"Η Ιστορία γράφεται πάντα από τους Νικητές και τους Ισχυρούς οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να αποσιωπούν, να αποκρύπτουν ή το χειρότερο να παραποιούν και να αλλοιώνουν την αλήθεια κατά το δοκούν... Σε μία δημοκρατική πολιτεία οι πολίτες θέλουν, δικαιούνται και πρέπει να ξέρουν την αλήθεια" έγραψε ο Θεόδωρος Παναγόπουλος.
Πέρασαν 80 χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου Κοριζή και η αλήθεια παραμένει θαμμένη και αυτή.
Οδός Καισαρείας στο Βύρωνα: «Οι προσωπίδες κάηκαν τα παλιά ονόματα λησμονηθήκαν. Και το δημοτικό συμβούλιο συνεδριάζει για τη μετονομασία των οδών», Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τώρα μιλώ πάλι…»
Κατά τη διάρκεια της θητείας του δημάρχου Βύρωνα Αγγ. Κωνσταντιλιέρη, η πρώην οδός Κορυζή μετονομάσθηκε σε οδό Καισαρείας.
Ο Αλέξανδρος Κοριζής έχει σχεδόν λησμονηθεί, παρότι ως Έλληνας ηγέτης αντέταξε στη γερμανική πρόκληση τη γενναία ελληνική άρνηση, τη φωνή του Έθνους που επέμενε να ζήσει ελεύθερο σύμφωνα με τις παραδόσεις του. Και μέχρι σήμερα η ελληνική ιστορική επιστήμη δεν πρόσφερε, στηριγμένο σε επίσημα στοιχεία, τον απολογισμό της σύντομης και δραματικής πρωθυπουργίας του.
Έγραφε στα απομνημονεύματά του ο Ουίνστων Τσώρτσιλ:
"Έχω ήδη αναφέρει τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κορυζή. Εκλήθη στο αξίωμα αυτό όταν απέθανε ο Μεταξάς. Το μόνο που συνετέλεσε να του ανατεθεί η Πρωθυπουργία ήταν μία ανεπίληπτη ιδιωτική ζωή και οι σταθερές πεποιθήσεις που τον διέκριναν. Δεν ημπόρεσε να ανθέξη στην καταστροφή που εφαίνετο να απειλή τη χώρα του ούτε να σηκώνει για περισσότερο χρόνο το βάρος των ευθυνών του.
Όπως ο κόμης Τελέκι στην Ουγγαρία, απεφάσισε και ο Κορυζής να θυσιάση τη ζωή του, και έτσι ηυτοκτόνησε στις 18 Απριλίου. Η μνήμη του αξίζει τον σεβασμό μας".
Αλλά και ο Κυριάκος Διακογιάννης στο βιβλίο του «Οι Σάπιοι» (Α’ τόμος, 1995, εκδόσεις Λογοθέτη) αναφέρει:
"Πριν από το δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, την Ελλάδα την κυβερνούσαν άνδρες!
Μετά το δικτάτορα και μετά τον πόλεμο την κυβέρνησαν γαλιάντρες!
Πλην ενός! Του Αλεξάνδρου Κοριζή!
Ο ψυχωμένος αυτός Έλληνας, όταν είδε τα γερμανικά στρατεύματα να πατάνε τη γή της πατρίδας, άρπαξε ένα περίστροφο και μέσα στο πρωθυπουργικό του γραφείο τίναξε τα μυαλά του στον αέρα! Γραφείο ή σπίτι, δε θυμάμαι, δεν ψάχνω την επουσιώδη λεπτομέρεια. Βέβαια ο Αλέξανδρος Κοριζής δεν ήταν πολιτικός. Ορκίστηκε πρωθυπουργός την επομένη του θανάτου του Ιωάννη Μεταξά, τον Ιανουάριο του 1941, εγκαταλείποντας τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας.
Γι’ αυτό το γενναίο άνδρα δε μίλησε ποτέ κανείς! Ούτε μνημόσυνα πάνδημα, ούτε τελετές επίσημες, ούτε βιογραφίες εγράφησαν, ούτε ένα άγαλμα, μια προτομή σε κάποια απόμερη γωνιά!
Τέτοια τολμήματα, ακόμη κι αν συνέβησαν, θα "έλαβον χώρα" στα κρυφά, χωρίς να παίρνει είδηση ο κόσμος ο πολύς, ιδίως να μη μαθαίνει ο λαός γιατί και πως πέθανε ένας γενναίος!
Οι γαλιάντρες δεν το επέτρεπαν. Δεν τις συνέφεραν τέτοιες επισημάνσεις, τέτοιες συγκρίσεις.
Οι δειλοί, οι υποτελείς, οι πουλημένοι δεν ανέχονται τη λεβεντιά, τη σκεπάζουν να μη φαίνεται, να μην την αναζητά και την απαιτεί ο λαός. Ο πατριωτισμός υπήρξε πάντοτε ο μεγάλος εχθρός όλων εκείνων που τρέφονται με τα απόβλητα της δουλείας".
Ο Αλέξανδρος Κοριζής άφησε στην Ελληνική ιστορία ένα μεγάλο μάθημα που ακόμη δεν έχει συνειδητοποιηθεί; Η Ελλάς πεθαίνει αλλά δεν παραδίδεται; Η αυτοκτονία αυτή ήταν μέγιστη πολιτική πράξη ή απλώς ήταν μια πράξη απόγνωσης; Ήταν πράξη φιλοτιμίας ή πράξη αντιστάσεως στην ατιμία; Ή μήπως τελικά τον Αλ. Κοριζή τον «αυτοκτόνησαν»;
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974 (1993, εκδόσεις του ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ) αναφέρει: «Ο Μεταξάς πεθαίνει την 29η Ιανουαρίου 1941 και τον διαδέχεται ο Αλ. Κοριζής που αυτοκτονεί σε λιγότερο από τρείς μήνες, την 18η Απριλίου 1941. Τον Κοριζή, που ποτέ κανείς δεν έμαθε τους ακριβείς λόγους της αυτοκτονίας του, περί της οποίας πολλά λέγονται, …»
Η φράση αυτή «περί της οποίας πολλά λέγονται», αφήνει πολλά να εννοηθούν! Ένα από αυτά είναι το: «ένθα ηυτοκτόνησε βληθείς διά δύο σφαιρών περιστρόφου» που αναφέρεται στην επίσημη εκδοχή της Ιστορίας του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Παραμένει ιστορικά αναπάντητο το ερώτημα και προκαλεί έκπληξη, πως είναι δυνατόν να βληθεί ένα άτομο που αυτοκτονεί με 2 σφαίρες στην καρδιά. Και πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας δεξιόχειρας χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι για να αυτοπυροβοληθεί.
Μιαν άλλη εκδοχή παρουσιάζει ο δημοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής Σπύρος Χατζάρας στο βιβλίο του «Οι αθέατοι… και οι αχυράνθρωποί τους» (2010, εκδόσεις ΕΥΡΩΤΑΣ):
«Ο "Αγγλοτοιούτος" στρατιωτικός ακόλουθος, που δολοφόνησε τον Κοριζή, μέσα στο ασανσέρ των Ανακτόρων…» αναφερόμενος μάλλον στον Γιάσπερ Μπλάντ (Colonel Jasper Blunt, the British military attache ́) δίχως όμως περισσότερες πληροφορίες.
Πέρασαν 80 χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου Κοριζή και η αλήθεια παραμένει θαμμένη και αυτή.
Οι τελευταίες ώρες του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κοριζή, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή:
Στις 18 Απριλίου (Μεγάλη Παρασκευή) 1941 δώδεκα ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής, και ενώ μαίνονταν οι μάχες, γίνεται στο Τατόϊ κοινή σύσκεψη της Ελληνικής κυβέρνησης, των Άγγλων και του βασιλιά Γεωργίου Β' με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού Κοριζή, του αρχιστρατήγου Παπάγου, του Άγγλου πρεσβευτή στρατηγού Ουίλσων, του ταξίαρχου της Αεροπορίας Ντ’ Αλμπιάκ (John Η. D΄ Αlbiac) και του ναυάρχου Τερλ. Η στρατιωτική και πολεμική κατάσταση στο μέτωπο παρουσιαζόταν πολύ δυσμενής και σύντομα έπαιρνε δραματικό χαρακτήρα.
Σαν να μην έφθανε αυτό, στο εσωτερικό της χώρας, ανάμεσα στους τιτλούχους του καθεστώτος αυξανόταν ο αριθμός των πρόθυμων συνεργατών με τον εχθρό, μια 5η φάλαγγα.
Σαν να μην έφθανε αυτό, στο εσωτερικό της χώρας, ανάμεσα στους τιτλούχους του καθεστώτος αυξανόταν ο αριθμός των πρόθυμων συνεργατών με τον εχθρό, μια 5η φάλαγγα.
Από τις 15 Απριλίου κιόλας, ο σωματάρχης, υποστράτηγος Μπάκος, αναγκάζεται ν' αναφέρει στο Γενικό Στρατηγείο: «η δημιουργηθείσα κατάστασις θα επιφέρη αναποφεύκτως άδοξον διάλυσιν του Στρατού, ης δεν είναι άξιος. Άπασα ιεραρχία Σώματος Στρατού προτείνει ως μόνην απομένουσαν λύσιν ανακωχής μετά Γερμανών επί όρω μη εισόδω Ιταλών εις ελληνικόν έδαφος».
Ακόμη και μέλη της κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Κ. Κοτζιάς και ο υφυπουργός Α. Παπαδήμας, ενεργούσαν πλέον ανοικτά σαν πράκτορες του εχθρού.
Ακόμη και μέλη της κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Κ. Κοτζιάς και ο υφυπουργός Α. Παπαδήμας, ενεργούσαν πλέον ανοικτά σαν πράκτορες του εχθρού.
Είναι χαρακτηριστική η διαταγή που βγήκε στις 15 Απρίλη να δοθούν 15θήμερες άδειες «εις άπαντας τους οπλίτας τους καταγομένους εκ των μη κατεχομένων περιοχών» διαταγή που επεκτάθηκε γρήγορα και στους αξιωματικούς!
Ήδη το Βρετανικό εκστρατευτικό σώμα “W”, εγκαταλείπει την τοποθεσία του Ολύμπου και συμπτύσσεται προς τις Θερμοπύλες. Τμήμα των Γερμανικών δυνάμεων βρίσκονται μια ανάσα από τη Λάρισα. Άλλες Γερμανικές δυνάμεις, η «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» προωθείται προς το Μέτσοβο, δηλαδή προς το πλευρό των δυνάμεων των Τμημάτων Στρατιάς Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας (Τ.Σ.Η. και Τ.Σ.Δ.Μ.) που συμπτύσσονται προς νότο. Διάφορες μονάδες υπό το κράτος του φόβου να αιχμαλωτιστούν από τους Ιταλούς, διαλύονται και οι άνδρες τους διαρρέουν. Αντί για συντεταγμένη υποχώρηση, παρατηρείται άτακτη φυγή.
Οι Σωματάρχες της Στρατιάς Ηπείρου, όπως ο Μπάκος και ο Δεμέστιχας όχι μόνον πιέζουν αφόρητα την κυβέρνηση και το ΓΕΣ για συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, αλλά έχουν αρχίσει ουσιαστικά διαπραγματεύσεις με τον εχθρό για να παραδοθούν με τα προσχήματα τάχα για να προλάβουν την αναρχία, την κρατική διάλυση, για να μην αιχμαλωτιστεί ο στρατός από τους Ιταλούς ή ακόμη και ν’ αποτρέψουν τα κομμουνιστικά κινήματα!
Αντιθέτως ο βασιλιάς, η κυβέρνηση και ο αρχιστράτηγος Παπάγος εμμένουν στη συνέχιση του αγώνα, στην πραγματικότητα όμως ο βασικός σκοπός ήταν μέχρι οι ένοπλες δυνάμεις των (περίπου 53.000) Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών να κατορθώσουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.
Αντιθέτως ο βασιλιάς, η κυβέρνηση και ο αρχιστράτηγος Παπάγος εμμένουν στη συνέχιση του αγώνα, στην πραγματικότητα όμως ο βασικός σκοπός ήταν μέχρι οι ένοπλες δυνάμεις των (περίπου 53.000) Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών να κατορθώσουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.
Διαβάζουμε στα απομνημονεύματα του Ουίνστων Τσώρτσιλ:
«Στις 17 του μηνός, ο στρατηγός Ουίλσων επήγε με αυτοκίνητο από τας Θήβας στα ανάκτορα του Τατοϊου, όπου συναντήθη με τον Βασιλέα, τον στρατηγό Παπάγο και τον πρεσβευτή μας. Συνεφωνήθη ότι η υποχώρησις στη γραμμή των Θερμοπυλών ήταν η μόνη δυνατή λύσις. Ο στρατηγός Ουίλσων επίστευε ότι θα ημπορούσε να κρατήση αυτήν τη γραμμή για ένα ωρισμένο χρονικό διάστημα. Συνεζητήθη κυρίως ποιά μέθοδος θα εφηρμόζετο για την εκκένωση, καθώς επίσης και κατά ποίαν σειράν θα επραγματοποιείτο. Η ελληνική κυβέρνησις δεν υπελόγιζε ότι θα έφευγε από την Ελλάδα πρίν από μία εβδομάδα τουλάχιστον». [Τελικά, κατόρθωσαν και διεπεραιώθηκαν συνολικά 50.662 άτομα]
Την ίδια μέρα, δηλαδή, στις 17 Απριλίου, μέλη της Βασιλικής οικογένειας, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, αυλικοί αλλά και μέλη των οικογενειών της κυβέρνησης αναχωρούν για την Κρήτη!
Ο Βασιλιάς Γεώργιος και η κυβέρνηση ανεχώρησαν την 22α Απριλίου και έφθασαν στην Κρήτη την 23η Απριλίου!
Την ίδια μέρα, δηλαδή, στις 17 Απριλίου, μέλη της Βασιλικής οικογένειας, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, αυλικοί αλλά και μέλη των οικογενειών της κυβέρνησης αναχωρούν για την Κρήτη!
Ο Βασιλιάς Γεώργιος και η κυβέρνηση ανεχώρησαν την 22α Απριλίου και έφθασαν στην Κρήτη την 23η Απριλίου!
Στη σύσκεψη που προαναφέραμε, ο αρχιστράτηγος Παπάγος εξέθεσε την κρίσιμη κατάσταση της κατάρρευσης του μετώπου και το ότι ο ελληνικός στρατός συναντούσε δυσκολίες ακόμη και στο συντονισμό των διαφόρων υπηρεσιών γιατί ήταν εκτεθειμένος στις αδιάκοπες επιδρομές της εχθρικής αεροπορίας χωρίς να έχει ούτε ένα αεροπλάνο ν' αντιτάξει. Ο ανεφοδιασμός του είχε γίνει αδύνατος, αυτοκίνητα δεν υπήρχαν και η μοναδική αρτηρία που απόμενε ήταν ο δρόμος προς τα Γιάννινα. Οι Γερμανοί επίσης βομβάρδιζαν ανηλεώς το λιμάνι του Πειραιά, για να καταστρέψουν τον εκεί ευρισκόμενο ελληνικό στόλο. Και ένα μέρος του, πράγματι το κατέστρεψαν.
Την ίδια μέρα, στις 2μμ, συγκαλείται νέα σύσκεψη, του υπουργικού συμβουλίου αυτή τη φορά, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία όπου ο υπουργός των Στρατιωτικών διάβασε τηλεγράφημα του στρατηγού Μπάκου που έλεγε: «Ανάφερα επανειλημμένως και αναφέρω μετά παρρησίας κατάστασις εξελίσσεται ραγδαίως επί τα χείρω».
Ο Κοριζής δήλωσε αδυναμία ν’ αποφασίσει, ζήτησε δε να σχηματιστεί στρατιωτική κυβέρνηση, ο Γεώργιος Β΄ δέχτηκε να εξετάσει αυτή την πρόταση. Το υπουργικό συμβούλιο διαλύθηκε μέσα σε γενική σύγχυση. Ακολούθησε κατ' ιδίαν συνομιλία του με τον βασιλιά Γεώργιο Β.
Το τι ειπώθηκε ακριβώς σ' αυτή τη συνομιλία δεν είναι γνωστό.
Εικάζεται ότι οι δύο άνδρες διαφώνησαν ως προς την ενδεχόμενη μετακίνηση της Ελληνικής κυβέρνησης στην Κρήτη ή στην Αγγλοκρατούμενη Κύπρο, ενώ άλλοι μιλάνε για επίπληξη του Γεωργίου Β' προς τον Κοριζή επειδή τον θεώρησε υπεύθυνο για την κατάρρευση του μετώπου ή ακόμη και για κάποια διαρροή απορρήτου* (αναφέρεται από μερικούς κάποιο ένοχο μυστικό, ένα ερωτικό ειδύλλιο στην ανεπίληπτη ιδιωτική ζωή του Α. Κοριζή).
«Το βέβαιον είναι, κύριε πρόεδρε, ότι διέφυγε ο έλεγχος της καταστάσεως από τας χείρας σας» λέγεται ότι ακούστηκε στους διαδρόμους του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία.
«Το βέβαιον είναι, κύριε πρόεδρε, ότι διέφυγε ο έλεγχος της καταστάσεως από τας χείρας σας» λέγεται ότι ακούστηκε στους διαδρόμους του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία.
Ο πρωθυπουργός βγαίνοντας σκυθρωπός από το βασιλικό γραφείο, ρωτήθηκε από τον υπουργό (γενικό διοικητή Θράκης) Κ. Κοτζιά, ο οποίος βρισκόταν στον διάδρομο, τι συνέβη; «Τίποτε», απάντησε ο Κοριζής και απομακρύνθηκε.
Κατά δε την έξοδό του, επίσης από το ίδιο ξενοδοχείο, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε για λίγο και με τον πρίγκιπα Πέτρο (υιό του Γεωργίου και της Μαρίας Βοναπάρτου, γ.1908 στο Παρίσι).
Την σκηνή περιγράφει ο τελευταίος στις αναμνήσεις του ως εξής:
«Την 18η Απριλίου γευμάτισα στη λέσχη του γκολφ, όπως έκανα συχνά. Επέστρεφα στο γραφείο μου, όταν μπαίνοντας από τις περιστρεφόμενες πόρτες του ξενοδοχείου "Μεγάλη Βρετανία" προσπέρασα τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κοριζή που έφευγε. Σπρώξαμε ελαφρά, ο ένας τον άλλον και πρόλαβα να ρίξω μια γρήγορη ματιά στο τραβηγμένο και καταβεβλημένο πρόσωπό του, μέσα από το τζάμι που μας χώριζε. Σκέφτηκα πόσο κουρασμένος φαινόταν και είπα στον εαυτό μου ότι δεν ήταν παράξενο, αφού αυτός ήταν φορτωμένος με τόσες πολλές ευθύνες στην παρούσα κρίση».
Κατά δε την έξοδό του, επίσης από το ίδιο ξενοδοχείο, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε για λίγο και με τον πρίγκιπα Πέτρο (υιό του Γεωργίου και της Μαρίας Βοναπάρτου, γ.1908 στο Παρίσι).
Την σκηνή περιγράφει ο τελευταίος στις αναμνήσεις του ως εξής:
«Την 18η Απριλίου γευμάτισα στη λέσχη του γκολφ, όπως έκανα συχνά. Επέστρεφα στο γραφείο μου, όταν μπαίνοντας από τις περιστρεφόμενες πόρτες του ξενοδοχείου "Μεγάλη Βρετανία" προσπέρασα τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κοριζή που έφευγε. Σπρώξαμε ελαφρά, ο ένας τον άλλον και πρόλαβα να ρίξω μια γρήγορη ματιά στο τραβηγμένο και καταβεβλημένο πρόσωπό του, μέσα από το τζάμι που μας χώριζε. Σκέφτηκα πόσο κουρασμένος φαινόταν και είπα στον εαυτό μου ότι δεν ήταν παράξενο, αφού αυτός ήταν φορτωμένος με τόσες πολλές ευθύνες στην παρούσα κρίση».
Σύμφωνα λοιπόν με την επίσημη αυτή ιστορική εκδοχή ο Κοριζής εξήλθε συντετριμμένος από τη συνάντησή του με τον βασιλιά, με κατεύθυνση προς την οικία του που βρισκόταν στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί κλείστηκε στο γραφείο του και σφράγισε εσωτερικά την πόρτα.
Ο βασιλιάς Γεώργιος Β' ανησυχώντας συμβουλεύτηκε τον δημοσιογράφο Ιωάννη Διάκο, τον οποίο διατήρησε στο περιβάλλον του μετά τον θάνατο του Ι. Μεταξά και του είπε: «Πετάξου στο σπίτι του Κοριζή και δες πως είναι. Μου φάνηκε σε κακά χάλια». Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο Βασιλεύς Γεώργιος δεν έστειλε στο σπίτι του Κοριζή τον διάδοχο Παύλο, όπως λανθασμένα αναφέρεται στη Βικιπαίδεια και αλλού. Σε καμία πηγή δεν αναφέρεται ότι πήγε στο σπίτι του Κοριζή ο Παύλος. Εκείνος που, σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, πήγε στην οδό Κηφισίας, ήταν ο Ιωάννης Διάκος.
Ποιος ήταν όμως ο Ιωάννης Διάκος;
Αινιγματική και σκοτεινή προσωπικότητα, δημοσιογράφος που εξέδιδε την εφημερίδα «Εφημερίς των Ελλήνων», ιδιαίτερος γραμματέας και εξ απορρήτων σύμβουλος του Ιωάννη Μεταξά που συμμετείχε σε όλα τα υπουργικά συμβούλια. Συγκρούστηκε σφοδρά με τους υπουργούς της κυβέρνησης Μεταξά, Θεόδωρο Σκυλακάκη (παππού του σημερινού υπουργού) και Αλέξανδρο Παπαχελά (παππού του Αλέξη Παπαχελά), οι οποίοι παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση και εξορίστηκαν…
Ο Διάκος έφτασε στο σπίτι του Κοριζή. Καθώς ο ανελκυστήρας ήταν χαλασμένος, ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες. Ας δούμε τι είπε στον Κ. Κοτζιά:
«Κτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε αμέσως η κυρία Κοριζή. Τη ρώτησα με κομμένη αναπνοή και αγωνία που είναι ο πρόεδρος «Στο δωμάτιό του», μου απάντησε ταραγμένη και με ανησυχία. Πάμε αμέσως εκεί, φοβούμαι κάποιο κακό ανεπανόρθωτο! Την ακολούθησα τρέχοντας στο δωμάτιο του πρωθυπουργού.
Η πόρτα ήταν κλειστή. Με το πρώτο κτύπημά μας και την προσφώνηση του ονόματός του ακούσαμε έναν πυροβολισμό και μείναμε αποσβολωμένοι. Αμέσως κατόπιν δεύτερος πυροβολισμός! Σπάσαμε την πόρτα, ενώ ελπίζαμε να μην αντικρίσουμε το θέαμα που φοβόμαστε. Ο Αλέξανδρο Κοριζής ήταν νεκρός, επάνω στο κρεβάτι του, με την εικόνα της Παναγιάς στο στήθος του. Από την νεκροψία που διενεργήθηκε, διαπιστώσαμε ότι ο Κοριζής έφερε δύο διαμπερή τραύματα στην καρδιά. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκε εύλογα η γερμανική προπαγάνδα και έκανε λόγο για τη «δολοφονία του Έλληνα πρωθυπουργού από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες». Ποιος αυτοπυροβολείται άλλωστε δυο φορές στην καρδιά;»
«Κτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε αμέσως η κυρία Κοριζή. Τη ρώτησα με κομμένη αναπνοή και αγωνία που είναι ο πρόεδρος «Στο δωμάτιό του», μου απάντησε ταραγμένη και με ανησυχία. Πάμε αμέσως εκεί, φοβούμαι κάποιο κακό ανεπανόρθωτο! Την ακολούθησα τρέχοντας στο δωμάτιο του πρωθυπουργού.
Η πόρτα ήταν κλειστή. Με το πρώτο κτύπημά μας και την προσφώνηση του ονόματός του ακούσαμε έναν πυροβολισμό και μείναμε αποσβολωμένοι. Αμέσως κατόπιν δεύτερος πυροβολισμός! Σπάσαμε την πόρτα, ενώ ελπίζαμε να μην αντικρίσουμε το θέαμα που φοβόμαστε. Ο Αλέξανδρο Κοριζής ήταν νεκρός, επάνω στο κρεβάτι του, με την εικόνα της Παναγιάς στο στήθος του. Από την νεκροψία που διενεργήθηκε, διαπιστώσαμε ότι ο Κοριζής έφερε δύο διαμπερή τραύματα στην καρδιά. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκε εύλογα η γερμανική προπαγάνδα και έκανε λόγο για τη «δολοφονία του Έλληνα πρωθυπουργού από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες». Ποιος αυτοπυροβολείται άλλωστε δυο φορές στην καρδιά;»
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα πληροφορία αφορά το πιστοποιητικό θανάτου του Κοριζή (στη φωτογραφία), το οποίο εκδόθηκε μόλις στις 25 Σεπτεμβρίου, δηλαδή σχεδόν πέντε μήνες αργότερα, και μάλιστα μετά από δήλωση ενός υπαλλήλου της Εθνικής Τράπεζας και χωρίς να αναφέρεται αιτία θανάτου... Ο Κοριζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιακή χώρα!
Αργότερα, ο Γεώργιος Β' σε όσους τον ρωτούσαν δικαιολογιόταν:
«Δεν του είπα τίποτα που να τον στεναχωρήσει. Μου φίλησε ξαφνικά το χέρι, λέγοντάς μου ότι πάει σπίτι του για υποθέσεις και έφυγε….».
Αργότερα, ο Γεώργιος Β' σε όσους τον ρωτούσαν δικαιολογιόταν:
«Δεν του είπα τίποτα που να τον στεναχωρήσει. Μου φίλησε ξαφνικά το χέρι, λέγοντάς μου ότι πάει σπίτι του για υποθέσεις και έφυγε….».
Για τα αίτια που προκάλεσαν το θάνατο του Αλέξανδρου Κορυζή, ο Κώστας Κοτζιάς (1892-1951, πολιτικός και δήμαρχος Αθηναίων) αναφέρει ότι οι μόνοι άνθρωποι που γνώριζαν την αλήθεια ήταν ο βασιλιάς Γεώργιος, ο Κ. Μανιαδάκης και ο μυστικοσύμβουλος του παλατιού Ι. Διάκος (Κ. Κοτζιά: Ελλάς, ό πόλεμος και ή δόξα της, Γ’ Έκδοσις, Αθήνα 1947, σελ. 405).
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι λίγο μετά το θάνατο του Κοριζή, ο Γεώργιος έσπευσε να συναντήσει πρώτα τους δύο μυστικοσυμβούλους του, Ι. Διάκο και Κ. Μανιαδάκη. Προφανώς οι άνθρωποι που θα αναλάμβαναν το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης έπρεπε να είναι και της απόλυτης εμπιστοσύνη του βρετανού πρέσβη.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
Στην επίσημη εκδοχή, σύμφωνα με την Ιστορία του ΓΕΣ, αναφέρεται:
"Ο Πρωθυπουργός Κορυζής παρίστατο αμηχανών και μετά το πέρας της συσκέψεως, αναβληθείσης της λήψεως αποφάσεως, επρότεινε την ανάληψιν της Κυβερνήσεως υπό άλλων προσώπων, περισσότερο δυναμικών, εννοών τους στρατιωτικούς. Ο Βασιλεύς εδήλωσεν ότι θα σκεφθή, αλλ’ ήτο προφανές από της στιγμής ταύτης ότι ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως υφίστατο εσωτερικόν κλονισμόν. Πιστός θιασώτης ελληνοβρεττανικής συμφωνίας και μη κατωρθώσας να πείση εαυτόν εάν επέστη ή ου η στιγμή της μεταφοράς της έδρας της Κυβερνήσεως εις Κρήτην, βαρυαλγής δε προ της διαφαινόμενης ως επικειμένης μεγάλης καταστροφής, ήτις επεκρέματο επί της χώρας, απεχώρησε τεταραγμένος και μεταβάς εις την οικίαν του απεσύρθη αμέσως εις το ιδιαίτερον δωμάτιόν του, ένθα ηυτοκτόνησε βληθείς διά δύο σφαιρών περιστρόφου".
Στις 5.35 μμ ο βρετανός πρέσβης Πάλαιρετ τηλεγράφησε την είδηση της αυτοκτονίας: "Ο πρόεδρος (της) κυβερνήσεως μόλις αυτοκτόνησε, αφού δήλωσε στον βασιλιά ότι απέτυχε στο έργο που του είχε αναθέσει".
Οι επόμενες ώρες:
Ο Κ. Κοτζιάς είναι αποκαλυπτικός: «Περί την 7.30 έσπερινήν, της 18ης Απριλίου 1941, ο πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας κ. Πάλαιρετ, έφθασεν εις το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και έγένετο αμέσως δεκτός ύπό του βασιλέως. Ό πρέσβυς της Μεγάλης Βρετανίας έζήτησε να συναντηθή μετά του νεωστί άναλαβόντως τήν έντολήν σχηματισμού Κυβερνήσεως.
Ό βασιλεύς έκάλεσεν αμέσως τον άναλαβόντα τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως κ. Κώσταν Κοτζιάν και απευθυνόμενος προς τον κ. Πάλαιρετ είπεν: "Ιδού ό νέος πρωθυπουργός".
Την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που έλαβε από τον βασιλιά Γεώργιο ο Κ. Κοτζιάς την κατέθεσε την επομένη ημέρα γιατί αδυνατούσε να βρει συνεργάτες και μετ’ ολίγον ακολούθησε το ρεύμα της φυγής των πολιτικών. Στις 22 Απριλίου αποβιβάστηκε στα Τουρκικά παράλια και κατέφυγε τελικά μέσω Αφρικής στις ΗΠΑ.
Ό βασιλεύς έκάλεσεν αμέσως τον άναλαβόντα τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως κ. Κώσταν Κοτζιάν και απευθυνόμενος προς τον κ. Πάλαιρετ είπεν: "Ιδού ό νέος πρωθυπουργός".
Την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που έλαβε από τον βασιλιά Γεώργιο ο Κ. Κοτζιάς την κατέθεσε την επομένη ημέρα γιατί αδυνατούσε να βρει συνεργάτες και μετ’ ολίγον ακολούθησε το ρεύμα της φυγής των πολιτικών. Στις 22 Απριλίου αποβιβάστηκε στα Τουρκικά παράλια και κατέφυγε τελικά μέσω Αφρικής στις ΗΠΑ.
Η ΚΗΔΕΙΑ
Αν και «αυτόχειρας» ο Κοριζής κηδεύτηκε με θρησκευτική τελετή παρότι οι σχολαστικοί κανόνες της εποχής το απαγόρευαν. Κατά την περιγραφή του Διονυσίου Α. Κόκκινου, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος»: «Προς την μεσημβρίαν του μεγάλου Σαββάτου, κατά την κηδείαν, ενώ η νεκρική πομπή ευρίσκετο καθ’ οδόν από της Μητροπόλεως προς το κοιμητήριον, σμήνη γερμανικών αεροπλάνων εβομβάρδιζαν τας εις την περιοχήν των Αθηνών εγκαταστάσεις και τα αεροδρόμια. Τα ελληνικά και βρεταννικά αντιαεροπορικά έβαλλαν κατά των αεροπλάνων και αι εκπυρσοκροτήσεις της αερομαχίας ανεμίχθησαν με τους ήχους τών προ του τάφου τού νεκρού τιμητικών πυροβολισμών. Ο Κοριζής εκηδεύθη σαν ένας επιφανής νεκρός του πολέμου κατά την διάρκειαν κυριολεκτικώς μαινομένης μάχης...».
Αν και «αυτόχειρας» ο Κοριζής κηδεύτηκε με θρησκευτική τελετή παρότι οι σχολαστικοί κανόνες της εποχής το απαγόρευαν. Κατά την περιγραφή του Διονυσίου Α. Κόκκινου, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος»: «Προς την μεσημβρίαν του μεγάλου Σαββάτου, κατά την κηδείαν, ενώ η νεκρική πομπή ευρίσκετο καθ’ οδόν από της Μητροπόλεως προς το κοιμητήριον, σμήνη γερμανικών αεροπλάνων εβομβάρδιζαν τας εις την περιοχήν των Αθηνών εγκαταστάσεις και τα αεροδρόμια. Τα ελληνικά και βρεταννικά αντιαεροπορικά έβαλλαν κατά των αεροπλάνων και αι εκπυρσοκροτήσεις της αερομαχίας ανεμίχθησαν με τους ήχους τών προ του τάφου τού νεκρού τιμητικών πυροβολισμών. Ο Κοριζής εκηδεύθη σαν ένας επιφανής νεκρός του πολέμου κατά την διάρκειαν κυριολεκτικώς μαινομένης μάχης...».
Την ίδια μέρα, 19 Απριλίου 1941 (Μεγάλο Σάββατο), ξανάγινε σύσκεψη στο Τατόι, με τον Αρχιστράτηγο των βρετανικών δυνάμεων Άρτσιμπαλ Γουέιβελ (Wavel) που είχε έρθει από τη Μέση Ανατολή, και τον αντιστράτηγο Αλέξ. Μαζαράκη με σκοπό την αναπλήρωση του Κοριζή. Στις 20 Απριλίου υπογράφεται συνθηκολόγηση από τον διοικητή της Στρατιάς της Δυτικής Μακεδονίας στρατηγό Τσολάκογλου. Την 21η Απριλίου ο Εμμανουήλ Τσουδερός σχηματίζει κυβέρνηση που την επομένη, την 22α Απριλίου, φεύγει για την Κρήτη μαζί με τον βασιλιά!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΙΖΗΣ (Βικιπαίδεια & Πάπυρος Λαρούς)
Τους δε Γερμανούς ως τους μόνους που μπορούσαν να τους εκμηδενίσουν.
Γι’ αυτό ηθέλησε να κάμη εθελοντικά σώματα υπό καταλλήλους διοικητάς για να σταλούν να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων.
Έκαμε ειδικήν συγκέντρωσιν τότε, εις την οποίαν εκάλεσεν έναν αριθμόν συνταγματαρχών, υπηρετούντων εις το υπουργείον. Εξήγησε σαφέστατα την επιθυμίαν του και την πεποίθησίν του ότι όταν νικήση η Γερμανία, αυτό θα είναι ένα επιχείρημα στα χέρια της Ελλάδος. Τον απέτρεψα με όλην μου την δύναμιν και ενθυμούμαι ακόμη την φράσιν που του είπα: "Προσέχετε, ο ελληνικός λαός δεν συγχωρεί τοιαύτας αποφάσεις. Θα σηκωθούν και οι πέτρες ακόμη εναντίον εκείνων που θα τολμήσουν να πολεμήσουν εναντίον οιουδήποτε συμμάχου μας".
Επί των ημερών του (Μπάκου, ως υπουργού των Στρατιωτικών), ανασυστάθηκε η σημαντικότερη αντισημιτική και φασιστική οργάνωση Εθνική Ένωσις «Ελλάς» -περισσότερο γνωστή με τα αρχικά της, ΕΕΕ ή τρία έψιλον- η οποία είχε διαλυθεί από τη δικτατορία του Μεταξά.
Κατά τα Δεκεμβριανά συνελήφθη από δυνάμεις του ΕΛΑΣ και αφού κρατήθηκε όμηρος σε περιοχή της Πάρνηθας εκτελέστηκε, ύστερα από σύντομη δίκη, στις 6 Ιανουαρίου του 1945 στο χωριό Κρώρα.
Ο Αλέξανδρος Κοριζής γεννήθηκε στον Πόρο το 1885. Γιός του Γεωργίου Σταμ. Κοριζή (1845-1928) βουλευτή Τροιζηνίας και δημάρχου Πόρου, εγγονός του Σταματίου Γεωγ. Κοριζή (1815-1898), πληρεξουσίου και βουλευτή Τροιζηνίας, και δισέγγονος του Τροιζηνίου αγωνιστή Γεωργίου Στ. Κοριζή. Η μητέρα του, Αικατερίνη, το γένος Αθανασίου Μισυρλή, κατάγονταν από την Πύλο και ήταν ανιψιά του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Στα επτά του χρόνια έμεινε ορφανός από μητέρα, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Τα εγκύκλια γράμματα τα διδάχθηκε στον Πόρο και την Αθήνα. Διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (1903), ενώ παράλληλα σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1901-1905). Πήρε μέρος στους βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού (απόφοιτος της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών), προβιβάστηκε σε έφεδρο υπολοχαγό (1914) και τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος (1914) και τα αναμνηστικά μετάλλια των Βαλκανικών Πολέμων.
Μετά τη λήξη των πολέμων ανέλαβε τμηματάρχης της ΕΤΕ και το 1919 γενικός επιθεωρητής. Από τη θέση αυτή, επί κυβερνήσεως Ε. Βενιζέλου, υπήρξε οικονομικός σύμβουλος του Υπάτου Αρμοστή στη Σμύρνη, Α. Στεργιάδη, την περίοδο 1919-1920 ιδρύοντας παράλληλα το υποκατάστημα της ΕΤΕ Σμύρνης. Αργότερα συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, (ΑΣΟ), του οποίου διετέλεσε πρώτος πρόεδρος (1925-28).
Στις 12 Μαΐου του 1928 ανέλαβε υποδιοικητής της ΕΤΕ μετά την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού προκειμένου εκείνος να εκλεγεί και διορισθεί υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Την εποχή εκείνη κατ΄ εντολή της τότε κυβέρνησης ο Α. Κοριζής συνέταξε το σχέδιο νόμου για τη δημιουργία του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου που αποτέλεσε στην ουσία και τον πρώτο συντονιστικό οικονομικό δημόσιο φορέα της Ελλάδας στην οικονομική πολιτική.
Μετά την αυθημερόν καταστολή του κινήματος του Ν. Πλαστήρα, (6 Μαρτίου 1933) όπου και ανέλαβε για λίγες ημέρες η κυβέρνηση Α. Οθωναίου, ο Α. Κοριζής διορίστηκε υπουργός Οικονομικών (6-10 Μαρτίου 1933) και στη συνέχεια επανήλθε στη θέση του.
Τη επομένη της επιβολής του δικτατορικού καθεστώτος του Μεταξά (4 Αυγούστου 1936)), στις 5 Αυγούστου του 1936, διορίστηκε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως όπου και παρέμεινε στη θέση αυτή επί τρία σχεδόν συνεχή χρόνια (ως τις 12 Ιουλίου 1939), όταν υπέβαλε παραίτηση, η οποία έγινε δεκτή.
Σημειώνεται ότι κατά την υπουργία του αυτή η προσφορά του κρίθηκε ιδιαίτερα σημαντική ιδιαίτερα σε νομοθετικές ρυθμίσεις θεμάτων που απευθύνονταν στη λαϊκή βάση και αφορούσαν διοικητικό τομέα και κοινωνικής πρόνοιας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό χώρο π.χ. νοσοκομείων και κοινωνικών κέντρων.
Στη συνέχεια στις 9 Αυγούστου του ίδιου έτους διορίστηκε διοικητής της ΕΤΕ, μετά τον θάνατο του προκατόχου της θέσης αυτής Ι. Δροσοπούλου.
Με τον θάνατο του Μεταξά, τον Ιανουάριο του 1941 και διαρκούντος του πολέμου, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ τον επέλεξε και του ανέθεσε απευθείας την πρωθυπουργία της Ελλάδας (29 Ιανουαρίου 1941). Σημειώνεται ότι την εποχή του διορισμού του ήταν εκτός πολιτικής σκηνής, πλην όμως η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, η προσωπικότητά του και το ήθος του, για τα οποία έχαιρε μεγάλης εκτίμησης απ΄ όλες τις πολιτικές παρατάξεις, συνέβαλαν ιδιαίτερα στην βασιλική επιλογή και προτίμησή του από τους πρωτοκλασάτους του Ι. Μεταξά.
Ο Α. Κοριζής αποδεχθείς τον διορισμό ανέλαβε πρωθυπουργός καθώς και πρόεδρος του υπουργικού Συμβουλίου, υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, υπουργός Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας καλύπτοντας έτσι όλες τις υπουργικές θέσεις του Ι. Μεταξά, χωρίς βεβαίως για λόγους σκοπιμότητας να προβεί σε αλλαγές του υπουργικού συμβουλίου.
Στις 6 Απριλίου του 1941, ο Κοριζής, πιστός στην παρακαταθήκη του προκατόχου του, απέρριψε το αίτημα των Γερμανών για απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας το τελεσίγραφο που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Έρμπαχ-Σένμπεροχ, μισή ώρα μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής κατά σαφή παράβαση της σχετικής Σύμβασης της Χάγης, όπου υπ' αυτές τις συνθήκες ο πόλεμος χαρακτηρίζεται "αιφνίδιος".
Στο συγγραφικό έργο του περιλαμβάνονται πολλές οικονομικού περιεχομένου πραγματείες από τις οποίες ξεχωρίζουν:
• "Η Αγροτική πίστις και η ΕΤΕ"
• "Το καπνικό ζήτημα της Ελλάδος και η λύση του" κ.ά.
Στον Αλέξανδρο Κοριζή οφείλονται δύο έξοχα διαγγέλματα εθνικής σημασίας: το διάγγελμα της 25ης Μαρτίου 1941, μετά τη συντριβή της Εαρινής Ιταλικής επίθεσης (που διηύθυνε ο Μουσολίνι στο κεντρικό Βορειοηπειρωτικό Μέτωπο) και το διάγγελμα της 6ης Απριλίου 1941, με το οποίο διαδηλωνόταν η θέληση του Έθνους να αγωνιστεί για τα «όσια και τα ιερά της πατρίδος».
Μετά τη λήξη των πολέμων ανέλαβε τμηματάρχης της ΕΤΕ και το 1919 γενικός επιθεωρητής. Από τη θέση αυτή, επί κυβερνήσεως Ε. Βενιζέλου, υπήρξε οικονομικός σύμβουλος του Υπάτου Αρμοστή στη Σμύρνη, Α. Στεργιάδη, την περίοδο 1919-1920 ιδρύοντας παράλληλα το υποκατάστημα της ΕΤΕ Σμύρνης. Αργότερα συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, (ΑΣΟ), του οποίου διετέλεσε πρώτος πρόεδρος (1925-28).
Στις 12 Μαΐου του 1928 ανέλαβε υποδιοικητής της ΕΤΕ μετά την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού προκειμένου εκείνος να εκλεγεί και διορισθεί υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Την εποχή εκείνη κατ΄ εντολή της τότε κυβέρνησης ο Α. Κοριζής συνέταξε το σχέδιο νόμου για τη δημιουργία του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου που αποτέλεσε στην ουσία και τον πρώτο συντονιστικό οικονομικό δημόσιο φορέα της Ελλάδας στην οικονομική πολιτική.
Μετά την αυθημερόν καταστολή του κινήματος του Ν. Πλαστήρα, (6 Μαρτίου 1933) όπου και ανέλαβε για λίγες ημέρες η κυβέρνηση Α. Οθωναίου, ο Α. Κοριζής διορίστηκε υπουργός Οικονομικών (6-10 Μαρτίου 1933) και στη συνέχεια επανήλθε στη θέση του.
Τη επομένη της επιβολής του δικτατορικού καθεστώτος του Μεταξά (4 Αυγούστου 1936)), στις 5 Αυγούστου του 1936, διορίστηκε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως όπου και παρέμεινε στη θέση αυτή επί τρία σχεδόν συνεχή χρόνια (ως τις 12 Ιουλίου 1939), όταν υπέβαλε παραίτηση, η οποία έγινε δεκτή.
Σημειώνεται ότι κατά την υπουργία του αυτή η προσφορά του κρίθηκε ιδιαίτερα σημαντική ιδιαίτερα σε νομοθετικές ρυθμίσεις θεμάτων που απευθύνονταν στη λαϊκή βάση και αφορούσαν διοικητικό τομέα και κοινωνικής πρόνοιας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό χώρο π.χ. νοσοκομείων και κοινωνικών κέντρων.
Στη συνέχεια στις 9 Αυγούστου του ίδιου έτους διορίστηκε διοικητής της ΕΤΕ, μετά τον θάνατο του προκατόχου της θέσης αυτής Ι. Δροσοπούλου.
Με τον θάνατο του Μεταξά, τον Ιανουάριο του 1941 και διαρκούντος του πολέμου, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ τον επέλεξε και του ανέθεσε απευθείας την πρωθυπουργία της Ελλάδας (29 Ιανουαρίου 1941). Σημειώνεται ότι την εποχή του διορισμού του ήταν εκτός πολιτικής σκηνής, πλην όμως η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, η προσωπικότητά του και το ήθος του, για τα οποία έχαιρε μεγάλης εκτίμησης απ΄ όλες τις πολιτικές παρατάξεις, συνέβαλαν ιδιαίτερα στην βασιλική επιλογή και προτίμησή του από τους πρωτοκλασάτους του Ι. Μεταξά.
Ο Α. Κοριζής αποδεχθείς τον διορισμό ανέλαβε πρωθυπουργός καθώς και πρόεδρος του υπουργικού Συμβουλίου, υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, υπουργός Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας καλύπτοντας έτσι όλες τις υπουργικές θέσεις του Ι. Μεταξά, χωρίς βεβαίως για λόγους σκοπιμότητας να προβεί σε αλλαγές του υπουργικού συμβουλίου.
Στις 6 Απριλίου του 1941, ο Κοριζής, πιστός στην παρακαταθήκη του προκατόχου του, απέρριψε το αίτημα των Γερμανών για απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας το τελεσίγραφο που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Έρμπαχ-Σένμπεροχ, μισή ώρα μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής κατά σαφή παράβαση της σχετικής Σύμβασης της Χάγης, όπου υπ' αυτές τις συνθήκες ο πόλεμος χαρακτηρίζεται "αιφνίδιος".
Στο συγγραφικό έργο του περιλαμβάνονται πολλές οικονομικού περιεχομένου πραγματείες από τις οποίες ξεχωρίζουν:
• "Η Αγροτική πίστις και η ΕΤΕ"
• "Το καπνικό ζήτημα της Ελλάδος και η λύση του" κ.ά.
Στον Αλέξανδρο Κοριζή οφείλονται δύο έξοχα διαγγέλματα εθνικής σημασίας: το διάγγελμα της 25ης Μαρτίου 1941, μετά τη συντριβή της Εαρινής Ιταλικής επίθεσης (που διηύθυνε ο Μουσολίνι στο κεντρικό Βορειοηπειρωτικό Μέτωπο) και το διάγγελμα της 6ης Απριλίου 1941, με το οποίο διαδηλωνόταν η θέληση του Έθνους να αγωνιστεί για τα «όσια και τα ιερά της πατρίδος».
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Αλήθεια πώς να μην υπάρχουν διαρροές προς τον εχθρό ή πώς να μην καταρρεύσει το μέτωπο όταν στις τάξεις του Ελληνικού στρατού, σε υψηλόβαθμες θέσεις, υπήρχαν αξιωματικοί σαν τον Γεώργιο Μπάκο!
Ο υποστράτηγος Γεώργιος Μπάκος γεννήθηκε στη Μάνη στις 1892. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και πήρε μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία και στον πόλεμο του 1940, ως διοικητής της 3ης Μεραρχίας.
Είχε προϊστορία παράδοσης στον εχθρό και γερμανοφιλίας. Γιατί ήταν από τους αξιωματικούς που παραδόθηκαν με όλο το Δ’ Σώμα Στρατού στους Γερμανούς το 1916 στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο και οδηγήθηκαν κατόπιν στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας. Εκεί παρακολούθησε το ξέσπασμα της γερμανικής επανάστασης και συντριβή της από τη γερμανική στρατοκρατία (πηγή: Ιστορία της αντίστασης 1940-45, Α’ τόμος, εκδόσεις ΑΥΛΟΣ).
Μετά τη συνθηκολόγηση έγινε υπουργός των Στρατιωτικών στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Στη θέση αυτή παρέμεινε δυο χρόνια.
Ο Μπάκος ήταν φανατικός γερμανόφιλος και πίστευε στην νίκη του Άξονα. Προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να δημιουργήσει την Κυανόλευκη μεραρχία στην οποία θα συμμετείχαν Έλληνες εθελοντές που θα πολεμούσαν στο ρωσικό μέτωπο μαζί με του Γερμανούς.
Παραθέτουμε τη μαρτυρία του τότε συνταγματάρχη Θρασύβουλου Τσακαλώτου, στενού συνεργάτη του Μπάκου, μέχρι να διαφύγει και αυτός αργότερα στη Μέση Ανατολή:
«Ο στρατηγός Μπάκος… μόνον έναν εχθρό έβλεπε: τους κομμουνιστάς.
Είχε προϊστορία παράδοσης στον εχθρό και γερμανοφιλίας. Γιατί ήταν από τους αξιωματικούς που παραδόθηκαν με όλο το Δ’ Σώμα Στρατού στους Γερμανούς το 1916 στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο και οδηγήθηκαν κατόπιν στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας. Εκεί παρακολούθησε το ξέσπασμα της γερμανικής επανάστασης και συντριβή της από τη γερμανική στρατοκρατία (πηγή: Ιστορία της αντίστασης 1940-45, Α’ τόμος, εκδόσεις ΑΥΛΟΣ).
Μετά τη συνθηκολόγηση έγινε υπουργός των Στρατιωτικών στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Στη θέση αυτή παρέμεινε δυο χρόνια.
Ο Μπάκος ήταν φανατικός γερμανόφιλος και πίστευε στην νίκη του Άξονα. Προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να δημιουργήσει την Κυανόλευκη μεραρχία στην οποία θα συμμετείχαν Έλληνες εθελοντές που θα πολεμούσαν στο ρωσικό μέτωπο μαζί με του Γερμανούς.
Παραθέτουμε τη μαρτυρία του τότε συνταγματάρχη Θρασύβουλου Τσακαλώτου, στενού συνεργάτη του Μπάκου, μέχρι να διαφύγει και αυτός αργότερα στη Μέση Ανατολή:
«Ο στρατηγός Μπάκος… μόνον έναν εχθρό έβλεπε: τους κομμουνιστάς.
Τους δε Γερμανούς ως τους μόνους που μπορούσαν να τους εκμηδενίσουν.
Γι’ αυτό ηθέλησε να κάμη εθελοντικά σώματα υπό καταλλήλους διοικητάς για να σταλούν να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων.
Έκαμε ειδικήν συγκέντρωσιν τότε, εις την οποίαν εκάλεσεν έναν αριθμόν συνταγματαρχών, υπηρετούντων εις το υπουργείον. Εξήγησε σαφέστατα την επιθυμίαν του και την πεποίθησίν του ότι όταν νικήση η Γερμανία, αυτό θα είναι ένα επιχείρημα στα χέρια της Ελλάδος. Τον απέτρεψα με όλην μου την δύναμιν και ενθυμούμαι ακόμη την φράσιν που του είπα: "Προσέχετε, ο ελληνικός λαός δεν συγχωρεί τοιαύτας αποφάσεις. Θα σηκωθούν και οι πέτρες ακόμη εναντίον εκείνων που θα τολμήσουν να πολεμήσουν εναντίον οιουδήποτε συμμάχου μας".
Επί των ημερών του (Μπάκου, ως υπουργού των Στρατιωτικών), ανασυστάθηκε η σημαντικότερη αντισημιτική και φασιστική οργάνωση Εθνική Ένωσις «Ελλάς» -περισσότερο γνωστή με τα αρχικά της, ΕΕΕ ή τρία έψιλον- η οποία είχε διαλυθεί από τη δικτατορία του Μεταξά.
Κατά τα Δεκεμβριανά συνελήφθη από δυνάμεις του ΕΛΑΣ και αφού κρατήθηκε όμηρος σε περιοχή της Πάρνηθας εκτελέστηκε, ύστερα από σύντομη δίκη, στις 6 Ιανουαρίου του 1945 στο χωριό Κρώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου