Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου
Μια αγωνιστική «παράσταση» τελείωσε, ο αγώνας συνεχίζεται!
Με τα μούτρα στην δουλειά έχουν πέσει οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα από χθες το βράδυ που ανακοινώθηκε η μη συνέχιση των κινητοποιήσεων από την ΠΟΕ ΟΤΑ.
Κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες μιας δύσκολης εργασίας δίνουν την μάχη με τα σκουπίδια για να δώσουν στους πολίτες τις πόλεις καθαρές, από τα μικρόβια και τη δυσοσμία.
Τα σκουπίδια έμειναν 11 ημέρες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών και την ευθύνη αποκλειστικά και μόνο έχει η κυβέρνηση, αφού με την πολιτική της προκάλεσε την ομόφωνη απόφαση του ελεγκτικού συνεδρίου που τους έδειξε την πόρτα της απόλυσης.
Τι έπρεπε να κάνουν αφού σε 10.000 ανθρώπους -6.500 λέει το υπουργείο- τους ανακοίνωσαν με βίαιο τρόπο ότι απολύονται, όταν οι συμβάσεις τους σύμφωνα με το νόμο έληγαν 31-12-2017;
Να σωπάσουν, να συναινέσουν στην απόλυση τους; Να βάλουν την ουρά κάτω από τα σκέλια με τη μιζέρια ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους και να φύγουν όπως συμβαίνει πολλές φορές σε αντίστοιχες περιπτώσεις; Τόλμησαν, όρθωσαν το ανάστημα τους ενωμένοι και έδωσαν ένα αγώνα που φάνταζε αδύνατο να αποτρέψουν τις απολύσεις, να γίνουν προσλήψεις μονίμου προσωπικού.
Αρκετοί έδιναν μάχη με τον ίδιο τους τον εαυτό, με το σπίτι και το περιβάλλον τους, ανάμεσα στην υποταγή, τον συμβιβασμό και να πάρουν το χαρτί της απολύσεις ή να διαλέξουν το δρόμο της ανυπακοής και του αγώνα.
Με δυστοκία, με επιφυλάξεις, με κριτική στην ηγεσία και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις και με έντονο το φόβο για την αναποτελεσματικότητα ενός ακόμα αγώνα, ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις με καταλήψεις και άλλες εναλλασσόμενες μορφές ένα αγώνα που κράτησε 11 μέρες.
Που είχε την ταξική συναδελφική στήριξη, αλληλεγγύη πρώτα από όλα των συναδέλφων τους των μονίμων, αυτών που μαζεύουν μαζί πλάι πλάι και τρώνε την μπόχα του σκουπιδιού. Είχαν την ευρύτερη συμπαράσταση, ανοχή, συμπάθεια μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Γιατί αυτός ο συμπαθής κλάδος των σκουπιδιάρηδων που καθαρίζει τις βρομιές μας, που τον γνωρίζουν όλοι στη γειτονιά, δίνει την μάχη για το ψωμί με αξιοπρέπεια.
Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετό μέρος των πολιτών κρατούσε τα σκουπίδια στο δικό του χώρο και δεν τα έβγαζε στους ξεχειλισμένους κάδους, σεβόμενος τους απεργούς και το περιβάλλον σε συνθήκες καύσωνα. Όσο και αν προσπάθησαν αρκετά Μ.Μ.Ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα δεν κατάφεραν να στρέψουν τον λαό κατά των απεργών.
Η βρώμικη πολιτική του αστικού μπλοκ εξουσία βρωμάει και μολύνει την κοινωνία περισσότερο από τη δυσοσμία των σκουπιδιών.
Ο Αγώνας τους δημιούργησε μια σημαντική ρωγμή στην μνημονιακή κυβερνητική πολιτική, υπέρ της σταθερής μόνιμης εργασίας, αφού θα γίνουν προκηρύξεις τουλάχιστον 2500 νέων θέσεων μόνιμων εργαζομένων. Χρειάζεται να συνεχιστεί ο αγώνας, να μεγαλώσει η αγωνιστική πίεση στους Δήμους και να κάνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σύμφωνα με τις πραγματικές τους ανάγκες, έτσι ώστε να κλείσει η πόρτα για μια νέα γενιά συμβασιούχων.
Εάν δημιουργηθεί κίνημα διεκδίκησης από τους δημάρχους οι προσλήψεις μόνιμης σταθερής εργασίας μπορεί να φτάσουν τις 5-6000. Σε αυτές τις προκηρύξεις θα πάρουν μέρος οι συμβασιούχοι με μόρια προϋπηρεσίας στο αντικείμενο εργασίας αλλά και άνεργοι και όποιος άλλος αναζητά σταθερή εργασία.
Οι καταλήψεις με την μαζική συμμετοχή των εργαζομένων άνοιξαν ένα μονοπάτι, μια χαραμάδα υπέρ των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού.
Στην πορεία θα επιδιώξουν μνημόνια, κυβέρνηση, δήμαρχοι να βάλουν εμπόδια, τρικλοποδιές γιατί δεν θέλουν τη μόνιμη σταθερή εργασία, αλλά εργαζόμενους συμβασιούχους ανακυκλώσιμους, χωρίς δικαιώματα χειραγωγήσιμους και με μισθούς πείνας.
Αυτός ο αγώνας με αυτήν την μορφή δεν συνεχίζεται σήμερα, γιατί δεν κατάφεραν οι εργαζόμενοι από τα κάτω να βρουν τρόπους και δρόμους υπέρβασης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του κομματικού συνδικαλισμού, άφησε όμως σημαντική παρακαταθήκη στην κατεύθυνση της ταξικής εργατικής ενότητας και αλληλεγγύης.
Άνοιξε δρόμο στην κατεύθυνση της ανεξάρτητης ταξικής εργατικής χειραφέτησης γιατί το ζητούμενο είναι η τάξη να γίνει τάξη για τον εαυτό της χωρίς μέντορες, στρατηγούς και γραφειοκράτες.
Η αγωνιστική συνεύρεση στα καταλυμένα αμαξοστάσια των δήμων, των μονίμων, των αορίστου χρόνου, των συμβασιούχων, παρατασιούχων μαζί με αυτούς που έχουν ακόμη χειρότερη σχέση εργασίας και αμοιβή με το πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας, ήταν ένα σχολείο ταξικής εργατικής δράσης, ένα ζυμωτήρι αγωνιστικών ιδεών που σίγουρα κέρδισε τις καρδιές ανθρώπων που για πρώτη φορά θα τραβήξουν το δρόμο του αγώνα και όχι της υποταγής και της παραίτησης.
Οι σκουπιδιάρηδες γύρισαν να μαζέψουν τα σκουπίδια με ψηλά το κεφάλι, με αίσθημα ελπίδας και όχι απογοητεύσεις. Αφού δεν θα επιτρέψουν κανένας να απολυθεί μέχρι 31-3-2018 που θα λήξει η σύμβαση, όσο κι εάν κυβέρνηση, μνημόνια και δήμαρχοι θα το επιθυμούσαν. Πολλοί θα δουν τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους, τους φίλους τους, να καταθέτουν αιτήσεις αυτή τη φορά για μόνιμη σταθερή εργασία και όχι για μια ακόμη σύμβαση με ημερομηνία λήξης.
Ο αγώνας τώρα ξεκίνησε ο πόλεμος συνεχίζεται
Η βάρβαρη πολιτική τους μπορεί να ανατραπεί με ανεξάρτητους, ταξικούς αγώνες διαρκείας και εναλλασσόμενες μορφές πάλης.
Παναγιωτόπουλος Χρήστος. Εργαζόμενος στην καθαριότητα.
Μέλος της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Παρέμβασης, εργαζομένων Δήμου Βύρωνα
30 Ιουνίου 2017
