Η «Παριζίνα» του Βαρόνου Μπάιρον στο Ντάνκαν

Στο πλαίσιο της επετείου των 200 χρόνων από το θάνατο του Βαρόνου Μπάιρον, οι μαθήτριες του Τμήματος Μελέτης Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν παρουσίασαν σήμερα, Κυριακή 19 Μαΐου 2024, στο Ντάνκαν (Χρυσάφης 34 και Δικαιάρχου), μία εικοσάλεπτη χορευτική σύνθεση εμπνευσμένη από το ποίημά του, «Παριζίνα».

Ξεκινώντας από έναν περίπατο στον κήπο του Ντάνκαν οι ελάχιστοι θεατές που προσήλθαν στην πρώτη από τις τρεις παραστάσεις (11 π.μ., 12 μ.μ. και 13.00 μ.μ) άκουσαν στίχους του ποιήματος του Βαρόνου Μπάιρον, το οποίο όπως προαναφέραμε είναι εμπνευσμένο από την τραγική ιστορία της Παριζίνας Μαλατέστα*, και παρακολούθησαν τις μαθήτριες του Ντάνκαν να το ερμηνεύουν χορευτικά, ντυμένο με τη μουσική του συνθέτη Sergei Rachmaninoff  με τίτλο “La nuit l’ amour…”, εμπνευσμένη επίσης από το ποίημα.

Στο δεύτερο μέρος που εκτυλίχθηκε στον εσωτερικό χώρο του κτηρίου την μοντέρνα χορευτική μουσική διέκοπταν στίχοι του ποιήματος.

Σύνθεση Διδασκαλία: Αφροδίτη Βερβενιώτη, Γιώργος Γαβριήλ με την υποστήριξη της Lori Belilove (H Lori Belilove είναι διεθνούς φήμης κορυφαία ερμηνεύτρια και πρέσβειρα του χορού της Ισιδώρας Ντάνκαν και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του The Isadora Duncan Dance Foundation & Company στη Νέα Υόρκη).

Φωτογραφικό υλικό της Καλλιόπης Μαζοκοπάκη.

Στην εκδήλωση της πρώτης παράστασης (11 π.μ.) παρευρέθηκαν οι κυρίες (αλφαβητικά) Λουκοπούλου Μαρία και Μαζοκοπάκη Καλλιόπη από τον "Έξυπνο Βύρωνα".

 

Σχετικά με το ποίημα "Παριζίνα" του Μπάιρον

Η Παριζίνα (αγγλικός τίτλος: Parisina) είναι τραγικό αφηγηματικό ποίημα του Βαρόνου Μπάιρον. Πιθανότατα γράφτηκε μεταξύ 1812 και 1815 και δημοσιεύτηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1816 στο Λονδίνο μαζί με το ποίημα "Η πολιορκία της Κορίνθου". Είναι το τελευταίο από τις έξι λεγόμενες «Ιστορίες της Ανατολής» και το μοναδικό από αυτά που δεν διαδραματίζεται στον οθωμανικό κόσμο. 

 

Η σύντομη σύνθεση (586 στίχοι) διαδραματίζεται στην Ιταλία κατά τον 15ο αιώνα και είναι εμπνευσμένη από την τραγική ιστορία της Παριζίνα Μαλατέστα, δεύτερης συζύγου του μαρκήσιου της Φερράρα Νικολό Γ' ντ'Έστε, όπως περιγράφεται από τον Βρετανό ιστορικό Έντουαρντ Γκίμπον στα "Διάφορα Έργα" (1796).

 

Ο Γκίμπον αναφέρει ότι το 1425 όταν ο μαρκήσιος Νικολό ανακάλυψε ότι η σύζυγός του Παριζίνα τον απατά με τον νόθο γιο του Ούγκο ντ' Έστε, εκτέλεσε και τους δύο.

 

Στο ποίημα ο Μπάιρον άλλαξε το όνομα του μαρκήσιου σε Άτσο για λόγους «ποιητικού μέτρου» και τροποποίησε κάπως την ιστορία.
Στην ποιητική εκδοχή του Μπάιρον, ο άρχοντας Άτσο ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του Παριζίνα του έχει ερωτική σχέση με τον νόθο γιο του όταν, μετά την επιστροφή από μια ερωτική συνάντηση, η γυναίκα ψιθυρίζει στον ύπνο της το όνομά του Ούγκο.

 

It is the hour when lovers’ vows
Seem sweet in every whisper’d word:.
Είναι η ώρα που των ερωτευμένων οι όρκοι
Φαίνονται γλυκείς σε κάθε λέξη ψιθυριστή...

 

 

Ο Ούγκο ήταν αρραβωνιασμένος με την Παριζίνα, αλλά ο γάμος τους ακυρώθηκε γιατί ο Άτσο ήθελε τη νεαρή κοπέλα για τον εαυτό του, ωστόσο ο έρωτάς τους δεν έσβησε. Μόλις αποκαλύφθηκε η απιστία, ο Άτσο καταδικάζει τον γιο του σε θάνατο με αποκεφαλισμό και αναγκάζει την τρομοκρατημένη Παριζίνα να παρακολουθήσει την εκτέλεση. Η κραυγή της υποδηλώνει επικείμενη τρέλα.

 

Η καταδίκη του Ούγκου και της Παριζίνας, Τζιρόλαμο Ντομενιτσίνι (1836)

 

 

Η περαιτέρω μοίρα της Παριζίνας είναι ασαφής. Εξαφανίστηκε από το κάστρο (μάλλον κατέφυγε σε μοναστήρι) και κανείς δεν την ανέφερε ξανά, σαν να μην είχε ζήσει ποτέ.  Ο ίδιος ο Άτσο δεν ξαναμίλησε ποτέ γι' αυτούς. Ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε περισσότερα παιδιά, αλλά παρόλα αυτά πάντα θρηνούσε τον χαμένο γιο του.

 

Στην Παριζίνα, όπως και στο ποίημα "Η νύφη της Αβύδου", ο Μπάιρον απεικονίζει μια αιμομικτική ερωτική σχέση. Ο Ούγκο είναι νόθος γιος του συζύγου της Παριζίνας και η σχέση τους δεν είναι μόνο μοιχεία, αλλά κατά την άποψη της εποχής και αιμομιξία. Αυτό πιθανότατα αντανακλά τη στενή σχέση του ποιητή με την ετεροθαλή αδερφή του Αουγκούστα Λι, καθώς υπήρχαν φήμες ότι ήταν αιμομικτική και προκάλεσε σκάνδαλο στην εποχή.

 

Παριζίνα Μαλατέστα

Η Λάουρα Μαλατέστα (1404 – 21 Μαΐου 1425), γνωστότερη ως Παριζίνα Μαλατέστα, ήταν Ιταλίδα μαρκησία. Ήταν κόρη του Αντρέα Μαλατέστα κυρίου της Τσεζένα και της δεύτερης συζύγου του Λουκρητίας Ορντελάφι.

Το 1418 στη Ραβέννα, σε ηλικία 13 ετών, παντρεύτηκε τον Νικολό Γ΄ των Έστε μαρκήσιο της Φερράρα, του οποίου η πρώτη σύζυγος Τζιλιόλα της Καρράρα είχε πεθάνει μερικά χρόνια πριν. Έτσι η Παριζίνα μετακόμισε στη Φερράρα, η οποία είχε πληγεί από επιδημία πανώλης. 
Το 1419 γέννησε δίδυμες κόρες και το 1421 έναν γιο, που έζησε μόνο λίγους μήνες.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού το 1424 για να επισκεφτεί την οικογένειά της, η Παριζίνα συνοδεύτηκε, σύμφωνα με τις επιθυμίες του συζύγου της, από τον Ούγκο των Έστε, τον νόθο γιο του Νικολό από την ερωμένη του Στέλλα ντε' Τολομέι. Οι δύο νέοι γνώρισαν ο ένας τον άλλον στη Ραβέννα και έγιναν εραστές. Η σχέση συνεχίστηκε κρυφά, έπειτα από την επάνοδό τους στη Φερράρα. Συναντήθηκαν στα Ντελίτσιε ντι Μπελφιόρε, Φοσαντάλμερο ε Κουαρτεζάνα.
Άλλες πηγές αναφέρουν ότι για να ξεφύγει η Παριζίνα από την πανώλη του 1423, κατέφυγε στο καστέλο ντι Φοσαντάλμπερο συνοδευόμενη από τον προγονό της και εκεί άρχισε η σχέση.
Όταν έθεσε το ζευγάρι υπό την επίβλεψη μίας από τις υπηρέτριές της, ο Νικολό ανακάλυψε την υπόθεση. Τότε φυλάκισε τη σύζυγό του και τον νόθο γιο του στο υπόγειο τού κάστρου και τους αποκεφάλισε.

 

Ο Έντουαρντ Γκίμπον είπε σύντομα την ιστορία στα "Διάφορα Έργα" του, το 1796:
Με τη μαρτυρία μίας υπηρέτριας και τη δική του παρατήρηση, ο μαρκήσιος της Φερράρα ανακάλυψε την με αιμομιξία αγάπη της συζύγου του Παριζίνας, και του Ούγκο, του νόθου γιου του, ενός όμορφου και γενναίου νέου. Αποκεφαλίστηκαν στο κάστρο, με την ποινή ενός πατέρα και συζύγου, ο οποίος δημοσίευσε την ντροπή του και επέζησε από την εκτέλεση. Ήταν ατυχείς, αν ήταν ένοχοι, αν ήταν αθώοι, ήταν ακόμα πιο ατυχείς. Δεν υπάρχει πιθανή κατάσταση, στην οποία μπορώ να εγκρίνω ειλικρινά την τελευταία άδικη πράξη ενός γονέα.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Βύρωνας, η πόλη μας / 19 Μαίου 2024