Άρθρο του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Δύναμη Ελπίδας» κ. Αλέξη Σωτηρόπουλου αναφορικά με την υπόθεση του λόφου Κοπανά. Αναδημοσίευση από την ηλ. εφημερίδα Ζω2.
Στις 4 δεκαετίες λειτουργίας των Θεάτρων Βράχων, εκατομμύρια συμπολιτών μας τα έχουν επισκεφθεί, ιδίως στο πλαίσιο του Φεστιβάλ στην «Σκιά των Βράχων», που έχει καταστήσει το συγκεκριμένο σημείο το πλέον αναγνωρίσιμο και εμβληματικό σ` όλο τον Βύρωνα. Η συνεχής και απρόσκοπτη μέχρι σήμερα λειτουργία τους και η ανάδειξή τους σ` ένα σημαντικότατο χώρο πολιτισμού οδήγησαν, όμως, σιγά-σιγά στην λήθη τους αγώνες που δόθηκαν τις δεκαετίες του 1970 και 1980 για να παύσουν την λειτουργία τους τα λατομεία της «Εργάνης», που βρίσκονταν παλαιότερα εκεί, και να παραχωρηθεί η έκταση από το Ελληνικό Δημόσιο στους Δήμους Βύρωνα και Υμηττού (ήδη Δάφνης-Υμηττού), ώστε να μετατραπεί η όλη περιοχή σε χώρο πρασίνου, πολιτισμού και αθλητισμού προς όφελος των πολιτών.
Οι ιδιώτες μνηστήρες της έκτασης αυτής, που την λυμαίνονταν παλαιότερα, ουδέποτε έπαυσαν να την εποφθαλμιούν. Αφού απέτυχαν να αποβάλουν απ` αυτήν τους δύο Δήμους την δεκαετία του 1980, προσέφυγαν το 2003 στην Ελληνική Δικαιοσύνη ισχυριζόμενα ότι δήθεν ο μείζων χώρος που περιλαμβάνει και τα Θέατρα Βράχων, τις αθλητικές εγκαταστάσεις και πνεύμονες πρασίνου, ανήκε με αόριστους τίτλους από τον 19ο αιώνα στους δικαιοπαρόχους τους.
Παρότι δε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την 715/2016 απόφασή του έκρινε με απόλυτη σαφήνεια και στέρεη αιτιολογία ότι η μείζων έκταση των 75.432 τ.μ. που διεκδικούσαν, ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο, που είχε παραχωρήσει (επί Μελίνας Μερκούρη) ένα τμήμα της (αυτό των θεάτρων βράχων και των αθλητικών εγκαταστάσεων) στους δύο Δήμους, το Εφετείο Αθηνών στο οποίο προσέφυγαν οι ίδιοι αυτοί ιδιώτες με μία προδήλως εσφαλμένη απόφαση (την 4891/2020) έκρινε – με τα ίδια ακριβώς αποδεικτικά στοιχεία - ότι δήθεν τα 75.432 τ.μ. δημόσιας έκτασης ανήκουν στους ιδιώτες. Παρέβλεψε γι` αυτό σωρεία εγγράφων του Δασαρχείου και άλλων δημοσίων υπηρεσιών που αποδεικνύουν ότι η έκταση είναι δασική και αναδασωτέα και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα της έκτασης αυτής ανήκει στην Α` Ζώνη Προστασίας του Υμηττού.
Συνέπεια της απόφασης αυτής, αν δεν ανατραπεί από τον Άρειο Πάγο, θα είναι να στερηθούν η πόλη μας και οι συμπολίτες μας σημαντικές πολιτιστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις και χώρους αναψυχής, καθώς και την ελεύθερη πρόσβαση στον Υμηττό και να υποχρεωθούν οι Δήμοι να καταβάλουν στους ιδιώτες σημαντικά ποσά ως αποζημίωση χρήσης. Ανοίγει μάλιστα ο δρόμος και για τον αποχαρακτηρισμό και την καταπάτηση δασικών εκτάσεων, που είναι αναδασωτέες (ήδη από το 1934) και εντός της Β` Ζώνης προστασίας του Υμηττού και με την απόφαση αυτή χαρακτηρίζονται ως δήθεν αγροτικές.
Είναι ώρα ευθύνης γι` όλους!
-Πρώτα και κύρια για την Ελληνική Δικαιοσύνη και ειδικά για τον Άρειο Πάγο, που οφείλει να αναιρέσει την εσφαλμένη απόφαση του Εφετείου.
-Δεύτερον για την Ελληνική Πολιτεία που πρέπει να διασφαλίσει τον δημόσιο, κοινωφελή χαρακτήρα της έκτασης αυτής.
-Και τρίτον των Δήμων Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού, όλων των φορέων και πολιτών των δύο πόλεων, αλλά και κάθε συμπολίτη μας που θέλει να προασπίσει το δημόσιο συμφέρον και τον δημόσιο χαρακτήρα της περιοχής.
Είναι ώρα να θυμηθούμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται και να φανούμε αντάξιοι των αγώνων, όσων τις δεκαετίες του 1970 και 1980 πέτυχαν να μετατραπεί η συγκεκριμένη έκταση σε χώρο πρασίνου, πολιτισμού και αθλητισμού. Να δώσουμε την δική μας μάχη για την απόκρουση και αυτής της απόπειρας σφετερισμού μίας δημόσιας έκτασης. Το οφείλουμε σ` όσους προηγήθηκαν, τον εαυτό μας και προπάντων στις επόμενες γενιές.
Ο Αλέξης Σωτηρόπουλος είναι δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα, Επικεφαλής της παράταξης «Δύναμη Ελπίδας»
Εφ. Ζω 2 30 Απριλίου 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου