Αρχίζει το 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου του Δήμου Βύρωνα - Πρώτη παράσταση «Οι μάγισσες του Σάλεμ» στις 27 Ιανουαρίου

Στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου του Δήμου Βύρωνα το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 27/1/2020 έως τις 18/3/2020, την Δευτέρα 27 Ιανουαρίου, το Α’ Θεατρικό Εργαστήριο του Δήμου Βριλησσίων παρουσιάζει το έργο «ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ» του Άρθουρ Μίλερ, στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία» (Ν. Ελβετίας 34 & Σεβαστείας) και ώρα 20.30. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

 Ιστορικό πλαίσιο

Για να κατανοήσουμε τα γεγονότα που περιστρέφονται  γύρω από το κυνήγι και τη δίκη των μαγισσών του Σάλεμ, πρέπει να εστιάσουμε στο χρονικό πλαίσιο κατά το οποίο έλαβαν χώρα οι κατηγορίες για εξάσκηση μαγείας. Κατά το 17ο αιώνα στην αποικία της Μασαχουσέτης, όπως και στις περισσότερες  πουριτανικές αποικίες στον Νέο Κόσμο υπήρχε η πεποίθηση στους κατοίκους ότι βρίσκονταν σε διαρκή μάχη με τον Διάολο.

Επίσης, η αντιμαχία του Σάλεμ Βίλατζ με τη γειτονική Σάλεμ Τάουν, μια πρόσφατη επιδημία ευλογιάς και ο φόβος της επίθεσης από πολεμικές φυλές ιθαγενών δημιούργησαν ένα κλίμα φόβου και καχυποψίας. Με αφορμή  τα  περίεργα συμπτώματα  κάποιων κοριτσιών (ανάμεσα σε αυτά η κόρη κ η ανιψιά  του  αιδεσιμότατου  Πάρρις) τα οποία κανείς  γιατρός  δεν μπορούσε να εξηγήσει  υιοθέτησαν την άποψη ότι τα  κορίτσια  ήταν δαιμονισμένα. Τα κορίτσια του χωριού επισκέπτονταν συχνά την Τιτούμπα (ινδιάνα γεννημένη στην Νότια Αμερική που την είχε φέρει σκλάβα από την Καραϊβική ο αιδεσιμότατος Πάρρις) για να κάνουν τελετές μαγείας χορεύοντας. Τα πουριτανικά ήθη της εποχής απαγόρευαν το χορό, τα χρωματιστά ενδύματα, τα πολύπλοκα χτενίσματα  όπως και η μοιχεία εθεωρείτο έγκλημα και  η τιμωρία ήταν βαριά.

Η Τιτούμπα και τα άλλα κορίτσια  κατέδωσαν κάποιους κατοίκους  για την ενασχόληση με την μαγεία και έτσι άρχισε η μανία  καταδίωξης ατόμων για την πιθανή εμπλοκή τους  με τον Σατανά. Στις 29  Φεβρουάριο του 1692 συνελήφθησαν οι τρεις πρώτες γυναίκες η Σάρα Όσμπορν, η Σάρα Γκούντ, η Μάρθα Κόρυ. Οι τρεις αυτές γυναίκες κατηγορήθηκαν ότι ήταν μάγισσες και αρχές Μαρτίου οδηγήθηκαν στη φυλακή. Από εκείνη τη στιγμή, όποιος καταγγέλλεται από τα κορίτσια συλλαμβάνεται και περνά από δίκη με μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης, ενώ και άλλα μέλη της κοινωνίας κατηγορούν συμπολίτες τους για επίθεση. Μέχρι τον Ιούνιο, πάνω από 100 άτομα έχουν καταγγελθεί. Στο Σάλεμ και στις γύρω περιοχές αρχίζουν οι απαγχονισμοί. Μόνο όσοι παραδέχτηκαν την ενοχή τους και κατέδωσαν άλλους γλίτωσαν την εκτέλεση.

Κάποια στιγμή, η κοινότητα άρχισε να αμφιβάλει για την εγκυρότητα  των λεγομένων των κοριτσιών, καθώς έφτασαν σε σημείο  να καταγγείλουν και κάποιους δικαστές, κάτι που επέφερε μεγάλη αμφισβήτηση καθώς κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι οι δικαστές και οι ιερείς  προστατεύονταν από τον ίδιο το Θεό. Οι δίκες μαγισσών είχαν σημαντικές επιπτώσεις σ' όλη την περιοχή. Οι σοδειές αφέθηκαν στα χωράφια, τα ζώα σκόρπισαν, καταπατήθηκαν περιουσίες, πολλοί για να μη συλληφθούν εγκατέλειψαν το Σάλεμ και κατέφυγαν στη Νέα Υόρκη.
Η Αμπιγκέϊλ Ουϊλλιαμς μετά από 41 δίκες εξαφανίστηκε και κανείς δεν έμαθε τι απέγινε ενώ η Ρούθ Πάτναμ μετά από 14 χρόνια δήλωσε στην εκκλησία ότι ποτέ δεν είδε πνεύματα.

Η υπόθεση του έργου του Άρθουρ  Μίλλερ βασίζεται στη δίκη των μαγισσών του Σάλεμ, ένα πραγματικό περιστατικό της αποικιακής ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο οδήγησε στην καταδίκη και εκτέλεση πολλών κατοίκων της πουριτανικής κοινωνίας των χωριών Σάλεμ Βίλατζ, Σάλεμ Τάουν, Άντόβερ, Τσάρλς Τάουν της Μασαχουσέτης το 1692 με την κατηγορία της μαγείας. 

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Άρθουρ Μίλλερ το 1953 στο Μπρόντγουεϊ με στόχο να καταγγείλει την υστερία που επικράτησε στις Η.Π.Α την σκοτεινή εποχή του Μακαρθισμού. Τι είναι διατεθειμένος να πιστέψει κάποιος; Πόσο οι φόβοι και οι δεισιδαιμονίες επηρεάζουν τη ζωή του και τι γίνεται αν οι φόβοι αυτοί γίνονται εργαλείο ενός μηχανισμού εξουσίας;

Αυτά τα ερωτήματα  έρχονταν συνεχώς στην επιφάνεια κατά τις πρόβες και την επεξεργασία του έργου "Οι Μάγισσες του Σάλεμ". Αυτά τα ερωτήματα μέσα από την πλούσια κλασσική θεατρική γραφή του θέλουμε να αναδείξουμε, να μοιραστούμε μαζί σας, αλλά και να προσφέρουμε τη θεατρική απόλαυση της παρακολούθησης που είναι και ο στόχος μας.

Παίζουν: Μαργαρίτα Ανδριανού, Θοδωρής Σκληρός, Παρασκευή Συρσελούδη, Κατερίνα Χαραυγή, Νίκος Σιδεράκης, Άννα Αλεξανδράκη, Κατερίνα Σταθάτου, Κώστας Τσιαπαρίκος, Έφη Καλαμπόκα, Γιάννης Κανιάρης, Δόξα Γκλαβά, Τζένη Στολιδάκη, Γιάννης Αλευρόπουλος, Αλέξανδρος Γεωργίου, Ντίνα Κυριακού, Κική Καραγιάννη,  Πηνελόπη Πουλή, Τάκης Μπούζας, Κατερίνα Αρουτσίδη, Μαρκέλλα Διγενή, Αριστέα  Μήτρου, Δήμητρα Χίου, Λουκία Λυπημένου.

Συντελεστές της παράστασης
Διασκευή-σκηνοθεσία: Τώνια  Σταυροπούλου
Σκηνικά: Βίκυ Μπακάλου
Κοστούμια  επιμέλεια αφίσας:  Δήμητρα Χίου
Μουσική: Νίκος  Βασιάδης
Στίχοι τραγουδιών: Αντώνης  Παπαϊωάννου
Χορογραφίες:  Μαργαρίτα  Πέτροβα
Φωτισμός:  Πάρις  Γεωργούλας
Συντονισμός ήχου –φώτων: Φώτης  Παπαγιαννόπουλος
Επεξεργασία ήχου- πλήκτρα: Γρηγόρης  Βασιλόπουλος 

Κατά την διάρκεια της παράστασης στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία» συγκεντρώνονται τρόφιμα μακράς διάρκειας για την ενίσχυση του Δικτύου Αλληλεγγύης

========

 

Χαιρετισμός του Δημάρχου Βύρωνα Γρηγόρη Κατωπόδη για την έναρξη του 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου

"Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση υποδεχόμαστε στο Βύρωνα, το 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, μια πρωτοβουλία που άρχισε πέρσι, κέρδισε τις εντυπώσεις των συμμετεχόντων και των θεατών και φιλοδοξούμε να καθιερωθεί ως ένας κεντρικός πολιτιστικός θεσμός της πόλης μας.

Ο Βύρωνας και οι άνθρωποι του αγαπούν το θέατρο, όπως και όλες τις τέχνες. Αγαπούν επίσης, και υποστηρίζουν την ερασιτεχνική δημιουργία! Την καλλιτεχνική έκφραση των απλών ανθρώπων που με πολλή αγάπη και προσπάθεια καταθέτουν στη σκηνή μια πτυχή του εαυτού τους και «μεταμορφώνονται» από θεατές σε δημιουργούς και φορείς τέχνης στην κοινωνία. Αυτό πιστεύω ότι είναι ένας από τους βασικούς στόχους της Τέχνης. Να μεταδίδει μηνύματα. Να παρακινεί. Να  μετατρέπει τον θεατή σε δημιουργό μέσα από μια διαδικασία μύησης.  Η Τέχνη -και ειδικά το θέατρο- ψυχαγωγεί, επιμορφώνει, φωτίζει τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής, κοινωνικοποιεί και  διαπλάθει τη συνείδηση (ατομική και κοινωνική).

Όπως έλεγε ο μεγάλος θεατράνθρωπος Κάρολος Κουν: «Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας». Αυτός είναι και ο στόχος της παρούσας Δημοτικής Αρχής μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία και αποτελεί οδηγό μας και στη νέα τετραετία που διανύουμε.

Θα είμαστε όλοι εκεί για να χειροκροτήσουμε την πιο αυθόρμητη, καθαρή και ανόθευτη καλλιτεχνική έκφραση των συμπολιτών μας, την ερασιτεχνική δημιουργία!"

Γρηγόρης Κατωπόδης 

Δήμαρχος Βύρωνα 

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Δήμου:

https://www.dimosbyrona.gr/article.php?id=9361

https://www.dimosbyrona.gr/article.php?id=9362