Σχολικός εκφοβισμός (bullying) υπήρχε πάντα, αλλά με αφορμή το ακραίο περιστατικό σχολικής βίας στο 1ο ΓΕΛ Βύρωνα και την προγραμματισμένη για αύριο Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020 συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο του θέματος: "Συζήτηση για το περιστατικό ξυλοδαρμού μαθητή σε Σχολείο του Βύρωνα – Λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του Σχολικού εκφοβισμού", ζητήσαμε από δυο μέλη της συλλογικότητάς μας, που ανήκουν στην εκπαιδευτική κοινότητα, να μας πουν επιγραμματικά ποιες κατά τη γνώμη τους είναι οι βασικές αιτίες του σχολικού εκφοβισμού και ποια τα μέτρα πρόληψης για την αντιμετώπισή του;
Η συμπεριφορά των παιδιών/εφήβων είναι η απόδειξη της αποτυχίας της κοινωνίας μας (υπεύθυνοι; Πολιτικό Σύστημα, Οικογένεια, Εκπαιδευτική κοινότητα), αυτήν την απάντηση πήραμε !
-Απαξίωση των πάντων - έλλειψη αξιών
-Η χαλάρωση ή η ανυπαρξία των οικογενειακών δεσμών
-Ρατσισμός απέναντι στη διαφορετικότητα, ως προς την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ.
-Οικονομική δυσπραγία και ανισότητα
-Κοινωνική αδικία
-Σύγχρονη μετανάστευση
-Η "σφοδρή" εισβολή και η κακή χρήση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα του παιδιού και του εφήβου
-Η εξιδανίκευση κακών προτύπων από την τηλεόραση
Για το θέμα της πρόληψης και της αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού, εκτός από την εκ θεμελίων αναδιάρθρωση-αναδιοργάνωση του Εκπαιδευτικού μας συστήματος, οι απαντήσεις που λάβαμε δεν διέφεραν σε κάτι από τα παρακάτω άρθρα που αναδημοσιεύουμε:
Τρία βήματα για την αντιμετώπιση του bullying
του Ψυχοθεραπευτή/αθλητικού ψυχολόγου Βαγγέλη Βερτόπουλου
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά αναλύοντας το φαινόμενο του εκφοβισμού, ας προτιμήσουμε όμως να εστιαστούμε στο τι μπορούμε να κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε, τουλάχιστον στην κλίμακα που μπορούμε. Και είναι σημαντικό αυτό γιατί είναι τραγικό να χάνονται ζωές ή να στιγματίζονται ψυχές από αυτές τις καταστάσεις. Και η αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού έχει τρεις βασικούς πυλώνες:
Η συμπεριφορά των παιδιών/εφήβων είναι η απόδειξη της αποτυχίας της κοινωνίας μας (υπεύθυνοι; Πολιτικό Σύστημα, Οικογένεια, Εκπαιδευτική κοινότητα), αυτήν την απάντηση πήραμε !
-Απαξίωση των πάντων - έλλειψη αξιών
-Η χαλάρωση ή η ανυπαρξία των οικογενειακών δεσμών
-Ρατσισμός απέναντι στη διαφορετικότητα, ως προς την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ.
-Οικονομική δυσπραγία και ανισότητα
-Κοινωνική αδικία
-Σύγχρονη μετανάστευση
-Η "σφοδρή" εισβολή και η κακή χρήση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα του παιδιού και του εφήβου
-Η εξιδανίκευση κακών προτύπων από την τηλεόραση
Για το θέμα της πρόληψης και της αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού, εκτός από την εκ θεμελίων αναδιάρθρωση-αναδιοργάνωση του Εκπαιδευτικού μας συστήματος, οι απαντήσεις που λάβαμε δεν διέφεραν σε κάτι από τα παρακάτω άρθρα που αναδημοσιεύουμε:
Τρία βήματα για την αντιμετώπιση του bullying
του Ψυχοθεραπευτή/αθλητικού ψυχολόγου Βαγγέλη Βερτόπουλου
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά αναλύοντας το φαινόμενο του εκφοβισμού, ας προτιμήσουμε όμως να εστιαστούμε στο τι μπορούμε να κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε, τουλάχιστον στην κλίμακα που μπορούμε. Και είναι σημαντικό αυτό γιατί είναι τραγικό να χάνονται ζωές ή να στιγματίζονται ψυχές από αυτές τις καταστάσεις. Και η αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού έχει τρεις βασικούς πυλώνες:
- Πώς μπορούμε να στηρίξουμε το παιδί που υποβάλλεται σε εκφοβισμό.
- Τί μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά που εκφοβίζουν άλλα παιδιά.
- Πρόληψη, πρόληψη, πρόληψη!
Πώς μπορούμε να στηρίξουμε το παιδί που υποβάλλεται σε εκφοβισμό
Οι γονείς όπως και οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να αναγνωρίσουν τα σημάδια που μπορεί να είναι ενδεικτικά του ότι το παιδί είναι θύμα εκφοβισμού, όπως η άρνησή του να πάει στο σχολείο ή άγχος ή σημάδια πάνω του που μπορεί να οφείλονται σε βία.
Είναι αλήθεια πως τις περισσότερες φορές που παρεμβαίνουν οι μεγάλοι, τα πράγματα γίνονται χειρότερα, κυρίως γιατί η βοήθεια που δίνουν δεν είναι αυτή που έχει ανάγκη το παιδί. Όμως σε περιπτώσεις bullying οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να παρέμβουν με δύο τρόπους. Πρώτον, να κάνουν το παιδί να νιώσει ασφάλεια για να μιλήσει για την πίεση που δέχεται και να το εκπαιδεύσουν στο πώς μπορεί να αντιμετωπίζει το bullying. Αυτό μπορεί να γίνει με το να ενισχύσουμε στο παιδί το αίσθημα αυτοεκτίμησης του, αλλά και να του διδάξουμε κάποιες δεξιότητες ώστε να αποφεύγει τις δυσάρεστες καταστάσεις.
Είναι επίσης σημαντικό να καταλάβει το παιδί ότι δεν φταίει εκείνο για το ότι δέχεται εκφοβισμό. Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που την κάνει και όχι αυτόν στον οποίο απευθύνεται. Όπως ο βιασμός δεν χαρακτηρίζει τη γυναίκα που τον υφίσταται αλλά τον δράστη, έτσι και ο εκφοβισμός μας δείχνει κάτι για το άτομο που τον πραγματοποιεί όχι για το άτομο που τον δέχεται. Είναι σημαντικό λοιπόν, να βοηθήσουμε το παιδί να χτίσει τη νοοτροπία πως «Σίγουρα δε μου αρέσει ο τρόπος που μου συμπεριφέρεται ο Χ, αλλά αυτό δε μου δείχνει πως εγώ φταίω σε κάτι. Μου δείχνει ότι ο Χ έχει κάποια ολοδικά του προβλήματα και αυτό είναι κρίμα για τον ίδιο. Επειδή όμως μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση, παρότι εγώ δε φταίω σε κάτι, ας μιλήσω στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς μου».
Η βία είναι πάντα το τελευταίο καταφύγιο και είναι προτιμότερο το παιδί να αναφέρει το περιστατικό σε κάποιον εκπαιδευτικό και να προσπαθήσει να αποφύγει την αντιπαράθεση. Σε ένα περιστατικό όταν ένα παιδί απείλησε ότι θα δείρει ένα άλλο που ήταν λιγότερο ανεπτυγμένο, εκείνο του απάντησε «δεν νομίζω ότι θα είναι και κανένα μεγάλο κατόρθωμα να με δείρεις»! Τέτοιοι ευέλικτοι τρόποι μπορούν να μειώσουν την ένταση καθώς το πιο πιθανό είναι ότι θα προκαλέσουν το γέλιο σε άλλα παιδιά που θα παρευρίσκονται και ίσως αποθαρρύνουν το παιδί που έχει επιθετική συμπεριφορά. Βέβαια η εκπαίδευση σε δεξιότητες συμπεριφοράς, αυτοπεποίθηση και διεκδικητική στάση είναι κάτι που συνήθως δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν οι γονείς. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει το παιδί και τους γονείς ένας ειδικός ψυχολόγος ή σύμβουλος.
Η βία είναι πάντα το τελευταίο καταφύγιο και είναι προτιμότερο το παιδί να αναφέρει το περιστατικό σε κάποιον εκπαιδευτικό και να προσπαθήσει να αποφύγει την αντιπαράθεση. Σε ένα περιστατικό όταν ένα παιδί απείλησε ότι θα δείρει ένα άλλο που ήταν λιγότερο ανεπτυγμένο, εκείνο του απάντησε «δεν νομίζω ότι θα είναι και κανένα μεγάλο κατόρθωμα να με δείρεις»! Τέτοιοι ευέλικτοι τρόποι μπορούν να μειώσουν την ένταση καθώς το πιο πιθανό είναι ότι θα προκαλέσουν το γέλιο σε άλλα παιδιά που θα παρευρίσκονται και ίσως αποθαρρύνουν το παιδί που έχει επιθετική συμπεριφορά. Βέβαια η εκπαίδευση σε δεξιότητες συμπεριφοράς, αυτοπεποίθηση και διεκδικητική στάση είναι κάτι που συνήθως δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν οι γονείς. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει το παιδί και τους γονείς ένας ειδικός ψυχολόγος ή σύμβουλος.
Τί μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά που εκφοβίζουν άλλα παιδιά
Το ζητούμενο δεν είναι να αποδεχτούμε ότι ο εκφοβισμός θα υπάρχει και να διδάξουμε στα παιδιά ότι θα πρέπει να αλλάζουν το δρόμο τους για να τον αποφύγουν. Οφείλουμε να κάνουμε κάτι για αυτό το φαινόμενο στο κομμάτι της πρόληψης και της αντιμετώπισής του από εμάς τους ενηλίκους. Άρα οι προσπάθειές μας οφείλουν να είναι εστιασμένες στα παιδιά που εκφοβίζουν και στις οικογένειές τους – ή σε εμάς τους ίδιους αν είναι το δικό μας παιδί που εκφοβίζει - γιατί εκεί είναι οι αιτίες, ενώ η φροντίδα του θύματος είναι σαν να δίνουμε ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο σε κάποιον που έχει ανεύρυσμα.
Και τί μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τις ρίζες του εκφοβισμού; Η παρέμβαση χρειάζεται να γίνει προς το παιδί που εκφοβίζει. Γιατί το κάνει; Τί κερδίζει από αυτό; Πώς νιώθει καλύτερα και πιο σημαντικό με αυτές τις συμπεριφορές; Συχνά απαιτείται κάτι περισσότερο από ένας χαρισματικός εκπαιδευτικός για να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει πως ό,τι και αν νομίζει ότι καταφέρνει με την επιθετική συμπεριφορά δεν το καταφέρνει. Ο σκοπός είναι το παιδί να αλλάξει το σύστημα αξιών του ώστε να συνειδητοποιήσει ότι η σωματική ή άλλη υπεροχή του και η άσκηση πίεσης και βίας προς άλλα παιδιά δεν το καθιστά σημαντικό, δημοφιλές. Θέλουμε να προκαλέσουμε μια αλλαγή στις αξίες του η οποία μπορεί να γίνει μόνο από το ίδιο το παιδί εκ των έσω και όχι με παραινέσεις και συμβουλές ή απειλές. Σε αυτή την προσπάθεια είναι πολύ σημαντική η συστηματική συνεργασία με έναν ειδικό ψυχολόγο ή άλλης ειδικότητας που να δουλέψει με το παιδί και τους γονείς. Γιατί τις περισσότερες φορές, όταν το παιδί μας έχει κάποια προβλήματα, τότε ο ύποπτος και ο πρώτος που χρειάζεται να αλλάξει είμαστε εμείς οι γονείς.
Πρόληψη, πρόληψη, πρόληψη!
Όσον αφορά στην πρόληψη ώστε το παιδί μας να μπορεί να αντιμετωπίσει συμπεριφορές εκφοβισμού από άλλους, μπορούμε ως γονείς να προσπαθούμε να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης, ελεύθερης έκφρασης και χωρίς κριτική, ώστε το παιδί να μας αισθάνεται κοντά του και να μπορεί να μοιραστεί μαζί μας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αυτό ίσως να είναι δύσκολο κάποιες φορές, όταν το παιδί μας είναι πιο εσωστρεφές και συνεσταλμένο, αλλά αξίζει να προσπαθούμε η δική μας στάση να του δείχνει αποδοχή και στήριξη χωρίς επικρίσεις.
Όσον αφορά την πρόληψη προς το να μην αναπτύξει το παιδί μας συμπεριφορές εκφοβισμού, είναι πολύ καλύτερα να έχουμε φροντίσει από νωρίς να εμφυσήσουμε στο παιδί μας τις αξίες του σεβασμού, της αλληλεγγύης και της ομορφιάς του να προσφέρω στους λιγότερο δυνατούς παρά να το αντιμετωπίσουμε όταν προκύψει. Και αυτό μπορούμε να το κάνουμε με το δικό μας παράδειγμα στο σπίτι. Δεν μπορείς να επιβάλλεις στο παιδί να μην καπνίσει αν καπνίζεις εσύ και δεν μπορείς να του ζητήσεις να σέβεται τους άλλους όταν ο ίδιος χρησιμοποιείς βία λεκτική ή και φυσική στο σπίτι. Η μετάδοση αξιών τόσο στην οικογένεια όσο και στο σχολείο μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα στην πρόληψη του φαινομένου του εκφοβισμού. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά να γίνουν καλύτεροι από εμάς λοιπόν.
Αναδημοσίευση (συμπεριλαμβανομένης και της φωτογραφίας) από ΕΔΩ:
Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός;
Η εκφοβιστική συμπεριφορά είναι μια συνειδητή επιθετική πράξη, στάση ή χειρισμός εναντίον ενός ατόμου ή αριθμών ατόμων και επιχειρείται από ένα η περισσότερα άτομα. Μπορεί να διαρκεί για σύντομη χρονική περίοδο ή για ολόκληρα χρόνια και χαρακτηρίζεται από κατάχρηση εξουσίας. Ο δράστης έχει σκοπό να βλάψει το παιδί –στόχο και δεν φοβάται την αντεκδίκηση διότι βασίζεται στην αδυναμία του παιδιού. Τα κύρια χαρακτηριστικά της εκφοβιστικής συμπεριφοράς είναι ότι ο δράστης συνήθως υπερέχει του παιδιού-στόχου σε ότι αφορά τη σωματική δύναμη, υπάρχει δηλαδή ανισότητα στη δύναμη. Επίσης είναι σκόπιμη συμπεριφορά και συνήθως οι εκφοβιστικές πράξεις είναι επαναλαμβανόμενες.
Αναδημοσίευση (συμπεριλαμβανομένης και της φωτογραφίας) από ΕΔΩ:
Σχολικός εκφοβισμός
της Μαρία Θεοφίλου, Σχολική Ψυχολόγος
Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός;
Η εκφοβιστική συμπεριφορά είναι μια συνειδητή επιθετική πράξη, στάση ή χειρισμός εναντίον ενός ατόμου ή αριθμών ατόμων και επιχειρείται από ένα η περισσότερα άτομα. Μπορεί να διαρκεί για σύντομη χρονική περίοδο ή για ολόκληρα χρόνια και χαρακτηρίζεται από κατάχρηση εξουσίας. Ο δράστης έχει σκοπό να βλάψει το παιδί –στόχο και δεν φοβάται την αντεκδίκηση διότι βασίζεται στην αδυναμία του παιδιού. Τα κύρια χαρακτηριστικά της εκφοβιστικής συμπεριφοράς είναι ότι ο δράστης συνήθως υπερέχει του παιδιού-στόχου σε ότι αφορά τη σωματική δύναμη, υπάρχει δηλαδή ανισότητα στη δύναμη. Επίσης είναι σκόπιμη συμπεριφορά και συνήθως οι εκφοβιστικές πράξεις είναι επαναλαμβανόμενες.
Υπάρχουν διάφορες μορφές εκφοβισμού: Ο λεκτικός εκφοβισμός περιλαμβάνει τη συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων και χρησιμοποιεί σταθερά ένα άτομο ως στόχο πειραγμάτων, κάνοντάς το περίγελο. Ο σωματικός εκφοβισμός και βία περιλαμβάνει σπρωξίματα, σκουντήματα, αγκωνιές, κλοτσιές, τρικλοποδιές κτλ. Ο εκφοβισμός με εκβιασμό περιλαμβάνει την εκούσια απόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων, η οποία συνοδεύεται από απειλές ή και τον εξαναγκασμό σε αντικοινωνικές πράξεις – για παράδειγμα, να διαπράξει κλοπή ή βανδαλισμό ιδιοκτησίας. Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός (cyber-bullying) περιλαμβάνει την αποστολή απειλητικού ή υβριστικού υλικού μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή μηνυμάτων SMS. Υπάρχουν επίσης πολλές μορφές έμμεσου εκφοβισμού κατά τον οποίο ο θύτης προσπαθεί να απομονώσει κοινωνικά κάποιο άτομο ή το αγνοεί ή ακόμα επιχειρεί να πείσει τους άλλους να αισθανθούν αντιπάθεια γι’ αυτό, διαδίδοντας κακόβουλες φήμες και ψεύδη.
Σχολικός εκφοβισμός συνιστά η διαρκής βία -σωματική ή ψυχολογική που διεξάγεται από ένα παιδί ή μία ομάδα παιδιών εναντίον κάποιου παιδιού το οποίο δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στην παρούσα κατάσταση. Ο σχολικός εκφοβισμός (bullying) με άλλα λόγια είναι μια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς κατά κανόνα εσκεμμένη και επιζήμια. Συχνά είναι επίμονη, κάποιες φορές συνεχιζόμενη επί εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Αυτοί που υφίστανται το σχολικό εκφοβισμό είναι πολύ δύσκολο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού είναι τα εξής:
1. πρόθεση από το παιδί - δράστη να βλάψει, να κάνει ζημιά στο παιδί - στόχο – θύματος,
2. έλλειψη συχνά δικαιολογίας για την πράξη
3. επανάληψη της συμπεριφοράς
4. ικανοποίηση που αντλεί ο δράστης από τη βλάβη του θύματος.
Σχολικός εκφοβισμός συνιστά η διαρκής βία -σωματική ή ψυχολογική που διεξάγεται από ένα παιδί ή μία ομάδα παιδιών εναντίον κάποιου παιδιού το οποίο δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στην παρούσα κατάσταση. Ο σχολικός εκφοβισμός (bullying) με άλλα λόγια είναι μια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς κατά κανόνα εσκεμμένη και επιζήμια. Συχνά είναι επίμονη, κάποιες φορές συνεχιζόμενη επί εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Αυτοί που υφίστανται το σχολικό εκφοβισμό είναι πολύ δύσκολο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού είναι τα εξής:
1. πρόθεση από το παιδί - δράστη να βλάψει, να κάνει ζημιά στο παιδί - στόχο – θύματος,
2. έλλειψη συχνά δικαιολογίας για την πράξη
3. επανάληψη της συμπεριφοράς
4. ικανοποίηση που αντλεί ο δράστης από τη βλάβη του θύματος.
Τύποι εκφοβισμού
Ο σχολικός εκφοβισμός, ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιεί το παιδί - δράστης για να βλάψει το θύμα, παίρνει διάφορες μορφές. Έτσι διακρίνουμε τους εξής τύπους εκφοβισμού:
Ο σχολικός εκφοβισμός, ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιεί το παιδί - δράστης για να βλάψει το θύμα, παίρνει διάφορες μορφές. Έτσι διακρίνουμε τους εξής τύπους εκφοβισμού:
α. Τον άμεσο ή σωματικό εκφοβισμό (physical bullying): Το παιδί - θύτης μεταχειρίζεται φυσική βία, όπως γρονθοκοπήματα, κλωτσιές, σπρωξιές, καθώς επίσης άρπαγμα ή φθορά ατομικής ιδιοκτησίας.
β. Το λεκτικό εκφοβισμό (verbal bullying): Στο λεκτικό εκφοβισμό το παιδί - δράστης πειράζει κατ' επανάληψη το παιδί - στόχο σε ενοχλητικό για το δεύτερο βαθμό. Κοροϊδεύει, κολλάει παρατσούκλια, βρίζει, γενικότερα προσβάλλει με λόγια και βωμολοχίες το παιδί - θύμα.
γ. Τον έμμεσο ή κοινωνικό εκφοβισμό (indirect/social/relational bullying): σε αυτήν τη μορφή σχολικού εκφοβισμού τα μέσα που μεταχειρίζεται το παιδί - δράστης, ή κατά κανόνα οι δράστες, είναι η κοινωνική απομόνωση του θύματος και ο αποκλεισμός από την παρέα, μέσω της χειραγώγησης της ομάδας ομηλίκων. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά - δράστες συσπειρώνονται σε μία κλίκα και πολύ συντονισμένα αγνοούν το συμμαθητή ή τη συμμαθήτριά τους. Κάνουν τα παιδιά - θύματα να αισθάνονται αόρατοι, δεν τους επιτρέπουν να παίξουν ή τους αναθέτουν τα πιο δυσάρεστα καθήκοντα στις ομαδικές δραστηριότητες. Τα παιδιά - θύτες τρέχουν να κρυφτούν (δείχνοντας επιδεικτικά ότι θα ήθελαν να εγκαταλείψουν τα παιδιά - θύματα). Γενικά τα παιδιά - θύτες περιφρονούν τα παιδιά - θύματα. Ο έμμεσος εκφοβισμός πλήττει κυρίως τις διαπροσωπικές σχέσεις του θύματος καθώς με ύπουλα μέσα, όπως είναι το κουτσομπολιό και η διάδοση κακών φημών, το αποκλείουν σταδιακά από όλες τις παρέες. Αυτή μάλιστα είναι η μορφή που δυσκολεύονται τα παιδιά - θύματα περισσότερο να αναφέρουν, ακριβώς διότι εκφράζεται έμμεσα, συγκαλυμμένα.
Η χρόνια θυματοποίηση συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα, όπως η υπερβολική αναστολή, η μοναξιά, το άγχος, η κατάθλιψη. Το παιδί που θυματοποιείται μπορεί να παρουσιάσει άρνηση για το σχολείο, φόβο για ανάπτυξη σχέσεων, αλλαγές στη διάθεση, σωματικά παράπονα και μαθησιακά προβλήματα επειδή η σχολική ζωή είναι μια ανυπόφορη εμπειρία.
Όσον αφορά τα σημάδια του εκφοβισμού είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι το παιδί σου είναι θύμα εκφοβισμού. Οι πληγές στο σώμα είναι σπάνιες. Πιο συχνά θα παρατηρηθούν αλλαγές στη συμπεριφορά του όπως είναι η άρνηση να πάει σχολείο, το άγχος για το σχολείο, η εμφάνιση συναισθημάτων λύπης, η μείωση της σχολικής επίδοσης και η παραίτηση από χόμπι.
Τα παιδιά - θύματα του εκφοβισμού χρειάζονται την υποστήριξη των γονιών τους. Ζητείται από τους γονείς να ακούσουν προσεχτικά το παιδί τους και να προσπαθήσουν να αντιληφθούν τα όσο βιώνει. Τα παιδιά που είναι θύματα τυχαίνει συχνά να το κρύβουν από τους γονείς τους. Φοβούνται τις αντιδράσεις των γονιών. Το σημαντικότερο είναι να καταφέρουν οι γονείς να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού, πείθοντας το παιδί ότι δεν διαφέρει και δεν του αξίζει να θυματοποιείται. Γενικότερα ενθαρρύνεται το παιδί να κάνει νέες φιλίες εντός και εκτός σχολείου. Η εμπλοκή του παιδιού σε ομαδικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του απογεύματος βοηθά στην επίτευξη του στόχου αυτού.
Γονείς, αν το παιδί σας θυματοποιείται στο σχολείο, επικοινωνήστε με κάποιον εκπαιδευτικό στο σχολείο. Επίσης απευθυνθείτε σε κάποιο επαγγελματία Ψυχολόγο για βοήθεια.
Σχολικός εκφοβισμός - Αίτια
Το φαινόμενο του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο είναι σύνθετο, ενώ στην εκδήλωσή του συμβάλλει η αλληλεπίδραση ψυχολογικών, οικογενειακών, κοινωνικών, γνωστικών και συναισθηματικών παραγόντων. Το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί κλειδί την ανάπτυξη επιθετικών συμπεριφορών ανάμεσα στα παιδιά. Οι τρόποι που οι γονείς χρησιμοποιούν για να πειθαρχήσουν τα παιδιά τους συσχετίζονται άμεσα με τις μορφές αντιμετώπισης και επίλυσης συγκρουσιακών καταστάσεων που αυτά θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια. Έρευνες αποδεικνύουν ότι οι γονείς των θυτών λειτουργούν συχνά οι ίδιοι στις σχέσεις τους με τα παιδιά τους με επιθετικότητα και εχθρότητα και έχουν αυταρχικές προσωπικότητες. Οι τιμωρίες, οι ποινές, οι συγκρούσεις καλλιεργούν την αντιπαράθεση ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, η ασυμφωνία γονιών, η χαμηλή σύνδεση ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας αποτελούν παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη συμπεριφορών. Άλλοι παράγοντες που συντελούν είναι τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών (ιδιοσυγκρασία, έλλειψη ενσυναίσθησης) καθώς και σχολικοί παράγοντες.
Το γεγονός ότι η έκταση του φαινομένου είναι μεγαλύτερη σε κάποια σχολεία υποδεικνύει ότι ίσως υπάρχουν κάποιοι παράγοντες στο επίπεδο του σχολείου, οι οποίοι επηρεάζουν την συχνότητα εκφοβισμού. Σχολεία όπου υπάρχει ανεπαρκής εποπτεία, καθηγητές με ελλιπείς δεξιότητες για έγκαιρη αναγνώριση ατόμων που εμπλέκονται σε φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού. Σημαντικό είναι και το ψυχολογικό κλίμα του σχολείου (ανταγωνιστικό, ελεγκτικό, απρόσωπο, οριο-θετεί με εχθρικό τρόπο, προσανατολισμένο στην επίδοση και όχι στις σχέσεις) καθώς και οι πολιτικές του εκπαιδευτικού συστήματος (υπερβολική χρήση της τιμωρίας και της αποβολής ως μέσου πειθαρχίας, δυσανάλογη επιβράβευση κοινωνικά θετικών συμπεριφορών κτλ.). Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την επίδραση των Μ.Μ Ε καθώς και την επίδραση των συνομήλικων.
Γονείς, αν το παιδί σας θυματοποιείται στο σχολείο, επικοινωνήστε με κάποιον εκπαιδευτικό στο σχολείο. Επίσης απευθυνθείτε σε κάποιο επαγγελματία Ψυχολόγο για βοήθεια.
Σχολικός εκφοβισμός - Αίτια
Το φαινόμενο του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο είναι σύνθετο, ενώ στην εκδήλωσή του συμβάλλει η αλληλεπίδραση ψυχολογικών, οικογενειακών, κοινωνικών, γνωστικών και συναισθηματικών παραγόντων. Το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί κλειδί την ανάπτυξη επιθετικών συμπεριφορών ανάμεσα στα παιδιά. Οι τρόποι που οι γονείς χρησιμοποιούν για να πειθαρχήσουν τα παιδιά τους συσχετίζονται άμεσα με τις μορφές αντιμετώπισης και επίλυσης συγκρουσιακών καταστάσεων που αυτά θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια. Έρευνες αποδεικνύουν ότι οι γονείς των θυτών λειτουργούν συχνά οι ίδιοι στις σχέσεις τους με τα παιδιά τους με επιθετικότητα και εχθρότητα και έχουν αυταρχικές προσωπικότητες. Οι τιμωρίες, οι ποινές, οι συγκρούσεις καλλιεργούν την αντιπαράθεση ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, η ασυμφωνία γονιών, η χαμηλή σύνδεση ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας αποτελούν παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη συμπεριφορών. Άλλοι παράγοντες που συντελούν είναι τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών (ιδιοσυγκρασία, έλλειψη ενσυναίσθησης) καθώς και σχολικοί παράγοντες.
Το γεγονός ότι η έκταση του φαινομένου είναι μεγαλύτερη σε κάποια σχολεία υποδεικνύει ότι ίσως υπάρχουν κάποιοι παράγοντες στο επίπεδο του σχολείου, οι οποίοι επηρεάζουν την συχνότητα εκφοβισμού. Σχολεία όπου υπάρχει ανεπαρκής εποπτεία, καθηγητές με ελλιπείς δεξιότητες για έγκαιρη αναγνώριση ατόμων που εμπλέκονται σε φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού. Σημαντικό είναι και το ψυχολογικό κλίμα του σχολείου (ανταγωνιστικό, ελεγκτικό, απρόσωπο, οριο-θετεί με εχθρικό τρόπο, προσανατολισμένο στην επίδοση και όχι στις σχέσεις) καθώς και οι πολιτικές του εκπαιδευτικού συστήματος (υπερβολική χρήση της τιμωρίας και της αποβολής ως μέσου πειθαρχίας, δυσανάλογη επιβράβευση κοινωνικά θετικών συμπεριφορών κτλ.). Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την επίδραση των Μ.Μ Ε καθώς και την επίδραση των συνομήλικων.
Ποιες αρνητικές συνέπειες μπορεί να προκαλέσει στο σχολικό χώρο και στην κοινωνία γενικότερα ο σχολικός εκφοβισμός
Διαχρονικές έρευνες καταδεικνύουν ότι η χρόνια θυματοποίηση συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα, όπως η υπερβολική αναστολή, η μοναξιά, η κατάθλιψη και το άγχος. Οι μαθητές που υπόκεινται σε εκφοβισμό συνήθως είναι απομονωμένοι, με φτωχές κοινωνικές δεξιότητες και μπορεί να παρουσιάσουν ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως δυσκολίες ύπνου, πονοκεφάλους, στομαχόπονους κτλ. Επίσης μπορεί να παρουσιάσουν μείωση της ακαδημαικής επίδοσης, αποφυγή ή άρνηση του σχολείου. Μια σοβαρή επιπλοκή είναι οι απόπειρες αυτοκτονίας που μερικές φορές δυστυχώς είναι πετυχημένες. Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι όσο παιδιά ασκούν εκφοβισμό έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάζουν και άλλες μορφές αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όπως κλοπές, βανδαλισμούς. Επίσης υπάρχει ισχυρή σχέση μεταξύ εκφοβιστικής συμπεριφοράς στο σχολείο και της εγκληματικότητας σε μεγαλύτερες ηλικίες. Τα παιδιά-θύτες, αυτά που ασκούν τον εκφοβισμό και τη βία, βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο να διακόψουν και τη σχολική φοίτηση και να απομακρυνθούν από το σπίτι.
Σχολικός εκφοβισμός - Μέτρα αντιμετώπισης του
Η έκταση του σχολικού εκφοβισμού σε συνδυασμό με την κρισιμότητα των συνεπειών καθιστούν επιτακτική ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης. Στη περίπτωση του εκφοβισμού παρέμβαση και πρόληψη είναι αλληλένδετες. Έτσι η πολιτική για την απαλοιφή του φαινομένου πρέπει να στοχεύει τόσο στη πρόληψη όσο και στη διαχείριση της εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Οι παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη μείωση του σχολικού εκφοβισμού επιβάλλεται να είναι ολιστικές και να συμπεριλαμβάνουν την οικογένεια, τα παιδιά, το σχολείο και την κοινότητα. Η παραδοχή του γεγονότος ότι η εκφοβιστική συμπεριφορά υπάρχει σε κάθε σχολείο αποτελεί το πρώτο βήμα της κάθε προσπάθειας για αντιμετώπιση και πρόληψη. Η υιοθέτηση πολιτικής κατά της εκφοβιστικής συμπεριφοράς θα πρέπει να είναι μέρος της πολιτικής του σχολείου που αφορά στην τήρηση πειθαρχίας γενικά και πρέπει να συνάδει προς τους κανονισμούς λειτουργίας των σχολείων. Η αντιεκφοβιστική πολιτική του σχολείου θα πρέπει να περιλαμβάνει μια σαφή και σταθερή δήλωση όσον αφορά τη στάση του σχολείου, ορισμό της εκφοβιστικής συμπεριφοράς καθώς των διαφόρων μορφών που εκδηλώνεται, υιοθέτηση προληπτικών στρατηγικών (διαμόρφωση κανόνων συμπεριφοράς, επίβλεψη χώρων, εφαρμογή προληπτικών προγραμμάτων), διαδικασίες διαχείρισης περιστατικών εκφοβιστικής συμπεριφοράς.
Διαχρονικές έρευνες καταδεικνύουν ότι η χρόνια θυματοποίηση συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα, όπως η υπερβολική αναστολή, η μοναξιά, η κατάθλιψη και το άγχος. Οι μαθητές που υπόκεινται σε εκφοβισμό συνήθως είναι απομονωμένοι, με φτωχές κοινωνικές δεξιότητες και μπορεί να παρουσιάσουν ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως δυσκολίες ύπνου, πονοκεφάλους, στομαχόπονους κτλ. Επίσης μπορεί να παρουσιάσουν μείωση της ακαδημαικής επίδοσης, αποφυγή ή άρνηση του σχολείου. Μια σοβαρή επιπλοκή είναι οι απόπειρες αυτοκτονίας που μερικές φορές δυστυχώς είναι πετυχημένες. Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι όσο παιδιά ασκούν εκφοβισμό έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάζουν και άλλες μορφές αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όπως κλοπές, βανδαλισμούς. Επίσης υπάρχει ισχυρή σχέση μεταξύ εκφοβιστικής συμπεριφοράς στο σχολείο και της εγκληματικότητας σε μεγαλύτερες ηλικίες. Τα παιδιά-θύτες, αυτά που ασκούν τον εκφοβισμό και τη βία, βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο να διακόψουν και τη σχολική φοίτηση και να απομακρυνθούν από το σπίτι.
Σχολικός εκφοβισμός - Μέτρα αντιμετώπισης του
Η έκταση του σχολικού εκφοβισμού σε συνδυασμό με την κρισιμότητα των συνεπειών καθιστούν επιτακτική ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης. Στη περίπτωση του εκφοβισμού παρέμβαση και πρόληψη είναι αλληλένδετες. Έτσι η πολιτική για την απαλοιφή του φαινομένου πρέπει να στοχεύει τόσο στη πρόληψη όσο και στη διαχείριση της εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Οι παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη μείωση του σχολικού εκφοβισμού επιβάλλεται να είναι ολιστικές και να συμπεριλαμβάνουν την οικογένεια, τα παιδιά, το σχολείο και την κοινότητα. Η παραδοχή του γεγονότος ότι η εκφοβιστική συμπεριφορά υπάρχει σε κάθε σχολείο αποτελεί το πρώτο βήμα της κάθε προσπάθειας για αντιμετώπιση και πρόληψη. Η υιοθέτηση πολιτικής κατά της εκφοβιστικής συμπεριφοράς θα πρέπει να είναι μέρος της πολιτικής του σχολείου που αφορά στην τήρηση πειθαρχίας γενικά και πρέπει να συνάδει προς τους κανονισμούς λειτουργίας των σχολείων. Η αντιεκφοβιστική πολιτική του σχολείου θα πρέπει να περιλαμβάνει μια σαφή και σταθερή δήλωση όσον αφορά τη στάση του σχολείου, ορισμό της εκφοβιστικής συμπεριφοράς καθώς των διαφόρων μορφών που εκδηλώνεται, υιοθέτηση προληπτικών στρατηγικών (διαμόρφωση κανόνων συμπεριφοράς, επίβλεψη χώρων, εφαρμογή προληπτικών προγραμμάτων), διαδικασίες διαχείρισης περιστατικών εκφοβιστικής συμπεριφοράς.
Για την πρόληψη του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο ο εκπαιδευτικός πρέπει να συζητά με τους μαθητές για τα δικαιώματά τους, τους κανόνες συμπεριφοράς, στο σχολείο και τους τρόπους αντιμετώπισης του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο, να παρέχει από νωρίς στους μαθητές κατάλληλους τρόπους έκφρασης της επιθετικότητας (όπως τα αθλήματα, οι τέχνες κτλ.) και ανάλογες ευκαιρίες για επιτεύγματα και καταξίωση, να ενισχύει τη φιλία μεταξύ των μαθητών και να αναδεικνύει την αλληλεγγύη της παρέας των φίλων ως το πλέον κατάλληλο μέσο για την αντιμετώπιση περιστατικών εκφοβισμού και βίας στο σχολείο, να ευαισθητοποιεί τους γονείς για το πρόβλημα, στις ατομικές και στις ομαδικές συνεργασίες, να αντιμετωπίζει τις αιτίες απομόνωσης και περιθωριοποίησης μαθητών, να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένταξη στη σχολική ομάδα των νεοφερμένων μαθητών ή των μαθητών με ειδικά προβλήματα και ανάγκες, να ασκεί ουσιαστική εποπτεία των χώρων του σχολείου στους οποίους πιθανολογείται εκδήλωση εκφοβισμού και βίας μεταξύ των μαθητών.
Αναδημοσίευση από εδώ: https://www.paidiatros.com/paidi/psychologia/sholikos-ekfovismos
Αναδημοσίευση από εδώ: https://www.paidiatros.com/paidi/psychologia/sholikos-ekfovismos
Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερη ενημέρωση επί του θέματος ενθέτουμε και τον "Οδηγό διαχείρισης περιστατικών σχολικής βίας και εκφοβισμού" - «Εκπόνηση επιμορφωτικού εκπαιδευτικού ενημερωτικού υλικού και προγράμματος σπουδών επιμόρφωσης» του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου "Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου", δείτε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου