικονομικής «καταστροφής», κι ας προσφύγει στη Δικαιοσύνη.  Όχι να καταφεύγει στην ανομία, ως αυτουργός ή συνεργός, για εξασφάλιση οικονομικών πόρων, σε βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών.

 

Και καθώς μιλάμε για δικαιώματα πολιτών ή δημοτών, θα πρέπει να αναφερθεί η προσπάθεια αναβολής της συζήτησης ενός Τακτικού θέματος της Ημερησίας Διάταξης, της «Καταστρατήγησης των δικαιωμάτων των πεζών» στο Δημοτικό Συμβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2015, κυρίως από τους Χρ. Σπυρόπουλο και Κ. Ζούμπο, με ανεξήγητες προφάσεις του τύπου «υπάρχει μόνον ο εισηγητής».

Η αίτηση, την οποία υπέγραφαν 33 κάτοικοι του Βύρωνα και ζητούσαν να συζητηθεί το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, είχε κατατεθεί στις 30 Ιουνίου 2015 με αρ.πρωτ:16352 και σύμφωνα με Άρθρο 14 παρ.2  του Κανονισμού λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, η συζήτηση έπρεπε να γίνει σε διάστημα 30 ημερών. Ήταν και ο λόγος για τον οποίο στις 20 Αυγούστου 2015, υπήρξε  ηλ/Επιστολή προς το Γραφείο Δημάρχου με τίτλο «Κακοδιοίκηση», αφού το θέμα δεν είχε συμπεριληφθεί σε αυτά της ημερησίας διάταξης, ούτε στο Δ. Συμβούλιο της 24^ης Αυγούστου 2015. 

Ευτυχώς που τον θεσμό της ύπαρξης του Δημοτικού Συμβουλίου υπερασπίστηκαν οι δημοτικοί σύμβουλοι Σ. Τζιορτζιώτης, Π.Πάλμος και Αλ. Σωτηρόπουλος (διαβάστε εδώ αποσπάσματα των πρακτικών).

Να σημειωθεί ότι:

Α) Στην αίτηση των πολιτών υπήρχαν και τα κάτωθι αιτήματα, για τα οποία η δημοτική αρχή δεν έκανε καμία ενέργεια, παρότι οι προτάσεις ήταν και είναι προς την σωστή κατεύθυνση. 

Συγκεκριμένα ζητούσαμε: 

Κάθε ΝΟΜΙΜΟ κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος  να υποχρεούται να διαθέτει και να αναρτά σε εμφανές σημείο, τον αριθμό αδείας που έχει εκδοθεί για την κατάληψη του κοινοχρήστου χώρου,  τα τετραγωνικά μέτρα που δικαιούται να καταλαμβάνει, καθώς και τον αριθμό των τραπεζοκαθίσματων που δικαιούται να αναπτύσσει.

Επίσης να αναρτώνται στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, στο τέλος του έτους, τα ακόλουθα στοιχεία: Το ποσό των εισπραχθέντων τελών από τα καταστήματα υγειονομικού  ενδιαφέροντος  που αναπτύσσουν τραπεζοκαθίσματα σε κοινόχρηστους χώρους. Καθώς και τις οφειλές, παλαιές & νέες, των καταστημάτων. 

Β) Δεν λάβαμε ποτέ έγγραφη ενημέρωση για την απάντηση  (εάν ποτέ υπήρξε αυτή) του δήμου προς το Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης σχετικά με το Έγγραφο της 28 Νοεμβρίου 2014 Αρ. Πρωτ: Σ.Ε.Ε.Δ.Δ./Φ.4/19518 (Σχετ. 15287/27-11-13).  «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΕΖΩΝ ΣΤΟ ΒΥΡΩΝΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΛΑΖΑΡΟΥ», παρότι αναζητήθηκε με την υπ’ αριθ.πρωτ: 22471/17-09-2015 αίτηση!

Και,

Γ)  η νέα διαγράμμιση αφορά:

Το πεζοδρόμιο της οδού Παναγή Τσαλδάρη, στην κάτω πλευρά της πλατείας

 

αλλά και την ελεύθερη ζώνη που προβλέπεται για την προσπέλαση και εξυπηρέτηση οχημάτων εκτάκτου ανάγκης, στην άνω πλευρά της πλατείας, η οποία πρέπει να παραμένει και ακάλυπτη καθ’ ύψος, σε όλο το μήκος και το πλάτος της … [ελάχιστο πλάτος 3,5 μ. σύμφωνα με το άρθρο 2 της αριθ. 52907/31-12-2009 (ΦΕΚ: 2621 Β) Υπουργικής Απόφασης]. 

 Η τήρηση των ορίων, είναι αρμοδιότητα της επιτροπής που έχει συγκροτηθεί για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων στα καταστήματα υγ. ενδιαφέροντος, βάσει της αποφάσεως 306/2014 της 21^ης  Νοεμβρίου 2014 και στην οποία έχει ορισθεί ως πρόεδρος, ο κ. Καραγιάννης Μ. δημοτικός σύμβουλος και Αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών του δήμου.

 Τέλος, υπήρξε απομάκρυνση των τραπεζοκαθισμάτων από τον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας του Αγίου Λαζάρου -βλέπε φωτογραφία-  σύμφωνα με το 6^ο αίτημα που είχαν θέσει κάτοικοι Βύρωνα, στην με αριθ. Πρωτ: 16352/30-06-2015 αίτηση, που όπως προαναφέραμε συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 16 Σεπτεμβρίου 2015, απόσπασμα της οποίας ακολουθεί:

{Κ. Δήμαρχε, κυρία Πρόεδρε,

Κατόπιν όλων αυτών, ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ:

6. Την άμεση απομάκρυνση όλων των τραπεζοκαθισμάτων σε απόσταση τουλάχιστον 3 μέτρων  περιμετρικώς του παρεκκλησίου του Αγ. Λαζάρου (το παρεκκλήσιο ή ξωκκλήσι είναι μικρός χριστιανικός ναός), αν όχι την εξέταση της παρ. 2 του άρθρου 3 του π.δ. 180/79 (να μη ζημιώνεται η αισθητική εμφάνιση της περιοχής) ή του άρθρου 3 του π.δ. 231/89 (απόσταση των 50μ.) Είναι ασέβεια, όχι μόνον λόγω (της ιερότητας) του χώρου, αλλά, γιατί το ξωκκλήσι, αποτελεί ουσιαστικά ΜΝΗΜΕΙΟ για το Βύρωνα.

Μέχρι και την 16/4/1924, όταν δηλ. είχε ήδη ολοκληρωθεί το χτίσιμο και η παράδοση όλων των κατοικιών του λεγόμενου χωνιού και δόθηκε την ημέρα εκείνη η ονομασία «Συνοικισμός Βύρωνος», δεν είχε υπάρξει ακόμη καμία πρόβλεψη για την ανέγερση ιερού ναού. Και σε 11 μέρες ακριβώς οι πρόσφυγες έπρεπε να γιορτάσουν το Πάσχα. Και επειδή ο Βύρωνας ήταν ο πρώτος προσφυγικός συνοικισμός που χτίστηκε σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, το Πάσχα αυτό θα ήταν το πρώτο που θα έκαναν κάποιοι πρόσφυγες σε δικά τους σπίτια στη νέα Πατρίδα … Δεν υπήρχε βέβαια άλλη λύση εκτός από το ξωκκλήσι του Αγίου Λαζάρου.  

Πηγή: «90 ΧΡΟΝΙΑ ΒΥΡΩΝΑΣ – Στους πρόποδες του Υμηττού» του Απόστολου Κοκόλια}

Ν. Β (δημότης Βύρωνα) / Μάιος 2016