Οδηγίες για το κορωνοϊό – SARS–CoV-2, ΔΙΧΩΣ ΠΑΝΙΚΟ // Λήψη μέτρων από τη Δημοτική Αρχή

Οδηγίες για το νέο κορωνοϊό – SARS–CoV-2 (Covid-19)

Όπως και με τις άλλες αναπνευστικές λοιμώξεις, η λοίμωξη από τον νέο κορωνοϊό SARS–CoV-2 μπορεί να προκαλέσει ήπια συμπτώματα, όπως καταρροή, πονόλαιμο, πυρετό και βήχα.

Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν σοβαρές εκδηλώσεις όπως πνευμονία ή δυσκολία στην αναπνοή. Σπάνια, μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Ηλικιωμένοι και άτομα με υποκείμενα νοσήματα (όπως σακχαρώδη διαβήτη και καρδιαγγειακά νοσήματα,) όσοι υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, ανοσοκατασταλμένοι κλπ είναι περισσότερο ευάλωτοι στην εμφάνιση σοβαρής νόσου. Ο νέος κορωνοϊός φαίνεται ότι προσβάλλει λιγότερο τα παιδιά και τους εφήβους, ενώ  έχει πολύ χαμηλή θνησιμότητα στους ανηλίκους.

Ο SARS–CoV-2 προκαλεί αναπνευστική νόσο η οποία μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο, συνήθως κατόπιν στενής επαφής με ασθενή μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον ή σε χώρο παροχής φροντίδας υγείας.
Ενέργειες που απαιτούνται:

 
1. Τακτικό πλύσιμο των χεριών με αλκοολούχο διάλυμα ή νερό και σαπούνι.
Το πλύσιμο των χεριών με αλκοολούχο διάλυμα ή με νερό και σαπούνι, σκοτώνει τον ιό εάν βρίσκεται στα χέρια μας.
2. Διατηρήστε αποστάσεις, τουλάχιστον 1 μέτρου, από εσάς και τους άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερα από ανθρώπους που βήχουν, φτερνίζονται ή έχουν πυρετό.
Όταν κάποιος νοσεί από λοίμωξη του αναπνευστικό, όπως SARS–CoV-2, βήχει ή φτερνίζεται και παράγει μικρο-σταγονίδια τα οποία περιέχουν τον ιό. Εάν είστε πολύ κοντά, μπορεί να εισπνεύσετε τον ιό.
3. Αποφύγετε να αγγίζετε τη μύτη, το στόμα και τα μάτια σας.
Τα χέρια αγγίζουν πολλές επιφάνειες που μπορεί να είναι μολυσμένες με τον ιό. Εάν αγγίξετε τα μάτια, το στόμα ή τη μύτη σας, μπορεί να μεταφέρετε τον ιό από την επιφάνεια στον εαυτό σας.
4. Εάν έχετε πυρετό, βήχα ή δυσκολία στην αναπνοή, αναζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια. Ενημερώστε τον θεράποντα ιατρό σας. 

Εάν ταξιδέψατε πρόσφατα σε Κίνα ή Ιταλία και εμφανίσετε συμπτώματα (πυρετός, δυσκολία στην αναπνοή, βήχας) 14 ημέρες μετά την επιστροφή σας, να παραμείνετε στο σπίτι και να αναζητήσετε άμεσα ιατρική φροντίδα, αναφέροντας το πρόσφατο ταξίδι σας ή να επικοινωνήσετε με τον ΕΟΔΥ (210-5212000, 210-5212054) ή με τα ιατρεία του ΕΔΟΕΑΠ (210-7250050)

Η χρήση ιατρικής μάσκας μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της εξάπλωσης ορισμένων αναπνευστικών νοσημάτων. Ωστόσο, η χρήση μάσκας από μόνη της δεν διασφαλίζει πλήρη προστασία και θα πρέπει να συνδυάζεται με τη λήψη και άλλων προστατευτικών μέτρων όπως είναι η σωστή υγιεινή των χεριών και η αποφυγή στενών επαφών. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η χρήση μάσκας συνιστάται σε άτομα που εμφανίζουν αναπνευστικά συμπτώματα (βήχα ή φτέρνισμα) ή σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα και υποψία λοίμωξης με 2019 – nCoV ή σε άτομα που φροντίζουν ασθενείς για τους οποίους υπάρχει η υποψία λοίμωξης με SARS–CoV-2. Η υποψία λοίμωξης με SARS–CoV-2 σχετίζεται με πρόσφατο ταξίδι στην Κίνα ή με στενή επαφή με άτομο που εμφανίζει αναπνευστικά συμπτώματα και έχει ταξιδέψει πρόσφατα στην Κίνα.

Δεν είναι γνωστό πόσο χρονικό διάστημα ο SARS–CoV-2 μπορεί να επιβιώσει στις επιφάνειες, ωστόσο σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ο καινούργιος κορωνοϊός μπορεί να επιβιώσει μερικές ώρες. Η χρήση απλών αντισηπτικών διαλυμάτων είναι αρκετή για την καταστροφή του ιού στις επιφάνειες.

Ο χρόνος επώασης ενός ιού είναι το χρονικό διάστημα ανάμεσα στην μόλυνση από τον ιό και την έναρξη εμφάνισης συμπτωμάτων. Με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, ο χρόνος επώασης του SARS–CoV-2 υπολογίζεται σε 2-11 ημέρες, με απώτατο όριο τις 14 ημέρες, λαμβάνοντας υπόψη και τις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με άλλους κορωνοϊούς, όπως είναι ο MERS-CoV και ο SARS-CoV.

Με βάση πρόσφατες αναφορές η μετάδοση του SARS–CoV-2 είναι πιθανή από άτομα που έχουν μολυνθεί από τον ιό, αλλά δεν εμφανίζουν ακόμα σοβαρά συμπτώματα. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, υπεύθυνα για την εξάπλωση του ιού είναι κυρίως τα άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα.

•   Τα αντιβιοτικά δεν δρουν κατά των ιών.
•   Δεν  υπάρχουν  συγκεκριμένα φάρμακα για τον SARS–CoV-2
• Τα άτομα που εμφανίζουν ήπια συμπτώματα, θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα ανακούφισης των συμπτωμάτων. Άτομα με σοβαρή συμπτωματολογία χρειάζονται περαιτέρω υποστηρικτική φροντίδα.

Χρήστος Γ. Σπυρόπουλος
Αντιδήμαρχος
Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης
Δήμος Βύρωνα

Συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής Δήμου Βύρωνα για τη λήψη μέτρων σχετικά με κορωνοϊό

 
Συνεδρίασε σήμερα το πρωί (28/2/2020) η Εκτελεστική Επιτροπή του Δήμου Βύρωνα υπό την προεδρία του Δημάρχου Γρηγόρη Κατωπόδη και τη συμμετοχή των αντιδημάρχων και της Γενικής Γραμματέως του Δήμου, προκειμένου να αξιολογήσει τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής για τον κορωνοϊό SARS–CoV-2και να αποφασίσει όποια αναπροσαρμογή κριθεί αναγκαία.

Η Εκτελεστική Επιτροπή αποφάσισε:

• Την έκδοση ενημερωτικού σημειώματος με οδηγίες προφύλαξης (https://www.dimosbyrona.gr/article.php?id=9434) και τη διανομή του σε: σχολεία όλων των βαθμίδων, νηπιαγωγεία, παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, αθλητικούς χώρους, κολυμβητήριο, ΚΕΠ κτλ
• Την αναβολή όλων των προγραμματισμένων εκδηλώσεων του Δήμου για τις Απόκριες (Τζαμάλα) και τα Κούλουμα (την Καθαρή Δευτέρα στο θέατρο Βράχων Άννα Συνοδινού), σύμφωνα με την κοινή απόφαση των υπουργών Προστασίας του Πολίτη, Υγείας και Εσωτερικών που έχει υποχρεωτική ισχύ για τις Περιφέρειες και του Δήμους.

Η Δημοτική Αρχή συνιστά στους πολίτες ψυχραιμία και πιστή τήρηση των οδηγιών των επίσημων φορέων και των εξουσιοδοτημένων ειδικών επιστημόνων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί πιθανή έξαρση της νόσου.

Παράλληλα, έχει ήδη φροντίσει για την προστασία των εργαζόμενων του Δήμου Βύρωνα, προμηθεύοντας τους με μέσα ατομικής προστασίας (μάσκες, αντισηπτικά κτλ), ενώ παράλληλα ο γιατρός εργασίας έχει ήδη αποστείλει σχετικές οδηγίες στους εργαζόμενους σε όλες τις διευθύνσεις και τα τμήματα. Βρίσκεται τέλος, σε διαρκή ετοιμότητα προκειμένου να καλύψει όποιες ελλείψεις παρατηρηθούν αλλά και να λάβει επιπλέον μέτρα αν χρειαστεί.

Ενίοτε η Δημο-κρατία περνάει σύριζα από τον Βύρωνα δίχως να κάνει στάση

Την ικανοποίησή του «για την ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος, από όλες τις παρατάξεις και το επίπεδο της συζήτησης που έγινε, για ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικό θέμα» εξέφρασε σε ανακοίνωσή του ο Δήμαρχος Βύρωνα, Γρηγόρης Κατωπόδης, αναφορικά με το Δημοτικό Συμβούλιο της 24ης Φεβρουαρίου 2020 που είχε ως μόνο θέμα τη βία και τον σχολικό εκφοβισμό. Και συνέχισε: «Το Δημοτικό Συμβούλιο του Βύρωνα έκανε χθες μια πολιτισμένη και χρήσιμη συζήτηση και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Καταδίκασε ομόφωνα το περιστατικό βίας σε σχολείο της πόλης…».

Και πράγματι, έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα, ας μην κρύψουμε όμως τις παραφωνίες «κάτω από το χαλί»:

Α) Γιατί ξεκάθαρα υπήρξε περιστατικό «λογοκρισίας!»

 
Κατά τη διάρκεια της κόσμιας ομιλίας παρευρισκομένου πρώην εκπαιδευτικού που πήρε τον λόγο, αρχικά από τα έδρανα των δημοτικών συμβούλων ακούστηκε μια δυνατή «γηπεδική κραυγή: εεεε!!!» που διέκοψε τον ομιλούντα, παρότι είναι γνωστό ότι κάθε δημοτικός σύμβουλος οφείλει να συμπεριφέρεται με ευπρέπεια και αμοιβαίο προς τους άλλους σεβασμό, για να λάβει αμέσως μετά τον λόγο ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου που είπε ότι δεν συμφωνεί (;) με τα λεγόμενα του ομιλούντος… κατά παράβαση του Άρθρου 4 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου που κατηγορηματικά αναφέρει ότι: «Οι διαλογικές συζητήσεις δεν επιτρέπονται. Διακοπή ομιλητή μπορεί να γίνει αν το επιτρέψει ο ίδιος…» και κατά καταστρατήγηση κάθε έννοιας ελευθερίας και έκφρασης της γνώμης. 

Φιλόλογος μεν ο Πρόεδρος, αλλά προφανώς ξέχασε την φράση [που επινοήθηκε από τη βιογράφο του Φραγκίσκου Μαρία Αρουέ (François-Marie Arouet) ή αλλιώς Βολταίρου (Voltaire), την Evelyn Beatrice Hall, που ιστορικά όμως έχει κατοχυρωθεί σε αυτόν]: «Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Μπορεί κάποιες λέξεις και ιδέες από τα λεγόμενα του ομιλούντος συνταξιούχου εκπαιδευτικού να ήταν κάπως «παρωχημένες» και να θύμισαν άλλες εποχές, όμως κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τον διακόψει! Πόσο μάλλον να του κάνει παρατήρηση ή να τον λογοκρίνει. Εντός θέματος ήταν η ομιλία του, την άποψή του εξέφραζε!

Β) Γιατί η ισονομία πήγε Περίπατο!

 
Στα Λακωνικά Αποφθέγματα του Πλουτάρχου υπάρχει και το εξής απόφθεγμα: Όταν κάποιος ομιλητής μιλούσε αρκετά για ανούσια πράγματα του είπε ο Λάβωτος: «Τι κάνεις άνθρωπέ μου, δεν ξέρεις ότι ο λόγος πρέπει να είναι ανάλογος με το θέμα;»

Στα 6 λεπτά όρισε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου το χρόνο που θα είχαν στη διάθεσή τους οι επί κεφαλής των δημοτικών παρατάξεων για την πρωτομιλία τους. Και όταν ο κ. Αλέξης Σωτηρόπουλος επί κεφαλής της παράταξης «Δύναμη Ελπίδας» ξεπέρασε κατά πολύ τον προκαθορισμένο χρόνο, τα 15 λεπτά έφθασε η ομιλία του, λόγω του θέματος, όπως δήλωσε και ο ίδιος, σαν άλλος Λάβωτος, ο Πρόεδρος είπε ότι δικαιολογείται, γιατί τις άλλες φορές ο κ. Σωτηρόπουλος ήταν εντός του χρονικού πλαισίου, και προφανώς έτσι σκεπτόμενος, ο Πρόεδρος, αθροίζοντας δηλαδή τους χρόνους ομιλίας όλων από τις προηγούμενες συνεδριάσεις, διέκοψε τον κ. Τάσο Μαυρόπουλο, επί κεφαλής της «Ριζοσπαστικής Ενωτικής Κίνησης», που έμεινε με την τελευταία φράση «άφωνος» και εμφανώς απορημένος γι’ αυτό και μη διαμαρτυρόμενος… παρότι η πρωτομιλία του δεν είχε ξεπεράσει τα 8 λεπτά!

Γ) Γιατί, το "ως εμοί δοκέειν", δηλαδή, το καθώς μου φαίνεται, όταν υπάρχουν Κανονισμοί Λειτουργίας ενός θεσμού, δεν είναι και ότι το καλύτερο!

"Ως εμοί δοκέειν", κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 24ης Φεβρουαρίου 2020 με θέμα όπως γράψαμε τη βία και τον σχολικό εκφοβισμό, το οποίο είχαν φέρει προς συζήτηση όλες σχεδόν οι Δημοτικές Παρατάξεις της Αντιπολίτευσης. Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Πλακίδας Γεώργιος, όπως ο ίδιος δήλωσε, δεν ήθελε αυτή να πραγματοποιηθεί άμεσα, καθώς του φαινόταν πιο σωστό ότι έπρεπε πρώτα να πέσουν οι τόνοι, και να προηγηθεί του Δημοτικού Συμβουλίου μια συζήτηση ενημέρωση στον Κινηματογράφο "Νέα Ελβετία"-Λουίζα, αδιαφορώντας για τον Κανονισμό του Δ.Σ. που αναφέρει ότι: "Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου πραγματοποιείται:

β) όποτε το απαιτούν οι τοπικές υποθέσεις, καθώς και όταν υπάρχουν κατεπείγουσες περιπτώσεις που δικαιολογούν την άμεση σύγκλισή του, 

δ) όποτε το ζητήσει το ένα τρίτο (1/3) τουλάχιστον του συνολικού αριθμού των μελών του συμβουλίου ή το σύνολο των συμβούλων της μειοψηφίας".

Τώρα εξηγείται το γιατί, στις 7 Οκτωβρίου 2019, το θέμα: «Κακοδιοίκηση και Αντισυνταγματική συμπεριφορά των Διοικήσεων του Δήμου» συζητήθηκε συγκεκαλυμμένο "ως συζήτηση επί της με αριθμ. Πρωτ:. 22881/20-09-2019 Αναφοράς" (sic!).

Τώρα επίσης εξηγείται το γιατί, το θέμα για τις 11 Παιδικές Χαρές, που κατέθεσαν στις 23 Σεπτεμβρίου 2019 τρεις (3) συλλογικότητες της πόλη μας, θα συζητηθεί τον Απρίλιο του 2020. 

Γιατί παρά και τη συμφωνία Κυρίων, έτσι αποφάσισε ο Καίσαρας!

 
Γιατί απλά, ενίοτε η Δημο/κρατία περνάει σύριζα από τον Βύρωνα δίχως να κάνει στάση...

Συμπερασματικά, αυτή η διοίκηση του Βύρωνα αποδεικνύεται, όχι μόνο κατώτερη των περιστάσεων, αλλά συγκρινόμενη και με το προ 5,5 χρόνων ξεκίνημά της, χειρότερη του εαυτού της! Κρίμα για την πόλη μας.

 

.

«Περιμένοντας τον Γκοντό» Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου στο 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Βύρωνα

Στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου του Δήμου Βύρωνα το οποίο πραγματοποιείται από τις 27/1/2020 έως τις 18/3/2020, θα παρουσιαστεί από τη Θεατρική Ομάδα Εκπαιδευτικών Δήμου Βύρωνα το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020, στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία» (Ν. Ελβετίας 34 & Σεβαστείας) και ώρα 20.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη. 

Κοινωνική προσφορά
Συγκεντρώνονται τρόφιμα μακράς διάρκειας για την ενίσχυση του Δικτύου Αλληλεγγύης κατά την διάρκεια της παράστασης στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία».

  

Ίσως το πιο γνωστό θεατρικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ. Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν συναντιούνται κοντά σε ένα δέντρο. Ο Πότζο πηγαίνει στην αγορά να πουλήσει τον Λάκι, που είναι δούλος του. Οι ώρες περνούν. Είναι ατέλειωτες. Οι ήρωές μας είναι αναγκασμένοι να τις σκοτώνουν με διάφορα καμώματα. Κάποιες φορές για να βρουν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα. Κάποιες άλλες για να μη χάσουν τα λογικά τους. Ένα όμως είναι ξεκάθαρο. Μέσα στην απέραντη σύγχυση περιμένουν τον Γκοντό ή το σκοτάδι. Ποιος όμως είναι ο Γκοντό; Πότε θα έρθει; 

Σημείωση blog: [Το να ρωτήσουμε ποιος ή τι είναι ο αναμενόμενος Γκοντό δεν έχει κανένα νόημα. Ο Γκοντό δεν είναι τίποτα άλλο από το όνομα του γεγονότος ότι η ζωή που συνεχίζεται άσκοπα παρερμηνεύει την παρουσία της σαν "αναμονή" ή "περιμένοντας κάτι". Η θετική στάση των δύο προσώπων, του Εστραγκόν και του Βλαδίμηρου, αποτελεί, τελικά, μια διπλή άρνηση: πρόκειται για την ανικανότητα να αναγνωρίσουν τη δίχως νόημα θέση τους. Μάλιστα, η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται και από τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος έχει πει πως δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο Γκοντό, όσο το "Περιμένοντας". (Gunther Anders) / ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ]
 

Σκηνοθεσία: Χάρης Αρώνης 

Απόδοση - Διασκευή: Χάρης Αρώνης, Γιώργος Γιώτης

Φωτογραφίες: Έβελυν Κλάριτς

Μουσική επιμέλεια: Tatiana Yuferova

Φωτισμοί: Πάρης Γεωργούλας 

Διανομή (κατά σειρά εμφάνισης) 

Εστραγκόν: Γιάννης Ζαφειρόπουλος 

Βλαδίμηρος: Γιώργος Γιώτης 

Πότζο: Χριστίνα Σκοπλάκη 

Λάκι: Έβελυν Κλάριτς 

Παιδί: Μαρία Κανέλλου

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Δήμου, δείτε ΕΔΩ.

 "Περιμένοντας τον Γκοντό": Μια φαινομενολογική ανάγνωση
Γράφει η Τόνια Τσαμούρη // *

Ο Βλαντιμίρ (Ντίντι) και ο Εστραγκόν (Γκόγκο), ρακένδυτοι στη μέση του πουθενά περιμένουν κάποιον Γκοντό να τους σώσει. Δεν είναι μόνοι τους, κάποιο αντίστοιχο δίδυμο σε ένα παράλληλο σύμπαν πράττει αναλόγως. Πεινούν, στρουθοκαμηλίζουν, ματαιοπονούν, αναγνωρίζουν την αδικία όταν συναντούν τον Πότζο και τον δούλο του Λάκι, όμως απαθώς σχεδόν δεν αντιδρούν καθόλου. Πόσο να ανακατευτούν πια σε κάτι που δεν τους αφορά; Η λύση για όλα είναι ο Γκοντό.

Ο Μπέκετ προφανώς και καταπιάνεται μεταξύ άλλων με το «χάρισμά» μας να βαλτώνουμε στην όποια καθημερινότητα, να νίπτουμε τας χείρας μας για ό,τι μας συμβαίνει και να μην παίρνουμε την πρωτοβουλία να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, ακόμα κι αν οι μοναδικοί υπαίτιοί τους είμαστε εμείς. Ένα αόρατο μαγικό χέρι θα σώσει τους ήρωες από αυτήν την κατάσταση που έχει ριζώσει όσο και το δέντρο γύρω από το οποίο τον περιμένουν καρτερικά. Παρόλο που ο Μπέκετ έχει διαψεύσει το ενδεχόμενο το όνομα Γκοντό να προέρχεται από το God (αγγλιστί θεός) και την κατάληξη -ot που έχουν αρκετά γαλλικά ονόματα, η αλήθεια είναι πως δεν πείθει ιδιαίτερα ότι δεν υπάρχει συσχετισμός.

Ο Σάμιουελ Μπέκετ έγραψε το "Περιμένοντας τον Γκοντό" αρχικά στα Γαλλικά, γιατί "στα Γαλλικά είναι πιο εύκολο να γράψεις χωρίς ύφος" (Έσσλιν, 119), καθώς δεν ήταν η μητρική του γλώσσα. Το έργο γράφτηκε στο διάστημα από τον Οκτώβριο του 1948 έως και τον Ιανουάριο του 1949.  

Η υπόθεση του έργου είναι απλή και βασίζεται σε μια δραματουργική συνθήκη που στο θέατρο προϋπήρχε επί χρόνια: συγκεκριμένα, δυο πρόσωπα εμφανίζονται επί σκηνής περιμένοντας κάποιον ή κάτι. Εν προκειμένω, στο έργο του Μπέκετ εμφανίζονται δυο άνδρες (ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν ή αλλιώς ο Ντιντί και ο Γκογκό) που περιμένουν κάποιον, ονόματι Γκοντό. Στα περισσότερα ανάλογα έργα, όπου δηλαδή υπάρχει αναμονή για τους θεατρικούς ήρωες, στο τέλος κάποιος εμφανίζεται ή κάτι γίνεται με αποτέλεσμα να υπάρχει μια εξέλιξη ή μια ανατροπή στην υπόθεση. Αντιθέτως, στο έργο του Μπέκετ στο τέλος δεν συμβαίνει κάτι, ούτε εμφανίζεται κάποιος. Ή μάλλον για να ακριβολογήσω, δεν εμφανίζεται κάποιος με το όνομα Γκοντό. Επίσης όμως δεν συμβαίνει κάποια ανατροπή, ούτε υπάρχει κάποια εξέλιξη. Ή μάλλον δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη που θα περίμεναν ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν. Γιατί αντιθέτως, ενόσω ο Ντιντί και ο Γκογκό περιμένουν τον Γκοντό, εμφανίζονται δυο άλλοι άνδρες (ο Πότζο και ο Λάκι) που φεύγουν και αργότερα ξαναεμφανίζονται. Επίσης, στο τέλος της Πρώτης Πράξης έρχεται ένα μικρό Αγόρι, που φεύγει αλλά θα ξαναέρθει λίγο αργότερα. Συνεπώς, το Περιμένοντας τον Γκοντό είναι ένα έργο στο οποίο υπάρχει εξέλιξη. Δεν πρόκειται όμως για την εξέλιξη που μας έχει προετοιμάσει δραματουργικά το έργο, δηλαδή για την εμφάνιση του Γκοντό.

Το ακατανόητο συνεπώς, για την εποχή του, θέμα και τέλος του έργου οδήγησε θεωρητικούς και πρακτικούς του θεάτρου στην προσπάθεια κατανόησης του κειμένου. Ως συνέπεια, προέκυψαν ποικίλες αναλύσεις και αναγνώσεις του έργου. Ενδεικτικά, θα αναφερθώ σε κάποιες από αυτές, όπως όσες προσπάθησαν να βρουν βιογραφικές παραλληλίες με το κείμενο του Μπέκετ. Συγκεκριμένα, κάποιες αναλύσεις συνέδεσαν τους δύο πρωταγωνιστές με την Ιρλανδική καταγωγή του συγγραφέα. Έτσι, θεώρησαν ότι ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν κατάγονται από τους Ιρλανδούς πένητες και αλήτες (tramps) του μεσοπολέμου και των αρχών του 20ού αιώνα. Υπήρξαν επίσης αναλύσεις που συνδέουν το έργο με τον αντισημιτισμό, καθώς μάλιστα σε μια από τις πρώτες γραφές του κειμένου είχε δοθεί στον ένα εκ των δύο πρωταγωνιστών το όνομα Λεβί. Άλλες πάλι προσεγγίσεις συνδέουν το έργο με φιλοσοφικές και θεολογικές θεωρίες εστιάζοντας τόσο στο λογοπαίγνιο της λέξης God-ot, όσο και σε αναφορές μέσα στο κείμενο (π.χ. υπάρχουν αναφορές στους δύο κλέφτες που κρεμάστηκαν μαζί με τον Σωτήρα τους, στη Βίβλο, στον Θεό, στους Ευαγγελιστές, στον Αδάμ κα).

Όταν ωστόσο ρωτήθηκε ο Μπέκετ τί ήταν ο Γκοντό ή τι ήθελε να πει, απάντησε ότι "Αν το ήξερα, θα το έλεγα στο έργο" (Έσσλιν, 123). Σύμφωνα με τον επίσημο βιογράφο του, James Knowlson, ο Μπέκετ παραδέχτηκε ότι ως πρώτη έμπνευση για το Περιμένοντας τον Γκοντό υπήρξε μια εικόνα που είχε στο μυαλό του από έναν πίνακα του Γερμανού Ρομαντικού ζωγράφου Caspar David Friedrich, με τίτλο “Man and Woman Observing the Moon”.

 

Στον πίνακα αυτό, απεικονίζονται δυο φιγούρες στη μέση του πουθενά, δίπλα σε ένα γέρικο και ξερό δέντρο να παρατηρούν το φεγγάρι. Ωστόσο, πέραν του πρώτου αυτού οπτικού ερεθίσματος που λειτούργησε ως σημείο εκκίνησης, το Περιμένοντας τον Γκοντό εμπεριέχει τα διαβάσματα, τα ακούσματα και τις εμπειρίες του συγγραφέα. Μια τέτοια εμπειρία που σίγουρα σημάδεψε τον Μπέκετ ήταν ο Παγκόσμιος Πόλεμος που βίωσε και κατά τη διάρκεια του οποίου βρέθηκε στη Γαλλική Αντίσταση. Την ίδια περίοδο επίσης αντιμετώπιζε την ασθένεια της μητέρας του, Μέι, γεγονός που του δημιουργούσε έντονα συναισθήματα. Με τη μητέρα του είχε μια πολύ ιδιόρρυθμη, αλλά και εξαιρετικά στενή σχέση (η Μέι Μπέκετ πέθανε τον Αύγουστο του 1950), ενώ ο θάνατός της βύθισε τον συγγραφέα σε κατάθλιψη.

Το Περιμένοντας τον Γκοντό είναι ένα έργο που περικλείει το χρόνο και αγκαλιάζει τη σιωπή. Στο έργο αυτό, οι ήρωες προσπαθούν να ροκανίσουν το χρόνο μέχρι να ξεκινήσει αυτό που πιστεύουν ότι είναι η αληθινή τους ζωή και πιστεύουν ότι θα σηματοδοτηθεί με την έλευση του Γκοντό. Προκειμένου μάλιστα να ξεφύγουν από αυτή την επίπονη ψυχολογικά, ενίοτε και σωματικά, αναμονή εφευρίσκουν διάφορους τρόπους για να ψυχαγωγηθούν. Έτσι, τους συναντούμε να βάζουν και να βγάζουν τα παπούτσια τους, να μασουλούν καρότα και γογγύλια, να αλλάζουν καπέλα, μέχρι και να αποπειρώνται, ανεπιτυχώς, να κρεμαστούν. Επιδίδονται δηλαδή σε μια σειρά από πράξεις που θυμίζουν μιούζικ-χωλ ή ακόμα και τσίρκο:

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Σαν να είμαστε στο θέατρο.

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Στο τσίρκο

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Στο μιούζικ-χωλ

Ωστόσο, φέρουν μαζί τους, ταυτόχρονα, την ενθουσιώδη χαρά και την απέλπιδα λύπη που χαρακτηρίζουν αυτά τα είδη "διασκέδασης". Γιατί όταν οι ήρωες συνειδητοποιούν, με θλίψη και απελπισία, ότι και πάλι δεν έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για ό,τι (νομίζουν ότι) περιμένουν, αποφασίζουν απλώς να σιωπήσουν. Προσπαθούν μέχρι και να αποχωριστούν ο ένας από τον άλλον, με την ελπίδα ότι κάτι ίσως να αλλάξει.

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: (ψυχρά) Έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα να χωρίσουμε.

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Δε θα πήγαινες και πολύ πέρα.

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Κακό αυτό. (Παύση). Έτσι δεν είναι, Ντιντί, πάρα πολύ κακό; (Παύση). Αφού είναι τόσο ωραίος ο δρόμος. (Παύση). Και η καλοσύνη των περαστικών (Παύση. Χαδιάρικα). Έτσι δεν είναι Ντιντί;
Αναγκάζονται όμως να επιστρέψουν και πάλι στην κοινή τους μοίρα, καθώς καταλαβαίνουν ότι δε μπορούν να την καταλύσουν προκειμένου να γλιτώσουν από την κλειστοφοβική κατάσταση της κοινής αναμονής τους.

Ο χρόνος στο έργο, όπως άλλωστε και ο τόπος, είναι ασαφής. Μοιάζει να μην έχει σημασία πόσο χρονών είναι οι ήρωες, πόσο καιρό περιμένουν στη μέση του πουθενά ή τι μέρα είναι. Ωστόσο, ο χρόνος είναι υπαρκτός, όπως έρχεται να επισημάνει και το δέντρο (το μοναδικό επί σκηνής αντικείμενο), το οποίο στη Δεύτερη Πράξη έχει βγάλει φύλλα, σημάδι άνθησης και χρονικής εξέλιξης. Άλλωστε, σύμφωνα με τη θεωρία της φαινομενολογίας, "όλες οι εμπειρίες μας […] τοποθετούνται με όρους του πριν και του μετά" (Merleau-Ponty, 476). Επιπλέον, ο χρόνος αποτελεί αντικειμενική επιβεβαίωση της φθαρτότητας του ανθρώπου. Γιατί μπορεί οι δύο πρωταγωνιστές να μπερδεύουν το σήμερα με το χθες, να μην μπορούν να πουν με βεβαιότητα αν είναι εφτά ή οκτώ η ώρα, αλλά τελικά, όπως ομολογούν και οι ίδιοι ο χρόνος παίζει ρόλο και μάλιστα σημαντικό ακόμα και για αυτούς.

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Δεν είμαστε πια μόνοι, περιμένοντας να νυχτώσει. Περιμένοντας τον Γκοντό, περιμένοντας-περιμένοντας. Όλο το απόγευμα παλεύαμε μόνοι μας, αβοήθητοι. Τώρα πάει, τελείωσε. Ήρθε καινούρια μέρα. […] Τώρα ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ο ήλιος θα δύσει, θα βγει το φεγγάρι κι εμείς θα φύγουμε από δω.

Το ότι ο χρόνος κυλάει είναι μια ένδειξη εξέλιξης, αποδεικνύει ότι κάτι συμβαίνει, θα έπρεπε να δίνει μια ελπίδα στους δυο ήρωες ότι δε βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα ραντεβού που δείχνει να μην υφίσταται με κάποιον (τον Γκοντό) που μπορεί και να μην υπάρχει. Η παρουσία του χρόνου στο έργο υπογραμμίζει την αλλαγή, αλλά και την ανθρώπινη παροδικότητα ταυτόχρονα. Άλλωστε, ο χρόνος υπάρχει για τον καθέναν από εμάς ως προσωπικός και πεπερασμένος, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να υπάρχει αέναα στο σύμπαν ερήμην μας. Ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν εμφανίζονται απελπισμένοι, όχι λόγω της παροδικότητας τους στο διηνεκές, αλλά επειδή δεν εμφανίζεται ποτέ κανείς. Τη στιγμή εκείνη όμως εμφανίζονται ο Λάκι και ο Πότζο τους οποίους βλέπουν για πρώτη φορά. Ή μήπως τους έχουν ξαναδεί; Και αν ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν έχουν ξαναδεί αυτούς τους δύο άνδρες την προηγούμενη μέρα, πώς γίνεται και δεν τους θυμούνται ο Πότζο και ο Λάκι; Αλλά και πάλι, οι πρωταγωνιστές θυμούνται διαφορετικό αυτό το αλλόκοτο δίδυμο το οποίο έχει πλέον αλλάξει. Άρα, η παρουσία των Πότζο και Λάκι είναι μια ακόμα αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι ο χρόνος έχει σίγουρα περάσει και ότι υπάρχει εξέλιξη. Όχι όμως αυτή που περιμένουν οι Ντιντί και Γκογκό.

Αν ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα κλειστοφοβικό σύμπαν, όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, όλα τα πράγματα δείχνουν ίδια και αυτοί είναι ακίνητοι, ο Πότζο και ο Λάκι είναι το ακριβώς αντίθετό τους: είναι απολύτως γήινοι, αλλάζουν εντελώς οι ίδιοι, ενώ μεταβάλλεται επίσης ο χώρος και ο χρόνος που καταλαμβάνουν. Επιπλέον, αντιπροσωπεύουν τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης. Υπάρχουν δηλαδή για να αποδεικνύουν το διαχωρισμό της διάνοιας από τη ζωώδη φύση του ανθρώπου. Συγκεκριμένα, την πρώτη φορά που εμφανίζονται επί σκηνής, ο Πότζο έχει δεμένο σαν ζώο τον Λάκι από το λαιμό και τον σέρνει. Ο Λάκι δε μιλάει και δεν κουνιέται αν δεν του το πει ο Πότζο, ο οποίος είναι ένα ιδιόρρυθμο αφεντικό. Προστάζει τον συνοδοιπόρο του για όλα, ακόμα και για να σκεφτεί. Και τότε ο Λάκι μιλάει για μοναδική φορά με ένα χειμαρρώδη τρόπο, καθώς τα λόγια του διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς ειρμό, αρχή και τέλος. Μοιάζει με κασετόφωνο, το οποίο ξεκινάει μόλις κάποιος του βγάζει το καπέλο και τελειώνει μόλις κάποιος του το ξαναφορέσει. 

ΠΟΤΖΟ: … (Παίρνει το καπέλο από τα χέρια του Βλαντιμίρ, το πετάει χάμω και το ποδοπατεί.) Έτσι δε θα ξανασκεφτεί ποτέ πια! 

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Και πώς θα προσανατολίζεται; 

ΠΟΤΖΟ: Θα τον οδηγώ εγώ! (Κλωτσάει τον Λάκι). Όρθιος! Γουρούνι! (σ. 52) 

Τη δεύτερη φορά όμως που βλέπουμε αυτό το περίεργο δίδυμο είναι όλα αλλαγμένα: ο Πότζο δε βλέπει και ο Λάκι, παρόλο που είναι ακόμα δεμένος με λουρί από το λαιμό, είναι αυτός που καθοδηγεί. Βουβός βέβαια και πάλι ο Λάκι, αλλά αυτή τη φορά ο Πότζο τον έχει απόλυτη ανάγκη προκειμένου να μπορεί να υπάρχει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τυφλότητα του Πότζο είναι δείγμα εξέλιξης, δείγμα γήρατος, απόδειξη ότι κυλάει ο χρόνος. Ενδεχομένως βέβαια να είναι και δείγμα της χρόνιας αλαζονείας του Πότζο, με αποτέλεσμα η σωματική τυφλότητα να είναι συνέπεια της.

Και ενώ ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν βρίσκονται μαζί με τον Πότζο και τον Λάκι, ο Εστραγκόν λέει: "Τίποτα δε γίνεται, κανείς δεν έρχεται, κανείς δε φεύγει, είναι φοβερό" (σ. 48), γεγονός που ομολογουμένως εκπλήσσει: ο Γκόγκο, όπως και ο Ντιντί νιώθουν ότι βρίσκονται σε μια διαρκή αναμονή, χωρίς να δύνανται να αναγνωρίσουν τα σημάδια της εξέλιξης και της αλλαγής. Έτσι, η αναμονή των δύο πρωταγωνιστών επιτείνεται λίγο αργότερα από την εμφάνιση του Αγοριού, στο τέλος της Πρώτης Πράξης, το οποίο έρχεται για να ενημερώσει ότι ο κύριος Γκοντό δε θα έρθει ακόμα. Αρχικά τον ρωτάει ο Εστραγκόν για τον Γκοντό «Γιατί άργησε τόσο πολύ;» (57), ενώ στη συνέχεια,

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Δεν ήρθες και χτες;

ΑΓΟΡΙ: Όχι κύριε

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Έρχεσαι για πρώτη φορά;

ΑΓΟΡΙ: Μάλιστα κύριε

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Έτσι λένε όλοι. (59)

Στο τέλος της Δεύτερης Πράξης το Αγόρι ξαναεμφανίζεται και γινόμαστε και εμείς οι αναγνώστες-θεατές, μάρτυρες της εξέλιξης του χρόνου. Άλλωστε, ο χρόνος είναι ο πιο αδιάσειστος μάρτυρας της ύπαρξης και του τέλους μας, αλλά ταυτόχρονα είναι και η μοναδική διάσταση την οποία ο άνθρωπος δε μπορεί να ελέγξει, παρά μόνον με τη μνήμη. Έτσι, όταν ο Βλαντιμίρ συναντάει και πάλι το αγόρι, θυμόμαστε πλέον και εμείς, ότι αυτοί οι δύο, παρά τις διαβεβαιώσεις του μικρού παιδιού, έχουν ξανασυναντηθεί. Άρα, ο χρόνος έχει σίγουρα περάσει, καθώς αυτή η στιχομυθία έχει επαναληφθεί. 

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Εσύ δεν ήρθες και χτες;

ΑΓΟΡΙ: Όχι κύριε

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Πρώτη φορά έρχεσαι;

ΑΓΟΡΙ: Μάλιστα κύριε (103)

Μερίδα των θεωρητικών έγραψε για το Περιμένοντας τον Γκοντό ότι είναι το έργο όπου τίποτα δε συμβαίνει δεύτερη φορά. Πρόκειται για μια άποψη που με βρίσκει σύμφωνη, καθώς ο χρόνος, σαν τη στιχομυθία που προηγήθηκε, ή σαν ο,τιδήποτε στη ζωή δεν επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο. Στη ζωή, όπως και στο Περιμένοντας τον Γκοντό κάτι απειροελάχιστα μικρό ή ασήμαντο ή λίγο είναι αρκετό προκειμένου να αλλάξει τη συνολική εικόνα. Αυτή άλλωστε η συνθήκη είναι και η αρχή του θεάτρου: ποτέ μια παράσταση δεν είναι ίδια με καμία άλλη. Ο Μπέκετ επομένως, δημιούργησε ένα έργο το οποίο, σαν γνήσιο τέκνο της ζωής και του θεάτρου, ακολουθεί την αρχή που τα διέπει: ότι δηλαδή δεν υπάρχει επαναληψιμότητα.

Το Περιμένοντας τον Γκοντό είναι ένα κείμενο για το χρόνο, το πέρασμά του και τις απώλειες. Ενώ οι δυο ήρωες περιμένουν κάτι που θεωρούν ότι θα αποτελέσει την έναρξη της ζωής τους, κάτι που δεν το ξέρουν, ούτε είναι σίγουροι ότι το θέλουν, αφήνουν το χρόνο να περνάει και μάλιστα προσπαθούν να τον κάνουν να περάσει όσο πιο γρήγορα και, θεωρητικά, ανώδυνα για αυτούς γίνεται. Συχνά, μένοντας απλώς ακίνητοι και αδρανείς. Μήπως όμως έτσι απλώς αφήνουν τη ζωή τους να περάσει, ενώ η κλεψύδρα του πεπερασμένου της ανθρώπινης φύσης τους ήδη μετράει ανάποδα;

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι.

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Έτσι λένε όλοι;

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Αν χωρίζαμε; Ίσως είναι καλύτερα.

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Θα κρεμαστούμε αύριο. (Παύση) Εκτός κι αν έρθει αύριο ο Γκοντό;

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Κι αν έρθει;

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Σωθήκαμε.

[…]

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Λοιπόν, φεύγουμε;

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Πάμε (Μένουν ακίνητοι). (σ. 106) 

* Η Τόνια Τσαμούρη είναι Θεατρολόγος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας ΑΠΘ
 

Αναδημοσίευση από εδώ:

https://www.fractalart.gr/waiting-for-godot/

 
 

Ανακοίνωση του Δημάρχου Βύρωνα, Γρηγόρη Κατωπόδη για το Δημοτικό Συμβούλιο με θέμα τη βία και το σχολικό εκφοβισμό

«Μετά τη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα ήθελα να εκφράσω την ικανοποίηση μου για την ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος, από όλες τις παρατάξεις και το επίπεδο της συζήτησης που έγινε, για ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικό θέμα.

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Βύρωνα έκανε χθες μια πολιτισμένη και χρήσιμη συζήτηση και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Καταδίκασε ομόφωνα το περιστατικό βίας σε σχολείο της πόλης και εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση του στο θύμα και την οικογένεια του, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη παιδαγωγικής και ψυχολογικής υποστήριξης και των άλλων παιδιών που εμπλέκονται στο θλιβερό περιστατικό, προκειμένου αυτό να μην σημαδέψει τις ζωές τους, ανεπανόρθωτα. Συμφώνησε επίσης ότι τα αίτια της βίας είναι πρωτίστως, κοινωνικά και σχετίζονται άμεσα με την έξαρση της βίας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.
Η παραδοχή αυτή αποτέλεσε κοινό τόπο για τις πολύ σημαντικές τοποθετήσεις που έγιναν στο Δημοτικό Συμβούλιο. Δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων και εκπαιδευτικοί που πήραν το λόγο αλλά και μαθητές (εκπρόσωποι 15μελών συμβουλίων) και ειδικοί επιστήμονες, πρότειναν η αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας να είναι ολιστική μέσα από ένα ολοκληρωμένο φάσμα κοινωνικών δράσεων και πρωτοβουλιών.

Με βάση τα παραπάνω και μέσα σε κλίμα συνεννόησης κατέθεσα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Βύρωνα πέντε προτάσεις για τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν και έτυχαν ευρείας συμφωνίας και αποδοχής:

1.    Να εντείνουμε τη δυναμική διεκδίκηση προς το Υπουργείο Παιδείας για το διορισμό μόνιμων ψυχολόγων και σχολικών φυλάκων σε όλα τα σχολεία  
2.    Να γίνει μια σειρά πολυήμερων εκδηλώσεων στο Δημοτικό Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία» με αφορμή την 6η Μαρτίου, Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας – Εκφοβισμού και τη συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας και όλων των ενδιαφερομένων, υπό την αιγίδα του Δήμου Βύρωνα
3.    Να ενισχυθεί με όλα τα μέσα και να ενταθεί η προσπάθεια που γίνεται από την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου μας με ψυχολόγους, με την διεξαγωγή ενημερωτικών ομιλιών και σεμιναρίων για το σχολικό εκφοβισμό (σε συνεργασία και με το Χαμόγελο του Παιδιού), με τις Σχολές Γονέων ακόμα και με ατομικές συνεδρίες συμβουλευτικής και θεραπευτικής αντιμετώπισης σε παιδιά, σε εφήβους και στις οικογένειές τους.
4.    Να ενισχυθούν και να εμπλουτιστούν οι κοινωνικές δράσεις που ωθούν τα παιδιά σε πιο ωφέλιμες και δημιουργικές κατευθύνσεις όπως:
•    το κοινωνικό φροντιστήριο
•    ο Λογοτεχνικός Διαγωνισμός του Δήμου Βύρωνα
•    οι ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες
•    τα καλλιτεχνικά εργαστήρια
•    οι αθλητικές δραστηριότητες κτλ.
5.    Να δημιουργηθεί ένα αρραγές μέτωπο ενάντια στη βία, το σχολικό εκφοβισμό και κάθε μορφής ρατσισμό μέσα στο σχολείο, μέσα από τη συνεδρίαση των σχολικών συμβουλίων (εκπαιδευτικών, μαθητών, συλλόγων Γονέων, εκπροσώπων του Δήμου).

Η βία, ο εκφοβισμός, κάθε είδους ρατσισμός και κοινωνικός αποκλεισμός δεν έχουν θέση στον Βύρωνα, μια πόλη με μεγάλη παράδοση σε κοινωνικούς αγώνες για την ισότητα και την αρμονική συνύπαρξη των πολιτών του. Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι και αποφασισμένοι, αυτό αναδείχθηκε στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο και με χαροποιεί ιδιαίτερα».